Analiza e ministrisë së Punës: kuotat e konvertimit ishin mëse të mjaftueshme. Ky fakt do të mbahet parasysh për programimin e dekretit të ardhshëm

Romë, 7 nëntor 2013 – Dekreti i fundit i flukseve është shpallur një vit më parë, në tetor 2012 dhe ishte shumë ndryshe nga të mëparshmit, që autorizonin ardhjet e qindra mijëra punonjësve në Itali.

Në fakt, vitin e shkuar dekreti parashikonte vetëm dy mijë hyrje të reja për punonjës të pavarur, disa qindra për amerikanojugorë me prejardhje italiane, ndërsa pjesa më e madhe kishte të bënte me punonjës që ishin tashmë në Itali: parashikoheshin 12 mijë konvertime lejesh qëndrimi. Por me sa duket kjo shifër kuotash ka qenë më e lartë se numri i kërkesave të paraqitura, siç tregon sot një analizë e drejtorisë së imigracionit të ministrisë së Punës.

Për konvertimin e lejeve të qëndrimit për punë stinore në leje për punë të varur ishin vënë në disozicion 4 mijë kuota, por deri në mes të tetorit kërkesat e paraqitura ishin 3.552. Akoma më e madhe diferenca mes kuotave dhe kërkesave në rastin e konvertimeve të lejeve për studime, stazh e formim profesional në leje qëndrimi për punë të varur apo të pavarur. Kërkesat e paraqitura përbëjnë përkatësisht 49% dhe 40% të kuotave të vëna në dispozicion.

Edhe pse kuotat nuk kanë mbaruar, kërkesat për këto lloje konvertimesh janë mbyllur që më 30 qershor 2013. Ndërsa ka akoma kohë deri në fund të vitit për të kërkuar online konvertimin e lejeve të qëndrimit CE për qëndrues afatgjatë të lëshuara nga vende të tjera të BE-së në lejeqëndrime për punë të pavarur (deri tani janë paraqitur 39 kërkesa kundrejt 250 kuotave në dispozicion) apo në leje për punë të varur (për 500 kuota në dispozicion, janë paraqitur 510 kërkesa, nga të cilat vetëm 281 kanë marrë gjykim pozitiv nga drejtoritë territoriale të punës).

Me pak fjalë, në të gjitha rastet kuotat e konvertimit ishin mëse të mjaftueshme. E nga kjo pikënisje do të programohen konvertimet që do të parashikohen nga dekreti i ardhshëm i flukseve.

Shkarko: Analizë mbi përdorimin e kuotave të parashikuara nga Dekreti i flukseve josezonale 2012

Kam bërë kërkesë për përtëritjen e lejeve të qëndrimit për motive pune por mësova se punëdhënësi nuk më ka paguar kontributet. Kuestura mund të më mohojë lejen për këtë arsye?

Romë, 7 nëntor 2013 – Sipas ligjit italian, kushdo që punon duhet të derdhë kontributet shoqërore. Në rastin e të huajve ky kriter është i lidhur me banimin në Itali e mund të kushtëzojë lëshimin apo përtëritjen e dokumentit të qëndrimit. Në fakt, në rast se nuk përmbushen kriteret për qëndrimin në Itali, qoftë lëshimi, qoftë përtëritja e lejes së qëndrimit mund të refuzohen sipas nenit 5 të dekretit legjislativ 286/98.

Kur puna është e varur, derdhja e kontributeve shoqërore është kompetencë e punëdhënësit, ndaj punonjësi vetëm mund të verifikojë nëse derdhja është bërë vërtet dhe, në rast se jo, t’i kërkojë punëdhënësit të përmbushë këtë detyrim.

Për rrjedhojë, vetëm në rastin e punës së varur, i huaji nuk është përgjegjës për mospagesën e kontributeve e për këtë arsye atij nuk mund t’i mohohet dokumenti i qëndrimit. Ndërsa, nëse i huaji bën punë të pavarur, ai është i vetmi përgjegjës për derdhjen e kontributeve shoqërore të kërkuara nga ligji në fuqi.

Kur paraqitet kërkesa për lëshimin apo përtëritjen e lejes së qëndrimit, Kuestura analizon dokumentacionin e bashkëngjitur kërkesës, përfshirë edhe atë që ka të bëjë me marrëdhënien e punës. Në rast se dokumentacioni nuk është i plotë apo ka paqartësi, autoritetet, para se t’i mohojnë lejen e qëndrimit, duhet të lëshojnë një paralajmërim që motivon hedhjen poshtë të kërkesës. I huaji, pasi merr këtë lajmërim, duhet të integrojë kërkesën, brenda kohës së parashikuar nga Kuestura, me dokumentacionin që dëshmon se përmbush kriteret për hyrjen e qëndrimin në Itali.

Sipas nenit 5 të dekretit legjislativ 286/98, po të ndeshen parregullsi administrative të riparueshme, autoritetet nuk mund të refuzojnë apo të mos përtërijnë dokumentin e qëndrimit, me kusht ama që këto parregullsi të korrigjohen. Në rastin konkret, mosderdhja e kontributeve shoqërore që rrjedhin nga puna e varur nuk mund të kushtëzojë lëshimin e lejes së qëndrimit, pasi i huaji nuk e ka personalisht në dorë përmbushjen e këtij detyrimi nga anë e punëdhënësit. Ky është edhe orientimi juridik i konfirmuar edhe nga sentenca nr. 785 e 23 shtatorit 2013 e lëshuar nga Gjykata administrative e krahinës së Lombardisë.

Maria Elena Arguello / stranieriinitalia.it

Mbërrin lejeqëndrimi i ri elektronik italian, i ngjashëm me letërnjoftimin elektronik shqiptar. Përmban një sërë të dhënash të mbajtësit, përfshirë shenjat e gishtërinjve. Për ministrinë e Brendshme, “inovacioni teknologjik i detyrueshëm për t’iu përshtatur direktivave të Bashkimit Europian mbi karakteristikat teknike, elementet biometrike dhe të sigurisë së dokumenteve të udhëtimit të lëshuara nga shtetet anëtare”

Romë, 8 nëntor 2013 – Leja e qëndrimit në format elektronik, që kanë në xhep pjesa dërrmuese e të huajve në Itali shumë shpejt do të ndryshojë. Do të bëhet dokument më i sigurt dhe do të përmbajë të gjitha të dhënat e mbajtësit (fotografi, emër, mbiemër, data e vendi i lindjes, gjinia, kombësia, numri i pasaportës, kodi fiskal, emrat e fëmijëve), motivin e lëshimit të lejes së qëndrimit, datën e vendin e lëshimit, kohëzgjatjen e dokumentit dhe siglën e shtetit që e ka lëshuar, si edhe një microchip ku veç të dhënave të mësipërme do të regjistrohen edhe shenjat e gishtërinjve.

Kjo risi parashikohet nga dekreti i ministrisë së Brendshme mbi “rregullat e sigurisë lidhur me lejet e qëndrimit” që më 6 nëntor është botuar në Gazetën Zyrtare.

“Pasi u mor pëlqimi i Garantit për mbrojtjen e të dhënave personale, ky hap përbën në thelb një seri inovacionesh teknologjike dhe proceduriale që përshtasin modelin ekzistues të lejes së qëndrimit që përdoret në Itali, me atë të Bashkimit Europian” thuhet në një komunikatë të ministrisë së Brendshme.

Praktikisht, lejeqëndrimi i ri do të jetë shumë i ngjashëm me atë ekzistues, me përmasat e një karte krediti. Do të përmbajë një microchip “contactless” që mund të lexohet për shembull gjatë kontrollit të Policisë thjesht duke e afruar në një aparat leximi. Në kujtesën e microchip-it do të jenë të regjistruara elemente biometrike parësore (si fotografia e fytyrës) dhe dytësore (shenjat e dy gishtërinjve, zakonisht të dy gishtave tregues), dhe të gjithë elementët identifikues të dokumentit.

Të dhënat personale dhe identifikuese të lejes së qëndrimit, bashkë me foton e mbajtësit do të regjistrohen edhe në arkivin e informatizuar të lejeve të qëndrimit pranë Qendrës elektronike  kombëtare. Nëse është fjala për një lejeqëndrim CE për qëndrues afatgjatë, të dhënat do të ruhen për të gjithë kohëzgjatjen e tij, për llojet e tjera të lejeve, maksimumi dhjetë vjet.

Në të njëjtin arkiv do të përfundojnë edhe shenjat e gishtërinjve, por kundrejt më shumë masave mbrojtëse. Në fakt, siç lexohet në dekret, shenjat e gishtërinjve do të mbahen në arkiv, vetëm “për kohën e nevojshme për përmbylljen e procedurave administrative të lishimit apo të përtëritjes së lejes së qëndrimit”.

Akoma nuk ka një datë të saktë mbi futjen e lejes së re elektronike të qëndrimit. Me siguri do të kalohet përmes një faze eksperimentimi në një a më shumë provinca italiane, e më pas dokumenti do të shtrihet gradualisht në të gjithë Italinë. Një gjë është e sigurt, të gjitha dokumentet e qëndrimit që të huajt kanë në xhep do të jenë të vlefshme deri në datën e tyre të skadencës.

Dekreti i Ministrisë së Brendshme së 23 korrikut, botuar më 6 nëntor 2013 në Gazetën Zyrtare, dhe skeda e elementeve të sigurisë që përmban

Lexo edhe: Lejet e qëndrimit: model i ri anti-falsifikim për ato në letër

Kam paraqitur kërkesë për shtetësinë italiane në dhjetor 2012, por akoma nuk më kanë thirrur për të më marrë në pyetje apo, e thënë ndryshe, për intervistën. Miq të mi, që kanë paraqitur kërkesë pak muaj para meje, i kanë thirrur për një bisedë në Kuesturë.

Romë, 8 nëntor 2013 – Me qarkoren 12220 të 5 prillit 2013, Ministria e Brendshme ka vendosur që për njohjen e shtetësisë për rezidencë (neni 9 i ligjit 91/92), Kuesturat nuk duhet t'i bëjnë më intervistën të huajit që ka paraqitur kërkesë.

Për të garantuar që kërkuesi përmbush vërtet kriteret e sigurisë të kërkuara nga ligji, kuestura përcjell, përmes sistemit telematik të parashikuar për thjeshtimin e procedurave, një raport të plotë lidhur me praninë e rregullt në territorin italian të kërkuesit dhe të familjarëve; gjendjen gjyqësore të të interesuarit si edhe çdo lajm tjetër që ka të bëjë me sigurinë, si për shembull sinjalizime krimi përcjellë autoriteteve gjyqësore, ndjekje të mundshme penale, papranueshmëri në territorin Schengen, apo çdo gjë tjetër që mund të gjendet në bankat e të dhënave të Policisë.

Madje edhe përpara shpalljes së dekretit përfundimtar të shtetësisë apo lajmërimit zyrtar të tij, Kuestura duhet të sinjalizojë çdo detaj që ka të bëjë me kërkuesin që ka ndodhur pas transmetimit të raportit të parë. Natyrisht informacionet që interesojnë janë heqja e të drejtës së lejes së qëndrimit, arrestimi, lajme paditjesh, veprash penale e dënimesh që padyshim bien ndesh me integrimin pozitiv të të huajit në shoqëri.

Veç këtyre, është mirë të kujtohet që falë procedurës së thjeshtimit, i huaji që kërkon shtetësinë mund të vetëcertifikojë, në bazë të dekretit të presidentit të republikës 445/2000, të gjitha informacionet që kanë të bëjnë me jetën e tij në Itali për të cilat zyrat publike mund të verifikojnë vërtetësinë. Kështu, të gjitha certifikatat që duhen bërë në Itali për praktikën e shtetësisë (e ndjekjeve penale dhe e kartotekës së gjykatës, ajo historike e rezidencës etj.) mund të vetëcertifikohen drejtpërdrejt në kërkesë. Vetëcertifikimi nuk është i mundur për asnjë nga informacionet dhe aktet e lëshuara nga vende të tjera (akti i lindjes, i martesës, certifikata e ndjekjeve penale dhe e kartotekës së gjykatës) të nevojshme për marrjen e shtetësisë italiane dhe që duhet të legalizohen (me vulë apostille në rastin e dokumenteve shqiptare) dhe të përkthyera në italisht.

Maria Elena Arguello

Shqiptarët në Asti dolën në shesh për të drejtën e pjesëmarrjes në politikën italiane. Javët e fundit në Partinë Demokratike italiane ka ndezur polemika të shumta anëtarësimi në masë i tyre, është përfolur deri për “ndotjen” e kongreseve PD-së nga rritja fiktive e numrit të anëtarëve. Bulçari: “Kundër nesh qëndrim diskriminues. Nuk kemi ndotur kongresin e PD-së. Kemi votuar sipas ndërgjegjes sonë”

Romë, 11 nëntor 2013 – Mëse 100 shqiptarë në qytetin piemontez të Astit kanë dalë në shesh të shtunën, 9 nëntor, për të mbrojtur të drejtën e tyre të pjesëmarrjes në jetën politike të Italisë. Me flamujt kuqezi e tringjyrësh në dorë dhe atë të AssoAlbania, shoqata e sipërmarrësve shqiptarë në Itali, të gjithë në protestë para prefekturës, gjë që nuk ka kaluar pa u vënë re nga mediat.

Anëtarësimi i tyre në masë në PD në prag të kongresit krahinor të partisë, u përfol si një lëvizje e pilotuar për të siguruar fitoren e kandidatit renzian të zonës. Gjë që solli bllokimin e kongresit provincial dhe pezullimin e dhënies së teserave të reja partiake.

Nga njëra anë eksponentë të PD-së dhe mediat që hedhin dyshimin e blerjes së votës së tyre, nga tjetër janë shqiptarët që nuk pranojnë akuzat, që kërkojnë respektimin e të drejtës së tyre të pjesëmarrjes në politikë dhe që nuk shohin asgjë “të turbullt” në regjistrimet e minutës së fundit.

“Ne qytetarëve të Astit me origjinë shqiptare – thonë ata në një komunikatë që paralajmëroi manifestimin e tyre – nuk na pëlqyen titujt e artikujt e mediave të ndryshme që na konsiderojnë përgjegjës të “ndotjes” së kongresit të PD-së. Manifestimi ynë nuk është pro apo kundër ndonjë pale, por për të afirmuar të drejtën tonë për t’u konsideruar persona që mendojnë me kokën e vet e që veprojnë sipas ndërgjegjes së tyre”.

Manifestuesit kanë shpjegimin e tyre edhe për regjistrimin në masë të shqiptarëve në listat e PD-së të ditëve të fundit: “Kur u mor vesh që dy bashkatdhetarë tanët, Hasan Bulçari dhe Marjan Bjeshkza, u kandiduan për t’u bërë drejtues të PD-s në provincë, vendosëm t’u japim mbështetjen tonë, të kënaqur që statuti i partisë u jep mundësinë edhe imigrantëve të regjistrohen e të marrim pjesë në jetën e saj. Na vjen shumë keq që u vumë në shënjestër vetëm pse jemi të huaj, u konsideruam jo të denjë të marrim pjesë në jetën e partisë, u fyem në dinjitetin tonë”.

I këtij mendimi është edhe vetë Bulçari, që i kontaktuar nga Shqiptariiitalise.com thotë: “Nuk ka asgjë të keqe në regjistrimin e shqiptarëve. Rreth AssoAlbania të Astit kemi krijuar një rrjet të fortë e të gjerë mbështetësish që na përkrahën edhe në këtë rast”. Si e shpjegon që votuan të gjithë për Renzin? “Kush e thotë që votuan të gjithë për Renzin? Nuk është aspak e vërtetë, është keqinformim, ndoshta i qëllimshëm. Këtu, mes shqiptarëve, ka edhe mbështetës të Cuperlo-s, gjë që e di shumë mirë. Secili ka votuar sipas ndërgjegjes së vet. Unë personalisht në zgjedhjet e fundit parlamentare votova për Grillon, Movimento 5 stelle, por u zhgënjeva shpejt prej tyre, nuk pashë pas fjalëve e protestave grilliane kundër politikës, një strukturë, një vazhdimësi propozitive mendimi. U regjistrova në PD pikërisht sepse tek Renzi shoh një frymë të re politike, dhe dëshiroj të jap kontributin tim që ai të shkojë përpara. Dhe për kandidaturën time për në këshillin provincial dhe për atë të Bjeshkzës në atë të qytetit kërkuam mbështetjen e miqve e të njohurve tanë, që na e dhanë, sepse kanë besim tek ne”.

Por ajo që Bulçari nuk kapërdin është qëndrimi brenda partisë më shumë se ai i mediave: “Kishte aktivistë që pengonin regjistrimet e ditëve të fundit, sepse duan të mbajnë gjërat siç janë. Ndoshta janë po ata që sot ngrenë zërin se “po ndotim” kongresin e PD-së. Ky qëndrim na ofendon sepse paragjykohemi. Mendohet se meqë jemi të huaj, pjesëmarrja jonë në politikë duhet të jetë patjetër diçka e manipuluar, dhe jo diçka që na vjen natyrshëm. Jemi rreth 7 mijë shqiptarë në provincën e Astit, jetojmë këtu prej vitesh. Kohët e fundit shqiptarët po organizohen e ndiejnë se duan të marrin pjesë aktivisht në jetën sociale e politike të vendit dhe kjo është shumë pozitive qoftë për komunitetin tonë qoftë për PD-në”.

Si e shpjegon kandidaturën e tij për në këshillin provincial të PD-së? “Gjithnjë kam marrë pjesë në diskutime politike e kam ndjekur nga afër aktivitetin e PD-së këtu në Asti, gjë që u vlerësua nga eksponentë që më ofruan kandidaturën. E pranova me shumë dëshirë sepse dua të bëj diçka, unë dhe komuniteti ynë. Por nuk do të isha i pari shqiptar në Këshillin drejtues të Astit. Nuk e përmend askush këto ditë, por aty kemi prej vitit 2009 një tjetër shqiptare, Anila Gecajn, në Këshillin drejtues të Piemontes”.

“Pjesëmarrja e vota jonë po manipolohet nga ndokush në PD? Nuk më duket kështu, por edhe sikur të jetë, ne nuk kemi gisht në këto pisllëqe. E përsëris, pjesëmarrja jonë në politikë është diçka e natyrshme. Për shumë kohë kemi qenë në hije, në mos të diskriminuar. Tani duam të na dëgjohet zëri e të themi tonën edhe brenda klasës politike”.

Keti Biçoku

L’analisi della Direzione Immigrazione. “L’offerta di lavoro garantita dai lavoratori stranieri già presenti in Italia è più che sufficiente. Rafforzare  politiche attive e servizi per il lavoro”

Roma, 15 novembre 2013 –La crisi economica ha colpito duramente i lavoratori stranieri in Italia. È calata la domanda da parte delle imprese, aumentano velocemente i disoccupati e, a breve termine, non si prevedono miglioramenti.  Far arrivare altra manodopera dall’estero con un nuovo decreto flussi creerebbe solo una guerra tra poveri. La priorità è reimpiegare chi è già qui e ha perso il posto, prima che perda anche il permesso di soggiorno.

È l’analisi della Direzione Immigrazione e Politiche Integrazione del ministero del lavoro, che ha pubblicato qualche giorno fa una relazione su “Il mercato del lavoro dei lavoratori stranieri in Italia nel secondo trimestre 2013”. L’hanno scritta gli stessi tecnici chiamati a valutare se e quanto aprire le frontiere, e il loro giudizio, anche se l’ultima parola spetta sempre alla politica, peserà sicuramente sulla programmazione di nuove quote.

I dati
Al secondo trimestre del 2013, il tasso di occupazione degli stranieri si attesta al 58,1 %, contro il 55,4% registrato tra gli italiani, una distanza che negli ultimi tre anni si è progressivamente ridotta. Rispetto al secondo trimestre del 2012, c’è stata una riduzione del tasso di 1,2 punti tra gli italiani, ma di 3,5 tra gli immigrati.

Parallelamente, il tasso di disoccupazione tra gli stranieri è cresciuto fino al 17,9%, contro l’11,3% registrato degli italiani. Il ministero conta 511 mila immigrati (157 mila Ue e 354 mila extraue) in cerca di lavoro nel secondo trimestre 2013, con un sensibile incremento rispetto ai 371 mila di un anno prima.

Sono cresciuti anche gli inattivi, 1.250 mila persone in età da lavoro che non cercano attivamente lavoro. Vi rientrano, ad esempio, ragazzi arrivati con un ricongiungimento familiare oppure nati e cresciuti qui, ma anche profughi arrivati sulle nostre coste. Molti di questi potrebbero presto mettersi in cerca di un lavoro, aggravando i dati sulla disoccupazione.

Il ministero conta anche 123 mila immigrati in cassa integrazione, 16 mila beneficiari di indennità di mobilità, e 185mila di indennità di disoccupazione. Solo il 56,8% dei disoccupati extraue e il 59,2% di quelli comunitari (contro l’80% registrato tra gli italiani) ha avuto contatti con un Centro per l’Impiego. Eppure questo è un passo fondamentale per attivare le misure per il reinserimento lavorativo, con orientamento, consulenza e formazione.

“Il mercato del lavoro degli stranieri, sia per al componente Ue che extra Ue sembra, dunque, aver risentito significativamente della contrazione della domanda di lavoro complessiva ed i dati relativi all’occupazione nei diversi settori lo confermano” sottolinea la relazione.

Gli unici comparti nei quali cresce la manodopera immigrata sono quelli del commercio (+26,2% lavoratori Ue in un anno) e dei servizi alla persona e familiari (+5,3% lavoratori extraue). C’è invece un calo impressionante nelle costruzioni (-2,9% di occupati italiani, -8,2% comunitari, -14,4% extraue in un anno) e nell’industria in senso stretto (rispettivamente, -1,9%, -8,2% e -7,3%).

Le conclusioni
“Il quadro descritto – riassumono gli esperti – mostra il perdurare delle criticità del mercato del lavoro, se non addirittura l’insorgenza di fenomeni di recessione occupazionale in alcuni particolari settori economici. Da un lato, la costante contrazione della domanda e, dall’altro il considerevole incremento delle persone in cerca di occupazione, determina una condizione in cui l’offerta di lavoro garantita dai lavoratori stranieri già presenti in Italia è più che sufficiente”.

“La domanda di lavoro attesa – ribadiscono nella relazione – può essere ampliamente soddisfatta nell’ambito dei settori, dei territori e dei profili richiesti, compreso il settore domestico, dall’offerta di lavoro disponibile, anche in assenza di una nuova programmazione di quote generali tramite i decreti flussi annuali”. C’è invece il rischio che, aumentando l’offerta di lavoratori, si generino “tensioni nel mercato  tali da riprodurre un ampliamento del lavoro irregolare” e questo penalizzerebbe soprattutto gli immigrati regolari disoccupati.

“Le politiche del lavoro di breve-medio periodo – conclude il Ministero del Lavoro - dovranno pertanto essere orientate a riassorbire lo stock di disoccupazione che si è accumulato in questi ultimi anni, puntando ad un forte rafforzamento delle politiche attive e dei servizi per il lavoro al fine di ridurre le asimmetrie informative”.

Elvio Pasca

Scarica
Il mercato del lavoro degli stranieri in Italia nel secondo trimestre del 2013

La crisi rallenta i flussi e aumenta i disoccupati, ma la presenza è sempre più stabile. Per quanto riguarda gli albanesi, due su tre hanno la carta di soggiorno, circa 137 mila sono minori, di cui 105 mila vanno a scuola.  Il Dossier statistico immigrazione Idos/Unar.

Roma, 13 novembre 2013 - La crisi economica rallenta, ma non ferma l’immigrazione: gli stranieri in Italia continuano ad aumentare.

Tra il 2007 e il 2012, la presenza straniera regolare complessiva è passata da 3.987.000 a 5.186.000 persone. Nello stesso periodo, i soggiornanti non comunitari sono passati da 2,06 milioni a 3.764.236 e i residenti stranieri (quelli cioè registrati nelle anagrafi dei comuni italiani), sono saliti da poco più di 3 milioni a 4.387.721.

Sono dati della nuova edizione del Dossier statistico immigrazione 'Dalle discriminazioni ai diritti', per la prima volta curata dal centro studi e ricerche Idos/immigrazione dossier statistico in collaborazione con l'Unar (ufficio nazionale antidiscriminazioni razziali), presentato il 13 novembre a Roma con il ministro per l'integrazione Cecile Kyenge e il viceministro al lavoro con delega alle pari opportunità Maria Cecilia Guerra.

Tra le provenienze continentali, prevale l'Europa con una quota del 50,3% (di cui il 27,4% da ricondurre ai comunitari), seguita dall'Africa (22,2%), dall'Asia (19,4%), dall'America (8,0%) e dall'Oceania (0,1%). Tra le grandi collettività non comunitarie, Albania è seconda con 497.761 persone residenti (dati ISTAT, 31 dicembre 2012) dopo il Marocco (513mila soggiornanti). Seguono Cina (305mila), Ucraina (225mila), Filippine (158mila), India (150mila) e Moldova (149mila). Tra i comunitari, invece, la prima collettività rimane quella romena (circa 1 milione).

Tra le aree di residenza continuano a prevalere le regioni del Nord (61,8%) e del Centro (24,2%), mentre le province di Milano e Roma, da sole, detengono un sesto dei residenti (16,9%). Per quanto riguarda la comunità albanese, più del 20% (circa 104mila persone) vivono in Lombardia, 14% (oltre 71mila) in Toscana, circa 13% (63mila) in Emilia Romagna, circa 10% in Piemonte e altrettanto in Veneto.

All'origine del calo dei flussi in entrata c'è lacrisi economica. Gli ingressi per lavoro e i visti rilasciati per motivi di lavoro subordinato sono scesi da 90.483 nel 2011 a 52.328 nel 2012, delle quali 2.984 rilasciati a cittadini albanesi. Alla fine del 2012, inoltre, si è svolta una regolarizzazione in favore dei lavoratori non comunitari, per la quale i datori di lavoro hanno presentato 135mila domande meno della metà rispetto al 2009 (295mila). Per gli albanesi, nel 2012 le domande presentate erano circa 4mila, contro le oltre 11mila presentate nel 2009.

Per i ricongiungimenti familiari sono stati rilasciati 81.322 visti nel 2012 (quasi pari agli 83.493 del 2011) e i motivi familiari incidono ormai per il 40,9% sui non comunitari titolari di un permesso a scadenza e per il 44,3% sui nuovi permessi rilasciati nel 2012. 

Inoltre, continuano a crescere, tra i non comunitari, i soggiornanti di lungo periodo, autorizzati a una permanenza a tempo indeterminato: oltre due milioni di persone, pari al 54,3% del totale (8% in più rispetto al 2010), una quota che raggiunge o sfiora i due terzi per diverse collettività (Macedonia, Bosnia-Erzegovina, Albania, Tunisia, Marocco e Senegal) e non arriva al 40% per altre. In particolare, tra il mezzo milione degli albanesi regolari in Italia, 328.502 hanno il permesso Ce di lungo periodo.

Minori stranieri in Italia

Rilevante, nel 2012, è stato il numero dei bambini stranieri nati in Italia (79.894, il 14,9% di tutte le nascite), cui si affiancano i 26.714 figli di coppie miste (il 5% del totale). Nell'insieme, tra nati in Italia e ricongiunti, i minori non comunitari sono 908.539 (il 24,1% dei soggiornanti) e si può stimare che almeno 250mila siano i comunitari.
Per la comunità albanese d’Italia, i minori sono 136.922, e rappresentano 27,5% di tutti gli albanesi residenti nel Belpaese. I matrimoni misti, frontiera della nuova società, nel 2011 sono stati 18.005, l'8,8% di tutte le unioni celebrate nell'anno, quelli con entrambi gli sposi stranieri 8.612 (4,2%).

Gli studenti stranieri in Italia nell'anno scolastico 2012/2013 sono 786.650, l'8,8% del totale (ma il 9,8% nella scuola dell'infanzia e in quella primaria): sono aumentati quindi di 30.691 unità (+4,1%) nell'ultimo anno. Gli studenti albanesi il Italia sono 104.710, dei quali oltre 36mila seguono la scuola primaria, circa 24mila la scuola d’infanzia e altrettanto la scuola secondaria di II grado, mentre 21mila la scuola secondaria di I grado.

In 2.500 scuole (il 4,6% del totale nazionale) gli studenti stranieri superano il 30% degli iscritti, e, a questo proposito, lo stesso Ministro dell'Istruzione Maria Chiara Carrozza ha raccomandato di non ingigantire le difficoltà e di ricorrere, nel definire i numeri e la composizione delle classi, a una flessibilità commisurata alle situazioni e ai mezzi disponibili, tanto più che il 47,2% degli studenti stranieri è nato in Italia (quota che sale al 79,9% nella scuola dell'infanzia e al 59,4% in quella primaria).

Immigrati e Lavoro

Gli occupati stranieri in Italia nel 2012 sono aumentati, in termini assoluti e di incidenza percentuale sull'occupazione complessiva arrivando a incidere per almeno il 10% sull'occupazione totale: si tratta di 2,3 milioni di occupati (di questi, 232.531 sono albanesi), con una crescente concentrazione nel terziario (62,1%). Più in generale, si tratta di impieghi a bassa qualificazione (e bassa retribuzione), poco ambiti dagli italiani. Il tasso di disoccupazione degli stranieri è però aumentato di due punti percentuali nell'ultimo anno (14,1% e 382mila persone coinvolte), superando di 4 punti quello degli italiani, e il tasso di occupazione (60,6%), pur rimanendo più alto rispetto a quello calcolato tra gli italiani (56,4%), è anch'esso diminuito di quasi 2 punti. La disoccupazione non solo è in aumento, ma è di lungo periodo; in oltre la metà delle famiglie straniere (62,8%) è occupato un solo componente, mentre è del 13,0% la quota di quelle in cui non è presente alcun occupato (erano l'11,5% nel 2011).

La comunità albanese, in particolare, è tra quelle che soffre la crisi maggiormente con variazioni più elevate della media sia nella diminuzione dei tassi di occupazione sia nell’aumento della disoccupazione e delle persone in cerca di lavoro. Però gli albanesi sono tra quelli che registrano salari superiori alla media degli immigrati, dichiarando reddito medio annuo di 12.410 euro.

La comunità albanese, tra l’altro, è tra quelle con il più basso tasso di occupazione delle donne, solo 33%, mentre per le ucraine e le filippine questo dato supera il 70%. Anche la disoccupazione è particolarmente alta tra le donne albanesi 26,2%, se si confronta con quella delle filippine e cinesi, rispettivamente 3,3% e 2,8%.

Per quanto riguarda le imprese straniere (comprensive di imprese individuali con titolari nati all'estero e di società di persone o di capitali in cui ad essere nata all'estero è oltre la metà dei soci o degli amministratori), queste sono 477.519, il 7,8% del totale nazionale, con un aumento annuale del 5,4%. Si tratta di imprese che producono un valore aggiunto stimato in 7 miliardi di euro, che meriterebbero un maggiore supporto, tanto più che gli aspiranti imprenditori immigrati sono disponibili all'impegno in campi innovativi e predisposti ad attività di import/export che possono essere di beneficio tanto all'Italia quanto ai paesi di origine. 10,3% delle circa 480 mila imprese straniere, hanno titolare nato in Albania, e la maggior parte di loro operano nel settore edile.

Gli immigrati in Italia danno più di quanto ricevono

Il rapporto tra la spesa pubblica per l'immigrazione, da una parte, ei contributi previdenziali e le tasse pagate dagli immigrati dall'altra, mostra che, anche nell'ipotesi meno favorevole di calcolo (quella della spesa pro-capite), nel 2011 gli introiti dello Stato riconducibili agli immigrati sono stati pari a 13,3 miliardi di euro, mentre le uscite sostenute per loro sono state di 11,9 miliardi, con una differenza in positivo per il sistema paese di 1,4 miliardi. L'obiezione ricorrente secondo cui l'integrazione degli immigrati costa troppo all'Italia, quindi, si rileva nel Dossier, non troverebbe ''riscontro nell'analisi delle singole voci di spesa e nel quadro che ne deriva.

E' vero, invece, che l'Italia sostiene spese di rilevante portata, più che per le politiche di integrazione, per interventi di contrasto all’irregolarità o di gestione dei flussi, in un'ottica emergenziale (è stato speso oltre 1 miliardo di euro, tra il 2005 e il 2011, per centri di identificazione ed espulsione, centri di primo soccorso e accoglienza, centri di accoglienza, centri di accoglienza per richiedenti asilo e rifugiati), - si sottolinea - e soprattutto che si dovrebbe essere più attenti all'introduzione di elementi di sistema che possano garantire la continuità e l'efficacia degli interventi''.

Immigrazione e discriminazioni

Sul fronte dellediscriminazioni, sono i Rom (circa 150mila tra italiani e stranieri) l'emblema della ''stigmatizzazione'', additati come “abitanti dei campi”, “estranei”, “premoderni”. Il presunto 'buon senso' con il quale ci si è rapportati alle comunità Rom è stato ripetutamente censurato dai giudici e dagli organismi internazionali, che hanno ribadito come le condizioni di emarginazione e ghettizzazione in cui versano siano in contrasto con la garanzia dei loro diritti. La metà dei bambini Rom lascia la scuola nel passaggio dalle elementari alle medie e sono solo 134 quelli iscritti nelle scuole superiori italiane (anche perché', nell'attuale contesto, molti si guardano bene dal dichiarare la loro origine).

Redazione Shqiptariiitalise.com

Il tribunale di Milano accoglie il ricorso, anche il bando 2013 è “discriminatorio”. Ragazzi e ragazze non italiani avranno almeno dieci giorni per presentare le candidature. “Chiamati alla solidarietà sociale tutti coloro che vivono in Italia”

Roma, 19 novembre 2013 – Il Servizio Civile va aperto anche ai ragazzi stranieri che vivono in Italia. Nei prossimi giorni bisognerà dare loro la possibilità di presentare le domande.

È arrivata stamattina, a tempo di record, la decisione del tribunale di Milano sul ricorso contro l’ultimo bando del servizio civile presentato da quattro figli di immigrati, dall’Associazione Studi Giuridici sull’Immigrazione e da Avvocati per Niente ONLUS. Hanno vinto loro: il giudice Fabrizio Scarzella ha dichiarato "discriminatorio" il bando "nella parte in cui richiede il requisito della cittadinanza italiana".

Le conseguenze? All’Ufficio Nazionale per il Servizio Civile viene ordinato di “cessare il comportamento discriminatorio”, di modificare il bando “consentendo l’accesso anche agli stranieri soggiornanti regolarmente in Italia” e di “fissare un termine non inferiore a 10 giorni” per “la presentazione delle ulteriori domande di ammissione”.

La strada scelta dal governo (la delega al servizio civile è nelle mani di Cècile Kyenge), insomma, si è rivelata sbagliata. Tanto più che sono state ignorate le altre due sentenze che hanno bocciato come discriminatorio, in primo e secondo grado, il precedente bando del servizio civile del 2011, che pure non ammetteva giovani stranieri. L’avvocatura dello Stato potrebbe presentare appello, ma alla luce di quanto accaduto finora quante speranze avrebbe di farcela?

Anche stavolta nell’ordinanza si riflette sul concetto di “difesa della patria” al quale è collegato il Servizio Civile. E si delinea un concetto di cittadinanza nel quale possono rientrare anche gli immigrati e i loro figli, semplicemente perché vivono in questo Paese rispettandone le leggi.

“L’attività di difesa della patria – scrive il giudice Scarzella - è funzionale anche alla realizzazione del dovere di solidarietà sociale previsto dall’art. 2 della Costituzione cui sono chiamati tutti coloro che risiedano stabilmente nel nostro territorio”. È quindi conforme alla Costituzione “permettere allo straniero residente in Italia di concorrere al progresso materiale e spirituale della società e all’adempimento dei doveri inderogabili di solidarietà politica, economica e sociale attraverso la sua partecipazione al Servizio Civile Nazionale”.

Secondo il giudice bisogna anche interpretare “costituzionalmente” la legge sul servizio civile (D.lgs. n.77/2002), richiamata dal bando, che prevede il requisito della cittadinanza italiana. Come? “Ne senso che il termine ‘cittadino’ va inteso riferito al soggetto che appartiene stabilmente e regolarmente alla comunità italiana”.

“Questa volta ce l’abbiamo fatta davvero, e senza provocare disagi ai volontari, come paventavano molti enti, perché il bando andrà riaperto per appena dieci giorni” commenta l’avvocato Alberto Guariso, membro di Asgi e Apn, che ha curato i ricorsi con il collega Livio Neri. “Per la prima volta tutti i ragazzi che vivono in Italia, senza discriminazioni, potranno dedicarsi per un anno al servizio civile”.

Certo, c’è sempre il rischio che l’anno prossimo, magari un altro governo, faccia un nuovo bando solo per italiani, contro il quale andrebbe presentato l'ennesimo ricorso. È per questo motivo che, senza ulteriori e colpevoli esitazioni, ora deve muoversi la politica.

“Il Parlamento cambi la legge sul servizio civile – taglia corto l’avvocato Guariso - eliminando il requisito della cittadinanza italiana. Queste sentenze potrebbero giustificare anche un intervento d’urgenza, con un decreto legge del governo. Di certo serve chiarezza per chiudere definitivamente una diatriba che si trascina a spese dei giovani”.

Elvio Pasca

Scarica l'ordinanza del Tribunale di Milano

Jam shqiptar me leje qëndrimi të vlefshme e duhet të shkoj për ca kohë në atdhe. Për sa kohë mund të qëndroj atje pa humbur lejen e qëndrimit?

Shtetasit e huaj, titullarë lejes së qëndrimit të vlefshme mund të largohen përkohësisht nga territori italian. Ligji përcakton edhe periudhën maksimale të qëndrimit jashtë Italisë pa humbur të drejtën e lejes së qëndrimit.

Para së gjithash duhet parë kohëzgjatja e lejes. Neni 13 i DPR 394/99, rregullorja e aktualizimit të tekstit unik mbi imigracionin, përcakton se leja e qëndrimit me kohëzgjatje njëvjeçare nuk mund të përtërihet nëse shtetasi i huaj ka ndërprerë qëndrimin e tij në Itali për një periudhë mbi gjashtë muaj.

Nëse leja e qëndrimit zgjat dy vjet, koha maksimale e largimit nga territori italian është sa gjysma e kohëzgjatjes së lejes së qëndrimit, pra një vit.

Në rastin e lejeqëndrimit BE për qëndruesit afatgjatë, i njohur ndryshe si karta e qëndrimit, ligji parashikon që i huaji e humbet të drejtën e këtij dokumenti nëse qëndron jashtë Bashkimit Europian për më shumë se një vit rresht ose në rast se qëndron jashtë territorit italian për më shumë se gjashtë vjet rresht.

Nëse i huaji është i detyruar të qëndrojë jashtë Italisë më gjatë se koha e përcaktuar me ligj, për motive të rënda të dokumentuara, si për shembull sepse shtrohet në spital apo ka nevojë për kura rehabilitimi, apo duhet të kryejë shërbimin ushtarak, ai mund të përtërijë lejen e qëndrimit. Ligji parashikon madje përtëritjen edhe në tast se largimi nga Italia për periudha më të gjata nga ato të parashikuarat është varur nga motive të rënda shëndetësore të bashkëshortit, të prindërve ose të bijve. Sidoqoftë është e rëndësishme që në çdo rast të ruhen të gjitha dokumentet që dëshmojnë arsyet e qëndrimit jashtë Italisë e është mirë që të legalizohen e të përkthehen.

Nëse leja e qëndrimit skadon ndërsa i huaji është jashtë Italisë, ai mund të kthehet duke kërkuar vizë rihyrjeje në konsullatën e vendit ku gjendet. Por në këtë rast leja e qëndrimit nuk duhet të ketë skaduar prej më shumë se gjashtëdhjetë ditësh. Ndërsa për ata që kanë pasur motive të rënda shëndetësore, leja nuk duhet të ketë skaduar prej më shumë se një vit. Për kërkesën e vizës duhet paraqitur lejeqëndrimi i skaduar në konsullatë, dhe jo e fundit i kërkon autorizimin Kuesturës që ka lëshuar lejen.

Në rastin e shqiptarëve, nga 15 dhjetori 2010, nuk është më e nevojshme të kërkohet vizë në konsullatë. Ata mund të vijnë në Itali me pasaportën biometrike e të kërkojnë drejtpërdrejt këtu përtëritjen e lejeqëndrimit, por gjithnjë nëse nuk kanë kaluar më shumë se dy muaj nga skadimi i tij.

Avv. Mascia Salvatore

Il fenomeno della violenza

La “violenza di genere” — come viene solitamente definita la violenza del genere maschile su quello femminile — è stata in passato un fenomeno pressoché invisibile. Questo, non perché fosse tenuta nascosta, ma perché era talmente radicata nella tradizione, nella cultura, nei valori dominanti, e quindi nelle leggi, da passare totalmente ignorata, quasi si trattasse di un evento ordinario. Fino agli anni cinquanta/sessanta il comportamento aggressivo nei confronti delle donne veniva imputato principalmente a caratteristiche psicologiche maschili individuali devianti dalla norma, oppure veniva ricondotto al comportamento della donna stessa, considerata poco accomodante e disponibile. Si tendeva quindi a spiegare la “violenza di genere” o come risultato di deviazioni personali (p.e. devianza psichica, problemi mentali, dipendenza da sostanze stupefacenti) oppure sociali (p.e. povertà, emarginazione sociale e culturale). Molte di queste spiegazioni si basavano su un’immagine della sessualità maschile concepita come impulso incontenibile da soddisfare in ogni modo, sia col consenso che attraverso la violenza.

Oggi la situazione è radicalmente mutata, grazie anche ad alcuni studi statunitensi in cui si è arrivati perfino a considerare la violenza come fenomeno strettamente legato a una sorta di cancellazione (ancorché simbolica) del genere femminile; una manifestazione diretta, quindi, della volontà di dominio e di subordinazione da parte di un sesso nei confronti dell'altro, percepito come diverso e, per questo, pericoloso. In tale quadro, la violenza non è frutto di una patologia o di un’anomalia, ma, al contrario, è legata alla quotidianità e alla normalità dei rapporti fra uomini e donne nella società.

Secondo i dati Istat del 2013, in Italia una donna su 3 (circa 7 milioni, tra i 16 ed i 70 anni) ha subìto violenza fisica o sessuale nel corso della sua vita. Le diverse forme di violenza si combinano tra loro per autore e tipologia: un quinto delle vittime subisce violenza sia dentro che fuori il rapporto di coppia; il 41% ha subìto violenza sia fisica che sessuale dal partner; un milione e mezzo ha subìto dal partner ripetute violenze. Nonostante questo, solo il 7% delle donne denuncia gli abusi, solo il 25% riceve cure mediche e solo il 5% viene riconosciuta come “vittima di violenza”.

I dati raccolti sottolineano come sia le donne stuprate e picchiate, sia gli uomini che usano loro violenza, appartengano a tutte le età, condizioni economiche, classi sociali, provenienze etniche e culturali. In circa il 50% delle coppie sposate si è verificato almeno un episodio di violenza diretta tra i coniugi: l’atto violento all’interno della coppia rappresenta infatti l’espressione costante di un comportamento volto ad instaurare e mantenere una forte asimmetria di potere nella relazione uomo-donna.

Come si vede, la “violenza di genere” è un fenomeno così radicato nella società, da non potersi considerare solo relativa alle vittime e ai loro familiari: essa rappresenta non solo un’emergenza sociale, ma è un vero e proprio problema di scala mondiale e, come tale, andrebbe inquadrato nelle violazioni dei diritti umani.

Le forme di violenza

Quando si parla di violenza, si pensa immediatamente a quella fisica. Invece, la violenza può avere tante forme più sottili, ma non per questo meno dannose. Tutti quei comportamenti che compromettono l’autostima, la dignità personale, la voglia di vivere sono infatti atti violenti, anche qualora non arrechino danno fisico visibile. Adottare atteggiamenti di denigrazione, controllo e sottomissione –  mirati a svilire il modo d’essere dell’altro, fino a considerarlo un oggetto – ha come scopo principale il malcelato tentativo d'instaurare una qualche forma distorta di “potere”: la creazione di una relazione prepotente/sottomesso attraverso cui s'intende soppiantare una parità di ruoli che, per debolezza, non si riesce a sopportare e gestire.

La violenza, oltre che fisica, è quindi d’impronta psicologica: il partner violento spinge l'altro ad isolarsi dagli amici e dai familiari; lo critica e lo sminuisce continuamente, in privato e in pubblico; lo pedina e lo controlla. Questa tipologia di violenza si colloca in pieno nel registro della possessività. L’intenzione, come si è appena visto, è quella di comandare, dominare e controllare l’altro attraverso gesti di umiliazione, critiche avvilenti, gelosie patologiche; utilizzando anche, come armi, il ricatto psicologico (tipo: “se mi amassi, faresti…”), la minaccia (tipo: “se mi lasci, mi vendico”), la svalorizzazione (tipo: “senza di me, non sei nulla”).

La violenza può inoltre essere sessuale: il partner violento impone all'altro di avere rapporti intimi controvoglia, oppure lo costringe ad atti sessuali non desiderati; fa quindi leva sulla paura, minacciando che, se non verrà accontentato, si cercherà un altro partner più disponibile.

La violenza può essere economica: il maltrattante ostacola tutti i tentativi di lavorare o di trovare lavoro del partner; si fa mantenere, oppure mantiene l'altro in una posizione economica totalmente dipendente, privandolo dell'autonomia.

E’ bene quindi tenere sempre presente che gli effetti della violenza sono tanto fisici (contusioni, ferite, lesioni, mutilazioni) quanto psicologici (ansia, depressione, attacchi di panico, disistima di sé, abuso e dipendenza da alcolici e/o sostanze psicoattive, idee e fantasie suicidarie, etc.). Solo così si può comprendere adeguatamente la serietà e la complessità del fenomeno in tutte le sue forme.

La vittimizzazione della donna

La donna sottoposta a violenza subisce un processo di vittimizzazione che inizia con un primo episodio critico di violenza emotiva, seguito dalla volontà di riconciliazione. La vittima e il suo l’aggressore assumono atteggiamenti affettuosi reciproci, vivono una forma di secondo “innamoramento” che solo in apparenza sembra risolvere il conflitto, quando in realtà non è così. La tensione infatti si ricostruisce nuovamente, fino ad arrivare ad un secondo episodio di violenza e/o abuso e successivamente, ancora ad un altro, e un altro ancora. Nel corso del tempo, gli episodi di violenza tendono a diventare sempre più brutali, manifestandosi ad intervalli di tempo sempre più riavvicinati; e così che, gradualmente, la volontà di riconciliazione da parte di entrambi sparisce.

Si entra allora in quel circolo di violenza paragonabile ad una spirale, caratterizzata da stadi successivi che minano profondamente, fino a distruggerla, l’autostima della vittima: si inizia con intimidazioni, poi con l’isolamento, seguito da svalorizzazione e segregazione, passando per l’aggressione fisica e/o sessuale con false riappacificazioni, fino ad arrivare al “ricatto” dei figli.

La violenza domestica intrafamiliare

La violenza fisica e sessuale in un rapporto di coppia è sempre accompagnata da quella psicologica, ed introduce un elemento specifico – la violenza, appunto – all'interno della dinamica relazionale esistente. Di solito gli episodi di violenza si verificano ciclicamente, ad intervalli sempre più brevi, senza uno specifico motivo apparente, e si susseguono in un crescendo di gravità che può mettere in serio pericolo la vita stessa del partner. Questo fenomeno viene definito “ciclo della violenza”; al suo interno si possono distinguere tre fasi: la costruzione della tensione, l'esplosione della violenza, seguita poi dal pentimento/perdono con un ritorno momentaneo dell'affettività nella coppia.

La donna vittima di violenza, nell'infanzia è stata generalmente educata alla repressione (piuttosto che alla gestione e all’adeguata espressione) dell'aggressività; parallelamente, è  stata educata alla relazione – a considerarla cardine fondamentale della sua vita – prima come moglie, poi come madre. In questo modo la sua vita è stata già decisa a priori dalle attese e dai dettami familiari e sociali, e sarà pertanto caratterizzata dalla dedizione totale a qualcuno. In questo scenario interiore, il rapporto di coppia in cui ha luogo il “ciclo della violenza” diventa per la donna un susseguirsi di eventi che, come è stato il caso sin dall'infanzia (anche inconsapevolmente), produce una costante svalorizzazione di sé, una profonda rassegnazione nei confronti della situazione in cui si trova e, soprattutto, la convinzione che sia impossibile (e forse, dal suo punto di vista non si debba neanche) sottrarsi al potere dell'altro.

Nello stesso tempo, il comportamento dell'uomo che usa violenza è stato paragonato a quello usato dai torturatori per annientare le loro vittime, ed è caratterizzato da identici effetti destabilizzanti.Si tratta qui di vere e proprie strategie finalizzate a esercitare potere sull'altra persona, utilizzando modalità di comportamento atte a controllare, umiliare, denigrare e infliggere paura. La violenza agìta dall'uomo all'interno della famiglia tende, in tal modo, a stabilire e a mantenere un clima di controllo sulla donna (e sui figli) che può arrivare fino all’abuso.

Chi agisce violenza?

Non esiste un profilo particolare di soggetto violento da cui rifuggire. Solo il 10% di essi è affetto da psicopatologie conclamate; nella maggioranza dei casi a generare violenza, sono invece, cause psicologiche che potremmo quasi definire “normali” (p.e. frustrazione, situazioni quotidiane stressanti, etc.). Non risultano fattori protettivi o favorenti, come l’età, il gruppo (etnico, religioso, socioeconomico) o la professione. E’ bene anche notare che, nella maggior parte dei casi, gli autori di violenza sono persone ben conosciute e molto vicine alle vittime, come un amico, il datore di lavoro, un collega, un insegnante, un compagno di classe, oppure possono avere avuto una relazione pregressa, come un ex fidanzato, oppure avere una relazione in corso, come l’attuale partner.

Il profilo di chi agisce violenza è comunque universale, caratterizzato da labilità emotiva e difficoltà nel controllo degli impulsi. Chiunque non sappia contenere le frustrazioni è più facilmente portato ad infliggere violenza. Le frustrazioni represse si cronicizzano fino a raggiungere un culmine in cui si supera la soglia della loro gestione e sopportazione; ed ecco che, all’improvviso, esplode la violenza.

Spesso, in chi agisce violenza, si riscontra una sorta di ipertrofia dell’autostima: a causa di questa anomalia, si ha bisogno di una costante attenzione e ammirazione dalla parte del partner. La percezione dell’indifferenza o del rifiuto sono motivo di un dolore, talmente profondo, che può scatenare una furiosa reazione di sconcerto e rabbia.

Per esempio, a generare aggressività, può essere la discrepanza tra le aspettative di coppia e la realtà della vita vissuta. Nelle famiglie poi, convivono spesso persone (genitori, figli e nonni) con personalità e aspettative differenti. Si creano così conflitti relazionali e contrasti generazionali che richiedono competenze psicologiche generalmente assenti nel nucleo familiare: quali il saper discutere e confrontarsi (p.e. focalizzando il problema), il saper gestire i conflitti (p.e. non fossilizzandosi su quelli passati), il saper negoziare e mediare, fino ad arrivare a scardinare stereotipi che incatenano entrambi i sessi (p.e. eliminare l’errata convinzione che nel mondo esiste sempre chi comanda e chi subisce; oppure evitare di educare i figli maschi come unici ed esclusivi detentori di potere; etc.).

Come uscire dal circolo vizioso della violenza?

La donna che subisce violenza è una donna normale; una donna normale che è stata oggetto di un’azione terribile, che l’ha sconvolta e resa inerme. E’ quindi portatrice di sfiducia, fallimento, vergogna, paura, senso di colpa. Come primo atto immediato ha bisogno di essere accolta ed ascoltata in questa sua profonda sofferenza.

La violenza, in qualsiasi modo venga esercitata, lascia sempre una traccia profonda nella personalità di chi la patisce. Spesso la donna che subisce violenza non ha la consapevolezza di ciò: è quindi necessario dimostrarle che quanto ha vissuto non era espressione di un rapporto d’amore (come credeva) ma, piuttosto, d'insana sottomissione e dipendenza (come, molto spesso, non riesce ad accettare).

Per ogni donna, la fine di un rapporto comporta una destrutturazione, il crollo di un assetto psicologico che aveva lentamente e faticosamente costruito nel tempo. In questi casi, manifestare piena solidarietà ed empatia, senza avere pregiudizi o atteggiamenti giudicanti, è fondamentale. Cercare, individuare e nutrire tutta una serie di intime risorse quiescenti - conquistando così consapevolezza della propria preziosa unicità - diviene poi essenziale per avviare un pieno processo di ristrutturazione e rinascita psicologica e personale.

Dott.ssa Orenada Dhimitri
Psicologa, Psicoterapeuta, Psicosessuologa

Il documento aiuta le straniere in Italia a sottrarsi ai maltrattamenti. Letta: “Immigrate sono più deboli”. Kyenge: “Servono programmi di integrazione”

Roma, 25 novembre 2013 – Nella lotta alla violenza sulle donne in Italia va prestata attenzione alle immigrate, che per la loro condizione sono anche più esposte delle italiane. È per questo che, tra le norme per il contrasto e le prevenzione del fenomeno varate recentemente dal governo , è importante quella che concede un permesso di soggiorno umanitario alle vittime.

È la posizione ribadita oggi, in occasione della "Giornata mondiale contro la violenza sulle donne” dal presidente del Consiglio Enrico Letta e dalla ministra dell’Integrazione Cècile Kyenge.

“Nel nostro Paese una parte consistente della violenza sulle donne avviene sulle donne extracomunitarie e quindi il tema del permesso di soggiorno rappresenta uno dei punti essenziali della nuova legge” ha sottolineato stamattina il premier in una conferenza stampa a Palazzo Chigi. Anche perché, ha aggiunto, “le donne non italiane – ha aggiunto - si trovano in una condizione già debolezza e difficoltà maggiore”

Letta ha parlato di una “norma di civiltà”, che avrà “conseguenze positive su tante donne che vivono in questo Paese”. Il governo l’ha approvata “lasciando perdere le grandi discussioni ideologiche sul tema dell’immigrazione,”, ma “guardando all’obiettivo che bisognava raggiungere”.  “Ora che le norme ci sono -– ha concluso il presidente del Consiglio - la vera sfida è applicarle”.

Sul tema è intervenuta con una nota anche Kyenge, sottolineando che “lafragilità sociale aumenta il pericolo per una donna di essere vittima di violenza: la dipendenza economica e psicologica  nega ogni sorta di libertà”.

“Indubbiamente - ha aggiunto la ministra dell’Integrazione - le donne immigrate, per la loro posizione giuridica, sono più facilmente vittime di violenza e più facilmente colpite da uomini violenti.  Ritengo, quindi, necessario che all’intervento normativo adottato si affianchino programmi di integrazione, formazione e inserimento professionale delle donne, italiane e straniere. Più potere, più educazione, più capacità, più autostima e più inserimento sociale sono la corazza che difenderà le donne”.

Il decreto per i contrasto della violenza di genere, varato la scorsa estate dal governo e convertito in legge a ottobre dal Parlamento, prevede il  rilascio di un “permesso di soggiorno per le vittime di violenza domestica” alle donne che cercano di sfuggire a chi le maltratta, rilasciato dalla Questure su proposta o con il parere favorevole della Procura. Dura un anno, ma è rinnovabile e può essere convertito in un permesso per lavoro.

La legge definisce così la violenza domestica: “Uno o più atti, gravi ovvero non episodici, di violenza fisica, sessuale, psicologica o economica che si verificano all'interno della famiglia o del nucleo familiare o tra persone legate, attualmente o in passato, da un vincolo di matrimonio o da una relazione affettiva, indipendentemente dal fatto che l'autore di tali atti condivida o abbia condiviso la stessa residenza con la vittima”.

Elvio Pasca

Leggi anche: La violenza di genere: né amore, né potere

Ligji i Stabilitetit shtrin mbështetjen ekonomike edhe shtetasve jokomunitarë që kanë kartën e qëndrimit. 20 milionë euo për Lampedusën

Romë, 27 nëntor 2013 – Në rrugën plot pengesa të projektligjit të stabilitetit 2014 mbetet në versionin final shtrirja e të drejtës së Kartës Sociale (Social Card) për imigrantët në Itali. Është masë e parashikuar në amendamendin gjithëpërfshirës për të cilin qeveria ka marrë pas mesnate votëbesimin në Senat, me gjithë kalimin në opozitë të grupimit të ri berluskonian, partia e ringjallur Forza Italia.

Paragrafi 138 i amendamendit thotë që Social Card do t’u jepet, përveç italianëve, edhe “qytetarëve komunitarë, ose familjarëve të shtetasve italianë apo komunitarë që nuk kanë rezidencën e një vendi anëtar të BE-së që kanë të drejtën e qëndrimit në Itali, ose shtetasve të huaj jokomunitarë që kanë lejen e qëndrimit BE për qëndrues afatgjatë”.

Social Card është kartë e krediti në të cilën shteti hedh 80 euro çdo dy muaj. Këto para mund të shpenzohen për të blerë ushqime, për të paguar barnat dhe faturat e dritave e të gazit. Kjo ndihmë u jepet të moshuarve mbi 65 vjeç ose fëmijëve nën 3 vjeç, e në këtë rast titullar është një nga prindërit, që kanë të ardhura familjare të ulëta (ISEE-Tregues të situatës ekonomike ekuivalente nën 6.700 euro në vit).

Në tekstin e miratuar në Senat parashikohet edhe një kompensim për problemet shkaktuar Lampedusës për shkak të zbarkimeve të refugjatëve. Në fakt i jepen komunës 20 milionë euro për “ndërhyrje të përmirësimit të rrjetit hidrik, rikualifikimin urban dhe fuqizimin e modernizimin e ndërtesave të shkollave”.

Tani ligji i Stabilitetit 2014 do të kalojë në Dhomën e Deputetëve për miratimin përfundimtar. E, duke qenë se mazhoranca është më e gjerë se në Senat, nuk duhet të ketë të papritura.

EP

Fëmijët e lindur vitin e shkuar në Itali janë mbi gjysmë milioni. Çdo pesë prej tyre, njëri ka të paktën njërin prind të huaj. 10.546 fëmijë kanë të paktën njërin prind shqiptar, pjesa dërrmuese i kanë të dy prindërit shqiptarë. Në krye të listës së emrave të përdorur nga prindërit shqiptarë për bijtë e sapolindur, Kevin e Andrea djemve, Melissa e Noemi vajzave

Romë, 27 novembre 2013 – Mbi gjysmë milioni fëmijët e lindur gjatë vitit të shkuar në Itali, mbi 107 mijë kanë të paktën një prind të huaj. 10.546 fëmijë kanë të paktin njërin prind shqiptar, shifër thuajse e njëjtë me të vitit 2011 kur ishin 10.563. Ajo që bie në sy janë emrat që prindërit e tyre zgjedhin për fëmijët. Vendet e para nuk zihen nga emra shqiptarë por të huaj si Kevin dhe Melissa.

Janë këto disa nga të dhënat mbi shqiptarët e raportit më të fundit të ISTAT – Instituti Statistikor Italian, mbi lindjet në Itali për vitin 2012.

Sipas raportit, gjatë vitit të shkuar kanë lindur në Itali 534.186 fëmijë, mbi 12 mijë më pak se në vitin 2011, rënie që është pasojë e lindjeve më të pakta të çifteve italiane. Bijtë e lindur nga çiftet e imigrantëve apo të përziera, pra ata që kanë të paktën njërin prind të huaj janë 107.339, rreth dy mijë më shumë se një vit më parë. Plot 80.128 fëmijë të lindur vitin e shkuar, apo 15% e të gjithëve, i kanë të dy prindërit imigrantë dhe për ligjin italian të shtetësisë, këta të fundit konsiderohen të huaj.

Po të merret në konsideratë shtetësia e nënave të huaja, në vend të parë renditen rumunet (19.415 të sapolindur në vitin 2012), në të dytin marokenet (12.829) dhe në vend të tretë shqiptaret (9.843).

Më në hollësi, për komunitetin shqiptar mund të thuhet që gjatë vitit 2012 kanë lindur 8.673 i kanë që dy prindërit shqiptarë, 703 që kanë vetëm babanë shqiptar dhe 1.170 që kanë vetëm nënën shqiptare, gjë që konfirmon prirjen e shqiptarëve për të krijuar familje mes bashkëkombës.

Emrat e fëmijëve? Mes shqiptarëve janë në modë Kevin e Melissa

Një kureshti e trajtuar në raportin ISTAT janë emrat që të huajt u japin fëmijëve të tyre që lindin në Itali. Më të pëërdorurit rezultojnë Adam (710 të sapolindur janë quajtur kështu), Rayan (416) Matteo (334) për djemtë dhe Sara (627), Sofia (446) e Malak (310). Por preferencat e prindërve në zgjedhjen e emrave, mes tradicionalëve dhe atyre italianë apo perëndimorë, ndryshojnë shumë sipas kombësive. Kështu, indianët, për shembull, u japin fëmijëve edhe emra indianë si Armaan e Gumoor për djem dhe Gurleen e Jasmeen, edhe marokenët u japin djemve emra si Adam, Rayan, Youssef e vajzave Malak, Sara, Aya, emra që përdorin edhe në vendlindje.

Veprojnë krejt ndryshe kinezët – e kuptohet pse – që zgjedhin emra italianë si Matteo, Andrea, Kevin apo Sofia, Elena e Elisa. 

E shqiptarët? Njësoj si kinezët, zgjedhin t’u vënë fëmijëve të tyre emra të huaj. Ata që hasen më shpesh mes të sapolindurve në Itali nga prindër shqiptarë janë Kevin (122 fëmijë të lindur vitin 2012), Andrea apo Gabriel (103), Alessio (91), Matteo (89), Enea (78) për djemtë dhe Melissa (148) Noemi (136), Aurora (117), Sara (94), Martina (84) e Emma (80) për vajzat. E? Me siguri do të ketë edhe Arbër, Gent, Ilir, Rozafa, Teuta, por janë më të paktë se të parët.

Janë të shumtë faktorët që ndikojnë në zgjedhjen e emrit të fëmijës që sapo lind. Më parë peshkohej shpesh mes emrave të gjyshërve ose të ndonjë të afërmi tjetër, apo mes emrave shqiptarë (edhe atyre që dukeshin si të tillë), gjë që nuk reflektohet në përzgjedhjen e emrave të mësipërm. Në emigrim mund të parapëlqehet zgjedhja e një emri të huaj për t’i shprehur mirënjohjen dikujt që të ka ndihmuar dhe e ke për zemër, përpjekja për t’u integruar (apo asimiluar?), por edhe dëshira për t’i ofruar fëmijës diçka që të mos e dallojë atë shumë nga bashkëmoshatarët e tjerë, (edhe pse ndonjëherë emri i vënë pranë mbiemrit të bën të vësh buzën në gaz, Giorgio Gjergji, për shembull).

Keti Biçoku

Lexo edhe: Djali im quhet Benz!

Vetëm për tre të huaj ndër pesë është arritur të përmbyllet pozitivisht procedura e sanatores. Por do të marrin leje qëndrimi për pritje punësimi edhe shumë nga ata të cilëve u është hedhur poshtë kërkesa. Tabela e përditësuar e ministrisë së brendshme

Romë, 28 nëntor 2013 – Shtatëdhjetëmijë marrëdhënie pune të legalizuara e falë tyre po aq të huaj kanë fituar të drejtën e qëndrimit në Itali me një leje për punë të varur. Ky është rezultati i deritanishëm i sanatores 2012 sipas të dhënave të fundit (të përditësuara më 25 nëntor) të ofruara nga ministria e Brendshme.

Nga 135 mijë kërkesat e paraqitura nga mesi i shtatorit deri në mesin e tetorit të vitit të shkuar të përpunuarat deri më sot janë 122 mijë.  

Ta nisim me kërkesat e pranuara. 70 mijë praktika janë mbyllur me nënshkrimin e kontratës së qëndrimit dhe me nisjen e kërkesës për lejen e qëndrimit për punonjësin e huaj. Përbëjnë 58% të të gjitha kërkesave të shqyrtuara deri më sot, e dhënë kjo që jep idenë se nuk mund të flitet për sanatore masive: prania në Itali e të huajve nga viti 2011, pagesa e 1.000 eurove, derdhja e të paktën gjashtë muajve kontribute të prapambetura dhe të tjera kushte të parashikuara nga ligji i qeverisë së profesorëve e kanë ulur goxha numrin e përfituesve të mundshëm.

Kërkesat e hedhura poshtë janë 19 mijë, 16% e të gjithave, por vetëm 3 mijë nga këto janë përfundimtare.duhet mbajtur parasysh qëmes tyre kanë përfunduar edhe ato për punonjësit e huaj që nuk ia kanë dalë të çojnë në fund praktikën për arsye që varen vetëm nga punëdhënësi që për shembull ka rezultuar se nuk përmbush kriterin e të ardhurave apo që është tërhequr pasi ka paraqitur kërkesën.

Në këto raste, nëse janë derdhur 1.000 eurot e janë paguar taksat e kontributet e prapambetura, ata që mund të tregojnë se kanë qenë në Itali që në vitin 2011 nuk do të mbeten klandestinë. Falë dekretit të miratuar nga qeveria në qershor mund të fusin në xhep një leje qëndrimi për pritje punësimi. Ka kohëzgjatje njëvjeçare e mund të konvertohet në leje për punë nëse mbajtësi gjen një punësim.

Së fundi, 26% e kërkesave të shqyrtuara, nuk dihet si do të përfundojn. Sportelet Unike të Imigracionit kanë caktuar 16 mijë takime me punonjës e punëdhënës dhe vetëm pasi të paraqiten e të shihen dokumentet që duhet të çojnë do të mësohet nëse të huajt do të legalizohen apo jo. Po aq janë edhe ata për të cilët është kërkuar integrimi i praktikës. Edhe për këta, mbarëvajtja e sanatores varet nga dokumentacioni që u kërkohet.

Elvio Pasca

Sanatore 2012
Kërkesa të paraqitua: 134.768.
Kërkesa të përpunuara: 121.515
Mes atyre të përpunuara:
69.991 janë mbyllur me nënshkrimin e kontratës së qëndrimit e me kërkesën e lejes së qëndrimit;
15.894 kanë takimin të caktuar;
15.841 në fazë integrimi;
19.348 të hedhura poshtë, nga të cilat 2.777 në mënyrë përfundimtare;
441 tërheqje.
Të dhëna të përditësuara më 25/11/2013. Burimi: Ministria e Brendshme.

Salve, ho un Permesso di soggiorno CE per soggiornanti di lungo periodo, la cosiddetta carta di soggiorno. È un documento a tempo indeterminato, però mi hanno detto che devo aggiornarlo. Che significa?

Ai sensi dell’art. 17 del D.P.R. 394/99, il permesso di soggiorno CE (ex carta di soggiorno) costituisce un documento di identificazione personale per non oltre 5 anni dalla data di rilascio.

Ciò vuol dire che, anche se il documento di soggiorno non riporta una data di scadenza, devono essere aggiornate le fotografie ogni cinque (5) anni. È buona prassi procedere all’aggiornamento 60 giorni prima che si compia il quinquennio dalla data del rilascio. Ad esempio, se il documento di soggiorno è stato rilasciato il 20 novembre del 2009, si può depositare la domanda per l’aggiornamento dal 20 settembre del 2014.

Inoltre, ogni volta che lo straniero rinnova il passaporto oppure cambia l’indirizzo di dimora, deve procedere all’aggiornamento del proprio titolo di soggiorno, anche se il documento di soggiorno è stato rilasciato da meno di 5 anni.

La domanda di aggiornamento si presenta mediante i kit della posta e bisogna versare, compilando il bollettino postale, €27,50 per il rilascio del permesso di soggiorno elettronico. Alla domanda bisogna allegare la fotocopia del passaporto in corso di validità.

Si ricorda che per fare l’aggiornamento non c’è bisogno di fare nuovamente il test d’italiano richiesto per il primo rilascio del permesso di soggiorno per lungo soggiornati.

Maria Elena Arguello, Stranieriinitalia.it

Do të jenë një e treta e të autorizuarve vitin e shkuar. Ministria e Punës: “Kërkesat kanë rënë e këtu ka shumë të papunë”. Coldiretti: “Do të jetë vetëm pjesa e parë”

Romë, 2 dhjetor 2013 – Do të jenë shumë më të paktë në numër se vitet e shkuara, të paktën si fillim, punonjësit sezonalë që mund të vijnë të punojnë në Itali gjatë vitit 2014. Një zgjedhje kjo e detyrueshme, po të konsiderohet rënia e kërkesave, por edhe me shpresën se një pjesë e mirë e të papunëve, italianë e të huaj, mund të gjejnë për ca muaj një vend pune në bujqësi, hotele e restorante.

Dekreti i ri i flukseve për punonjës stinorë për bujqësinë dhe turizmin është tashmë në tryezën e qeverisë. Objektivi (po ta arrinin do të ishte rekord!) është që të shpallet brenda dhjetorit. Teksti do të autorizojë 10 mijë hyrje të reja për vitin e ardhshëm, tre herë më pak se këtë vit, dhe kërkesat e punësimit do të paraqiten si zakonisht në internet.

Reduktimi i ndjeshëm i kuotave është pasojë e një analize të bërë nga ministria e Punës mbi punësimet e sezonalëve të ardhur nga jashtë Italisë vitin e fundit. Për 30 mijë kuotat e dekretit 2013 – del nga analiza e ministrisë, – janë paraqitur 37 mijë kërkesa, por as 9 mijë kanë marrë nulla-osta dhe më pas, rreth 5 mijë janë transformuar në një leje qëndrimi.

Natyrisht ka akoma praktika të pambyllura, e ka pasur edhe ndonjë dorëheqje nga ana e punëdhënësve apo punonjësve. Drejtoria e Përgjithshme e Imigracionit e ministrisë së Punës sinjalizon “duket qartë që një pjesë e mirë e kërkesave të flukseve bëhen për qëllime të tjera e jo për të përmbushur nevoja të mirëfillta pune”.

Edhe dekreti i punonjësve sezonalë, me pak fjalë, është shfrytëzuar si mundësi  legalizimi, me të gjitha abuzimet dhe mashtrimet që kjo sjell. Kushedi sa vetë kanë paguar mijëra euro për një kontratë pune që nuk është lidhur duke humbur shpresën e lejes së qëndrimit e një tufë para. Një tjetër aspekt që duhet mbajtur në konsideratë: kërkesat e rreme kanë bllokuar zyrat që duhet t’i shqyrtonin, në dëm të punëdhënësve të ndershëm.

“Nevoja reale e hyrjeve të reja – përfundon ministria e Punës – bie në mënyrë domethënëse, duke konfirmuar një prirje aktuale të krizës ekonomike dhe të punësimit që redukton kërkesën e punës dhe në të njëjtën kohë thekson ofertën e krahut të punës në dispozicion të qytetarëve italianë, të komunitarëve të rinj dhe të jokomunitarëve të pranishëm në Itali. Është mëse e mundur që kjo tendencë të vazhdojë edhe në vitin 2014”.

Në këtë situatë lind dekreti me 10 mijë hyrje, numër kuotash për të cilën është rënë dakord edhe me shoqatat e kategorisë. Por me një kusht: “Ne e konsiderojmë këtë shifër vetëm një pjesë të parë, për të përmbushur kërkesat e tanishme të bujqësisë. Po të ketë akoma nevojë për krah pune, duhet që qeveria të japë kuota të reja” shpjegon Romano Magrini, përgjegjës për politikat e punës në Coldiretti.

Së fundi, teksti që po shqyrton qeveria përmban edhe 4 mijë kuota për konvertime lejesh sezonale në leje qëndrimi për punë të varur.

Bazuar në atë çka ndodhi këtë vit, Coldiretti ka kërkuar t’u jepet përparësi në shqyrtim kërkesave të paraqitura nga ndërmarrje që historikisht përdorin krah pune me karakter sezonal. Shoqata shpreson në një rimëkëmbje ekonomike e për rrjedhojë mendon se kërkesa e vitit 2014 do të jetë më e lartë se ajo e këtij viti, por shikon me mëdyshje mundësinë e gjetjes në Itali të të papunëve që pranojnë të punojnë në ara: “Sa prej tyre – pyet Magrini – kanë punuar ndonjëherë në bujqësi?”.

Elvio Pasca

L’Ufficio Nazionale per il Servizio Civile obbedisce alla sentenza di Milano e riapre i termini per le domande. Guariso (Asgi): “Un risultato importante, ma il requisito della carta di soggiorno è arbitrario”

Roma, 4 dicembre 2013 – Il Servizio Civile Nazionale apre le porte, finalmente, ai giovani stranieri.

Si tratta di un passo obbligato. Il 19 novembre scorso, infatti,  il Tribunale di Milano ha giudicato “discriminatorio” il requisito della cittadinanza italiana per gli aspiranti volontari e con un’ordinanza del giudice Fabrizio Scarzella ha imposto all’Ufficio Nazionale per il

Servizio Civile di consentire l’accesso anche agli “stranieri soggiornanti regolarmente in Italia” e di “fissare un termine non inferiore a 10 giorni” per “la presentazione delle ulteriori domande di ammissione”.

È così che, dopo settimane di attesa, oggi sul sito dell’UNSC è stato pubblicato un decreto per la “riapertura dei termini per la presentazione delle domande degli stranieri”. L’ordinanza parlava semplicemente di “stranieri soggiornanti regolarmente in Italia”, ma l’avvocatura dello Stato ha voluto fissare paletti più stringenti. Potranno quindi presentare domanda ragazze e ragazzi non italiani che hanno tra i 18 e 28 anni, ma che appartengono anche a una delle seguenti categorie:

- cittadini dell’Unione europea,

- familiari dei cittadini dell’Unione Europea non aventi la cittadinanza di uno Stato membro che siano titolari del diritto di soggiorno o del diritto di soggiorno permanente;

- titolari del permesso di soggiorno CE per soggiornanti di lungo periodo (la cosiddetta "carta di soggiorno");

- titolari di permesso di soggiorno per asilo;

- titolari di permesso per protezione sussidiaria.

I posti in palio, da dividere con gli italiani, sono quasi 15 mila, in progetti sparsi in tutta Italia. Gli aspiranti volontari stranieri hanno tempo fino alle 14.00 del 16 dicembre per presentare le domande per posta elettronica certificata, per posta o a mano, secondo la procedura indicata nel bando e utilizzando i moduli pubblicati sul sito dell’Ufficio Nazionale per il Servizio Civile.

“È un risultato importante. Finalmente si pone fino a un’ingiusta discriminazione: i giovani non italiani, ma che vivono qui stabilmente, potranno partecipare a progetti di solidarietà e integrazione come i giovani italiani” commenta l'avvocato Alberto Guariso di Asgi e APN Onlus, le associazioni che hanno sostenuto il ricorso vincente presentato a Milano da quattro figli di immigrati.

Non si può, però, non considerare che si poteva arrivare a questo traguardo già due anni fa, quando una sentenza su un ricorso analogo, confermata anche in appello, aveva giudicato discriminatorio il bando del Servizio Civile. E comunque, sottolinea il legale, anche stavolta non è stata applicata pedissequamente la decisione del Tribunale. 

“La limitazione agli extracomunitari lungosoggiornanti – nota infatti Guariso - è del tutto arbitraria rispetto alla sentenza. Taglierà fuori molti ragazzi che vivono regolarmente in Italia, perfettamente integrati, ma che non hanno la carta di soggiorno perché magari i loro genitori non l’hanno richiesta”.

Elvio Pasca

Scarica
Decreto per la riapertura dei termini per la presentazione delle domande degli stranieri per la partecipazione ai bandi di selezione di servizio civile nazionale pubblicati sul sito del Dipartimento della gioventù e del servizio civile nazionale in data 4 ottobre 2013.
Allegato 1 (.doc)
Allegato 2 (.doc)

 

Jam bërë qytetare italiane e kam dy fëmijë të mitur. Tani dua të bëj bashkim familjar me prindërit. E meqë në familje bëhemi gjashtë vetë, sa të ardhura duhet të kem të deklaruara?

Romë, 10 dhjetor 2013 – Nëse një i huaj merr shtetësinë italiane, për bashkimin familjar nuk  ka nevojë të kërkojë nulla-osta në sportelin Unik për Imigracionin sipas ligjit Bossi-Fini. Për familjarët e huaj të një shtetasi italian aplikohet dekreti legjislativ 30/2007 që bazohet në direktivën 2004/38/CE mbi lëvizjen e qëndrimin në Itali.

Shtetasi italian mund të bëjë bashkimin familjar me të afërmit deri në gradë të dytë (bij, nipa, prindër, gjyshër, vëllezër) nëse rezultojnë në ngarkim të tij, pavarësisht të ardhurave që ka.Me konceptin “në ngarkim” nënkuptohet që italiani angazhohet të mbajë familjarin e tij pa rënduar në arkat e shtetit.

Në rastin konkret, kur prindërit tuaj janë në Itali duhet të shkoni bashkë me ta  në kuesturë për të paraqitur kërkesën për kartën e qëndrimit. Aty nënshkruani deklaratën e të marrjes në ngarkim dhe kërkesës i bashkangjitni një estrakt të aktit të lindjes që merrni në komunë nga ku rezulton që personat janë vërtet prindërit. Prindërit duhet të kenë me vete edhe pasaportat, ndërsa ju kartën e identitetit, që të gjitha në origjinal e fotokopje.

Prindërve u lëshohet një kartë qëndrimi për pesë vjet si familjarë të një shtetase evropiane. Pas pesë vjetëve fitojnë të drejtën e qëndrimit të përhershëm në Itali.

Shqiptari i Italisë

Kërkesa e shtetësisë italiane për martesë parashikohet nga neni 5 i ligjit nr. 91/92 mbi shtetësinë. Periudha pas të cilës mund të kërkohet shtetësia italiane për martesë me shtetas/e italian/e, ndryshon në bazë të vendit të rezidencës së çiftit e nëse ai ka fëmijë apo jo. Kështu, nëse bashkëshortët kanë rezidencën në Itali, shtetësia për martesë mund të kërkohet pas dy vjetëve rezidencë pas martese; nëse janë rezidentë jashtë Italisë duhet të kalojnë tre vjet nga data e martesës. Në rast se çifti ka lindur apo adoptuar fëmijë, periudhat e sipërpërmendura përgjysmohen.

Paraqitja e kërkesës

Kërkesa paraqitet në Prefekturën kompetente, ose në Përfaqësinë diplomatike konsullore italiane, në rast se çifti jeton jashtë Italisë.

Në Itali, sipas qytetit ku jetohet, kërkesa mund të paraqitet në Prefekturë pasi merret takim, që në disa qytete bëhet në internet. Për të verifikuar mënyrën e marrjes së takimit në Prefekturën e rezidencës duhet konsultuar hapësira e dedikuar shtetësisë i faqeve internet të ministrisë së Brendshme.  Për shembull, në Romë duhet marrë më parë një takim, gjithnjë online duke plotësuar një formular të thjeshtë.

Kërkesa duhet paraqitur duke përpiluar formularin A dhe duke bashkangjitur dokumentacionin e poshtërenditur:

• Formularin e kërkesës të përpiluar në të gjitha pjesët e tij, të nënshkruar dhe me pullë-taksë prej 16,00 euro;
• Aktin e lindjes të legalizuar (me vulë apostille, për shqiptarët) dhe me përkthim të legalizuar nga përfaqësia italiane në vendlindje;
• Certifikatën e martesës të legalizuar (me vulë apostille, për shqiptarët) dhe me përkthim të legalizuar nga përfaqësia italiane në vendlindje;
• Certifikatën penale nga vendlindja (dhe e vendeve të tjera të mundshme ku mund të ketë jetuar më parë i interesuari, Greqia për shembull, nëse ka qenë emigrant edhe atje) të legalizuar (vulë apostille, për dokumentet shqiptare) dhe me përkthim të legalizuar nga përfaqësia italiane në vendlindje;
• Fotokopjen e një dokumenti identiteti italian;
• Fotokopjen e lejes së qëndrimit;
• Fotokopjen e pasaportës së vlefshme;
• Kuponin e derdhjes së kontributit prej 200 eurosh (facsimile)

Në rast se dokumentacioni i bashkangjitur nuk është i mjaftueshëm, Prefektura ruan të drejtën të kërkojë integrimin e dokumentacionit brenda një periudhe të caktuar. Nëse i huaji nuk përmbush kërkesën e administratës, kërkesa konsiderohet e papranueshme.

Në bazë të dekretligjit nr. 5/2012 për thjeshtëzimin e zhvillimin, të gjitha dokumentet e tjera që më parë kërkoheshin (certifikata e çështjeve penale të hapura dhe të kartotekës së gjykatës, certifikata e rezidencës, gjendja civile, deklarata e të ardhurave) mund të vetëcertifikohet përmes një modeli të paracaktuar në bazë të DPR 445/2000 pasi Prefektura mund të verifikojë vërtetësinë e informacioneve të deklaruara përmes një procedure të brendshme duke komunikuar me Ministrinë e Drejtësisë, Komunën e rezidencës dhe Agjencinë e Tatim-taksave. Kujdes, lëshimi i deklaratave të rreme sanksionohet me ligj.

Kohëzgjatja e procedurës dhe dekreti i shtetësisë

Afati i përfundimit të procedurës së njohjes së shtetësisë është 730 ditë e nis nga paraqitja e kërkesës dhe e të gjitha dokumenteve të kërkuara. Siç saktësohet nga qarkorja e ministrisë së Brendshme nr. 6415/2011, pas kalimit të dy vjetëve, kërkuesi bëhet titullar i një të drejte subjektive të plotë të fitimit të shtetësisë italiane, pasi në bazë të nenit 8 paragrafi 2 të ligjit 91/92 mbi shtetësinë, është e pamundur që kërkesa të refuzohet pas kalimit të 730 ditëve. Në këtë rast, i interesuari mund t’i drejtohet gjykatësit për t’i kërkuar shtetësinë italiane, pasi të vërtetohet më parë që ministria e Brendshme nuk ka nxjerrë një dekret njohjeje apo refuzimi të praktikës brenda afatit të caktuar me ligj.

Duhet kujtuar që prej 1 qershorit 2012, kompetenca e lëshimit të dekretit të njohjes apo mohimit të shtetësisë  për qytetarët e huaj bashkëshortë të shtetasve italianë është e Prefektit, ndaj të gjitha kërkesat e informacioneve mbi praktikën i duhen drejtuar Prefekturës kompetente dhe jo ministrisë së Brendshme.

Kjo kompetencë mbetet e kreut të departamentit për Liritë Civile dhe Imigracionin e ministrisë së Brendshme, në rast se bashkëshorti i huaj ka rezidencë jashtë Italisë, dhe e kreut të Ministrisë së Brendshme në rast se ekzistojnë arsye penguese që lidhen me sigurinë e Republikës.

Së fundi, duhet theksuar që edhe me nxjerrjen e dekretit të njohjes së shtetësisë, i huaji nuk është akoma italian për sa kohë nuk ka bërë betimin e besnikërisë ndaj Republikës italiane. Duhet ta bëjë brenda gjashtë muajve (në të kundërt dekreti i shtetësisë shfuqizohet, dhe i interesuari duhet të nisë nga e para praktikën) pranë komunës së rezidencës, nëse banon në Itali, pranë Përfaqësisë diplomatike konsullore nëse është rezident jashtë Italisë.

Maria Elena Arguello

Lexo edhe:
Shtetësia për rezidencë në Itali
Cittadinanza italiana per nascita nel territorio italiano. Come funziona?
Si të kontrollosh on-line ku është kërkesa jote e shtetësisë
Shtetësia italiane. Udhëzues on-line i ministrisë së Brendshme
Shtetësia italiane. Nga Civis Romanus te Civis Italicus

Kërkesa e shtetësisë italiane për rezidencë parashikohet nga neni 9 i ligjit nr. 91/92 mbi shtetësinë. Ky ligj përcakton që shtetësia “mund t’i jepet” të huajit, pra parashikon një proces të karakterizuar nga një diskrecionalitet i gjerë, ndryshe nga shtetësia për martesë me një shtetas italian.

Kërkesa mund të paraqitet pas një periudhe të caktuar rezidence efektive në territorin italian (që nis nga momenti i regjistrimit në listën e popullsisë rezidente të komunës, jo nga çasti i pajisjes me lejen e qëndrimit) që shkon nga 4 vjet nëse i interesuari është shtetas i komunitetit europian, 5 vjet nëse është i paatdhe dhe 10 (dhjetë) vjet nëse është jokomunitar (pra, një shqiptar mund të kërkojë shtetësinë italiane për rezidencë, pasi ta ketë këtë të fundit prej dhjetë vjetësh).

Kërkesa duhet paraqitur pranë Prefekturës së rezidencës duke përpiluar formularin B dhe duke bashkangjitur dokumentacionin e poshtërenditur në origjinal dhe fotokopje:

• Formularin e kërkesës të përpiluar në të gjitha pjesët e tij, të nënshkruar dhe me pullë-taksë prej 16,00 euro;
• Aktin e lindjes i legalizuar (me vulë apostille, për shqiptarët) dhe me përkthim të legalizuar nga përfaqësia italiane në vendlindje;
• Certifikatën penale nga vendlindja (dhe e vendeve të tjera të mundshme ku mund të ketë jetuar më parë i interesuari, Greqia për shembull, nëse ka qenë emigrant edhe atje) të legalizuar (vulë apostille, për dokumentet shqiptare) dhe me përkthim të legalizuar nga përfaqësia italiane në vendlindje;
• Për colf & badanti, dokumentin e INPS-it të të ardhurave (Estratto Retributivo INPS);
• Fotokopjen e mundshme të certifikatës së njohjes së statusit të refugjatit apo të personit të paatdhe, si edhe origjinalin, që vetëm duhet treguar por nuk duhet lënë;
• Fotokopjen e një dokumenti identiteti të vlefshëm;
• Fotokopjen e lejes së qëndrimit;
• Kuponin e derdhjes së kontributit prej 200 eurosh (facsimile)

Në bazë të dekretligjit nr. 5/2012 për thjeshtëzimin e zhvillimin, të gjitha dokumentet e tjera që më parë kërkoheshin (certifikata e çështjeve penale të hapura dhe të kartotekës së gjykatës, certificata e rezidencës, gjendja civile, deklarata e të ardhurave) mund të vetëcertifikohet përmes një modeli të paracaktuar në bazë të DPR 445/2000 pasi Prefektura mund të verifikojë vërtetësinë e informacioneve të deklaruara përmes një procedure të brendshme duke komunikuar me Ministrinë e Drejtësisë, Komunën e rezidencës dhe Agjencinë e Tatim-taksave.

Kujdes, lëshimi i deklaratave të rreme sanksionohet me ligj.

Koha e trajtimit të kërkesës është 730 ditë, apo 2 vjet nga çasti kur kërkesa merret nga autoriteti përkatës (ministria e Brendshme). Në rast të një përfundimi pozitiv të praktikës, Prefektura i nis një lajmërim zyrtar të interesuarit brenda 90 ditëve nga marrja e dekretit të shtetësisë nga ministria e Brendshme. Kur i interesuari ka marrë në dorë dekretin, brenda gjashtë muajve duhet të shkojë në komunën e rezidencës për të bërë betimin e besnikërisë ngaj Republikës italiane siç parashikon neni 10 i ligjit mbi shtetësinë (L. 91/1992). Nëse brenda gjashtë muajve nuk e ka bërë betimin, dekreti shfuqizohet dhe i interesuari duhet të nisë nga e para procedurën e shtetësisë e të nxjerrë sërish të gjithë dokumentacionin e nevojshëm.

I vetmi kanal për të pasur informacione mbi praktikën e shtetësisë, siti internet i ministrisë së Brendshme

Se në ç’pikë është praktika e shtetësisë, mund të kontrollohet on line duke u futur në hapësirën dedikuar argumentit në faqet internet të ministrisë së Brendshme, duke shoqëruar emrin e regjistrimit të përdoruesit me kodin K10 të protokollimit që Prefektura i jep kërkuesit të shtetësisë pas paraqitjes së praktikës. Për sa kohë në ekran nuk shfaqet mesazhi “l'istruttoria è stata conclusa”, praktika e shtetësisë është ende në përpunim. Kërkesa e shtetësisë për rezidencë ka një përpunim të dyfishtë që nuk shihet nga i interesuari në faqet internet të ministrisë së Brendshme. Në fazën e parë të përpunimit të praktikës, Prefektura kontrollon nëse dokumentacioni i paraqitur është i saktë dhe i vërtetë, duke dhënë një gjykim të parë mbi kërkesën. Më pas praktika i kalon ministrisë së Brendshme që bën vlerësimin e dytë. Këto dy vlerësime mund të mos jenë të njëjta. Prefektura nuk mund të procedojë me përpunimin e praktikës pa përgjigjen e ministrisë. E duke qenë se nga faqet internet të ministrisë qytetari nuk mund të kuptojë me saktësi nëse kërkesa e tij është duke u shqyrtuar nga Prefektura apo nga ministria, mund t’i kërkojë prefekturës kompetente informacion më të saktë.

Po nëse kalojnë dy vjet pa marrë një përgjigje?

Me qarkoren 6415/2011 ministria e Brendshme ka pohuar që një vonesë e mundshme e Prefekturës në lëshimin e dekretit të pranimit apo jo të kërkesës, nuk nënkupton pranimin apo hedhjen poshtë të saj. Në këtë rast mund t’i kërkohet Gjykatës Administrative Krahinore (TAR) të detyrojë administratën publike të marrë vendimin mbi pranimin apo refuzimin e kërkesës së shtetësisë. Në bazë të ligjit 241/90 mbi normat e çështjeve të procedimenteve administrative dhe të drejtave  të kontrollit të dokumenteve administrative, është e mundur që brenda një viti nga përfundimi i dy vjetëve pa marrë përgjigje, t’i niset një letër ankese (diffida) administratës publike për mospërmbushje të detyrës e për të kërkuar sqarime. Për këtë procedurë nuk është e nevojshme të merret një avokat, i domosdoshëm në rast se i interesuari vendos t’i drejtohet gjykatës.

Maria Elena Arguello, Stranieriinitalia.it

Lexo edhe:
Shtetësia për martesë. Kur dhe si paraqitet kërkesa
Cittadinanza italiana per nascita nel territorio italiano. Come funziona?
Shtetësia italiane. Udhëzues on-line i ministrisë së Brendshme
Shtetësia italiane. Nga Civis Romanus te Civis Italicus