Pas sentencave të gjykatave, tani e thotë ligji europian 2013. Deri në 140 euro në muaj

Romë, 28 gusht 2013 - Çeku për fmiljet me shumë fëmijë që jepet nga komunat u takon edhe shtetasve të huaj, mjaft që të kenë në xhep lejen e qëndrimit BE për qëndruesit afatgjatë, atë që njohim si karta e qëndrimit.

Gjykata italiane janë prej vitesh të kësaj ideje, por INPS, enti që jep çekun, vazhdonte t’ua mohonte të huajve, kështu që në fillim të këtij viti, Shoqata Kombëtare e Komunave Italiane (Anci) i kërkoi qeverisë të sqaronte situatën. Tani vendos përfundimisht në favor të emigrantëve ligji europian 2013, i njëjti që u hapi të huajve dyert e administratës publike.

Neni 13 i ligjit të ri që hyn në fuqi më 4 shtator, është i qartë. Përcakton që “çeku për bërthamat familjare me të paktën tre bij të mitur” u takon, përveç italianëve dhe shtetasve të BE-së, edhe “qytetarëve të vendeve të tjera që janë qëndrues afatgjatë”. Për këtë qëllim vihen në dispozicion 15,71 milionë euro deri në fund të vitit 2013 de 31,41 milionë euro për vitin 2014.

Shuma e çekut ndryshon në bazë të numrit të pjesëtarëve dhe të të ardhurave të familjeve e rivlerësohet çdo vit në bazë të kostos së jetesës. Për këtë vit shuma maksimale e këtij çeku është 139,49 euro në muaj për 13 këste në vit. Kërkesa për të marrë çekun paraqitet në Komunën e rezidencës.

Të parashikueshme fjalët në erë kundër imigrantëve që do të shoqërojnë risinë. Nëse vlen për t’i qetësuar disi legistët me shokë, ta dinë se edhe këtë herë ligji italian u desh t’i përshtatej një direktive europiane (2003/109/CE) që u siguron të huajve që kanë kartën e qëndrimit barazi trajtimi me vendasit edhe për sa i përket ndihmës sociale. Brukseli kishte nisur prcedurën e shkeljes.

EP/Shqiptariiitalise.com

LEGGE 6 agosto 2013, n. 97
Disposizioni per l'adempimento degli obblighi derivanti dall'appartenenza dell'Italia all'Unione europea - Legge europea 2013. (13G00138) (GU Serie Generale n.194 del 20-8-2013)
note: Entrata in vigore del provvedimento: 04/09/2013
                             
Art. 13
Disposizioni  volte   al   corretto   recepimento   della   direttiva 2003/109/CE relativa allo status dei cittadini di paesi  terzi  che siano  soggiornanti  di  lungo  periodo.  Procedura  di  infrazione 2013/4009.
 
  1. All'articolo 65, comma 1, della legge 23 dicembre 1998, n.  448,
le parole:  «cittadini  italiani  residenti»  sono  sostituite  dalle
seguenti: «cittadini italiani e  dell'Unione  europea  residenti,  da
cittadini di paesi terzi che siano  soggiornanti  di  lungo  periodo,
nonche' dai familiari non aventi la cittadinanza di uno Stato  membro
che siano  titolari  del  diritto  di  soggiorno  o  del  diritto  di
soggiorno permanente».
  2. All'onere derivante dall'attuazione del  comma  1,  valutato  in
15,71 milioni di euro per il periodo dal 1o luglio 2013 al 31dicembre
2013 e in 31,41 milioni  di  euro  a  decorrere  dall'anno  2014,  si
provvede:
    a) quanto a 15,71 milioni di euro per l'anno 2013, a valere sulle
risorse del fondo di rotazione di cui all'articolo 5 della  legge  16
aprile 1987, n. 183;
    b) quanto a 4,41 milioni di euro a decorrere dal  2014,  mediante
corrispondente riduzione  delle  proiezioni  dello  stanziamento  del
fondo speciale di parte  corrente  iscritto,  ai  fini  del  bilancio
triennale 2013-2015, nell'ambito del programma «Fondi  di  riserva  e
speciali»  della  missione  «Fondi  da  ripartire»  dello  stato   di
previsione del Ministero dell'economia e  delle  finanze  per  l'anno
2013, allo scopo parzialmente utilizzando  l'accantonamento  relativo
al Ministero del lavoro e delle politiche sociali;
    c) quanto a 15 milioni di euro a  decorrere  dal  2014,  mediante
corrispondente  riduzione  dell'autorizzazione  di   spesa   di   cui
all'articolo 20, comma 8, della legge 8 novembre 2000, n. 328;
    d) quanto a 12 milioni di euro a  decorrere  dal  2014,  mediante
riduzione  dell'autorizzazione  di  spesa  di  cui  all'articolo  47,
secondo comma, della legge 20 maggio 1985, n. 222, relativamente alla
quota destinata allo  Stato  dell'otto  per  mille  dell'imposta  sul
reddito delle persone fisiche.
  3. Il Ministro del lavoro e delle  politiche  sociali  provvede  ad
effettuare  il  monitoraggio  degli  effetti   finanziari   derivanti
dall'attuazione delle misure di cui al comma 1 e riferisce in  merito
al Ministro dell'economia  e  delle  finanze.  Nel  caso  in  cui  si
verifichino o siano in procinto di verificarsi  scostamenti  rispetto
alle  previsioni  di  cui   al   presente   articolo,   il   Ministro
dell'economia e delle finanze, sentito il Ministro del lavoro e delle
politiche sociali, provvede, a decorrere dall'anno 2013, con  proprio
decreto,  alla  riduzione  lineare,  nella  misura  necessaria   alla
copertura finanziaria del maggior onere risultante dal  monitoraggio,
delle  dotazioni  finanziarie  disponibili  iscritte  a  legislazione
vigente in termini di competenza e di cassa, nell'ambito delle  spese
rimodulabili delle missioni di spesa del Ministero del lavoro e delle
politiche sociali, di cui all'articolo 21, comma 5, lettera b), della
legge 31 dicembre 2009, n. 196.
  4. Il  Ministro  dell'economia  e  delle  finanze  riferisce  senza
ritardo alle Camere con apposita relazione in merito alle cause degli
scostamenti e all'adozione delle misure di cui al comma 3.
  5. Il Ministro dell'economia e  delle  finanze  e'  autorizzato  ad
apportare, con propri decreti, le occorrenti variazioni di bilancio.

Vorrei presentare la richiesta per la cittadinanza ma non ho abbastanza reddito. Mia moglie ha un reddito molto alto, posso sommare tutti e due?

Roma, 29 agosto 2013 – Con la circolare K. 60.1 del 05/01/2007, il Ministero degli Interno ha chiesto alle amministrazioni di valutare il reddito posseduto dal richiedente non solo in base alla posizione individuale ma in relazione al reddito del intero nucleo familiare.

Ciò vuol dire che se il cittadino straniero che presenta la pratica a un reddito inferiore al minimo previsto di € 8.300 per ogni anno del triennio richiesto dalla normativa, può giustificare questo mancanza se all’interno del nucleo familiare convivente, il coniuge o il genitore ha un reddito che va a coprire questo requisito fondamentale per la richiesta, e solo se quest’ultimo lo dichiara fiscalmente a carico. Il reddito richiesto in questi casi è di € 11.500 in caso di coniuge a carico e € 550 in più per ogni figlio a carico.

Si intende come nucleo familiare convivente tutti coloro che risultano iscritti nello stato di famiglia. Questa condizione fu introdotta per consentire anche agli altri componenti del nucleo familiare che non dispongono di un reddito proprio sufficiente per la richiesta, a presentare ugualmente l’istanza se risultano effettivamente a carico del capofamiglia e in possesso degli altri requisiti previsti dalla Legge n. 91/92.

L’importo di € 8.300, per singolo individuo, è pari all’importo richiesto per l’esenzione dalla partecipazione alla spesa sanitaria. L’accertamento di questo requisito è fondamentale al momento di valutare la richiesta di cittadinanza visto che l’interessato deve disporre di mezzi adeguati a garantirgli l’autosufficienza economica e il soddisfacimento degli obblighi di solidarietà.

Quindi, lo straniero che intende presentare la richiesta di cittadinanza ai sensi dell’articolo 9 della Legge 91/92, cioè per residenza, deve provare la propria posizione reddituale e il regolare assolvimento degli obblighi fiscali per il periodo antecedente alla presentazione dell’istanza. Acquistando la cittadinanza il richiedente acquista gli stessi diritti e doveri di tutti i cittadini italiani, per cui sarebbe contrario all’interesse pubblico che il nuovo cittadino non disponga di mezzi idonei per mantenere sé e la propria famiglia.

Inoltre, ai sensi delle leggi n. 15/2005 e n.80/2005, la pubblica amministrazione è tenuta a chiedere al richiedente un’attualizzazione dei redditi, favorevole nel caso in cui ci siano eventuali miglioramenti della propria posizione economica, prima di emettere un eventuale diniego, specialmente quando il lasso di tempo trascorso dalla data di presentazione a quella del perfezionamento della domanda è considerevole.

Maria Elena Arguello / stranieriinitalia.it

Të dish italisht të ndihmon çdo ditë për të takuar miq të rinj e për të komunikuar me shoqërinë italiane, për të gjetur punë e për t’u informuar, për të njohur të drejtat e detyrimet e tua, për të përfituar shërbimet italiane për të gjithë qytetarët.

Nëse jeton në Veneto, mund të mund të mësosh gjuhën italiane falas. Është shumë e lehtë.

Kurset e gjuhës mbahen pranë Qendrave Territoriale të Përhershme (CTP) që gjenden në të gjithë territorin e Krahinës, falë financimit të Fondit Europian të Integrimit.

Duke ndjekur kursin, mund të fitosh dëshminë për njohjen e gjuhës në nivelin A1 dhe A2, e vlefshme për të kërkuar lejen e qëndirmit CE për qëndruesit afatgjatë.

Kurset e reja për vitin akademik 2013/2014  do të nisin në muajt tetor e nëntor.

Në faqet internet www.civis.veneto.it mund të gjeni:

- Adresat dhe numrat e telefonit të qendrave CTP ku mund të kërkoni informacione;

dhe duke filluar nga muaji tetor:

- listën e kurseve të italishtes që nisin në vjeshtën 2013 e përfundojnë në qershor 2014;

- lidhjet elektronike për materialet për të përmirësuar italishten edhe duke mësuar në mënyrë të pavarur;

- listën e organizatave që ofrojnë kurse italishteje në Veneto.

Për informacione vizitoni faqet internet www.civis.veneto.it, telefononi në INFO PHONE LINE në numrin 041-2919381 nga 9.30 deri në 14.30 (nëse asnjë operator nuk është i lirë, mund të lini një mesazh në sekretarinë telefonike e do të kontaktoheni) ose shkoni në Qendrën Territoriale të Përhershme më të afërt.

Una giovane albanese dovra essere ammessa all’esame a Milano. Asgi: “In Italia norme anacronistiche violano i principi di parità di trattamento”

Milano, 30 agosto 2013 – È albanese, ma ha la carta di soggiorno. Quindi grazie all’ordinanza di un giudice potrà provare, come se fosse italiana, a diventare consulente del lavoro.

È la vicenda di Lejda H. una cittadina albanese con permesso di soggiorno per lungosoggiornanti, laureata in Italia in Economia e Commercio, che dopo aver svolto un anno e mezzo di praticantato presso uno studio di consulenza del lavoro, aveva richiesto l’ammissione alle prove dell’ esame di Stato per l’abilitazione all’esercizio della professione di consulente del lavoro, in programma i prossimi 3-4 settembre a Milano.

La Direzione regionale della Lombardia del Ministero del Lavoro, tuttavia, le aveva comunicato l’esclusione dalle sessioni di esame sulla base di una legge del 1979. Questa riserva l'esercizio della professione di consulente del lavoro ai soli cittadini italiani ovvero ai cittadini di Stati dell’Unione europea o di Stati terzi nei cui confronti vige una condizione di reciprocità, non sussistente con l’Albania.

La cittadina albanese, racconta una nota dell’Associazione Studi Giuridici per l’Immigrazione,  aveva dunque presentato, con l'assistenza legale degli avvocati Alberto Guariso e Giuseppe Catapano di Milano, un ricorso dinanzi  al giudice del lavoro di Milano che ha ordinato al Ministero del Lavoro di ammettere con riserva la cittadina albanese alla prove dell’esame di Stato.

Secondo il giudice del lavoro di Milano, ai cittadini stranieri in possesso del permesso di soggiorno per lungosoggiornanti deve essere garantita la parità di accesso al lavoro per quanto riguarda l’esercizio delle attività lavorative subordinate o autonome, con la sola eccezione di quelle attività che  implichino anche solo in via occasionale la partecipazione all’esercizio di pubblici poteri. Questo sulla base di quanto sancito dall’art. 11 comma 1 della direttiva europea 109/2003 sui lungo soggiornanti che, in quanto norma di diritto europeo, deve prevalere sulle normative nazionali eventualmente ad essa incompatibili, come nel caso della normativa nazionale sui requisiti per l’ammissione alla professione di consulente del lavoro.

“In Italia – sottolinea l’Asgi -  continuano ancor oggi a trovare applicazione, illegittimamente, normative desuete ed anacronistiche chiaramente in violazione delle norme europee. Solo a fronte della possibile apertura di una procedura d'infrazione da parte della Commissione europea dinanzi alla Corte di Giustizia europea per violazione degli obblighi derivanti dal diritto europeo, la legge recente ‘europea 2013’ che entrerà in vigore il 4 settembre prossimo, ha finalmente pienamente riconosciuto ai cittadini di Paesi terzi lungosoggiornanti, ai rifugiati e titolari di protezione sussidiaria, ai famigliari di cittadini dell’Unione europea e italiani, il diritto di partecipare ai concorsi pubblici”.

“Molte imprese del trasporto pubblico locale – segnala ancora l’associazione - continuano ad applicare una norma risalente alla ‘legge delle corporazioni’ del 1931 che prevede il requisito della cittadinanza italiana per l’assunzione di personale, impedendo così agli stranieri di Paesi terzi non membri UE, residenti anche da lungo tempo in Italia, di essere assunti come conducenti degli autobus oppure meccanici “.

L’ASGI chiede quindi che “finalmente sia operata una verifica completa della conformità della legislazione vigente agli obblighi di parità di trattamento previsti dalla normativa europea per eliminare le norme che limitano le effettive possibilità di inserimento sociale dei cittadini di Paesi terzi residenti in Italia”.

Kam një ndërmarrje të vogël ndërtimi e dua të punësoj një shqiptar që ka kërkuar përtëritjen e lejes së qëndrimit dhe tani për tani ka vetëm kuponin postar të nisjes së kërkesës? A mund të lidhë kontratë pune në këtë situatë?

Romë, 2 shtator 2013 – Sipas nenit 5, paragrafi 9bis i dekretit legjislativ 286/98, i huaji që, në pritje të lëshimit/përtëritjes së lejes së qëndrimit, ka në xhep vetëm kuponin që dëshmon paraqitjen e kërkesës, mund të punësohet deri në çastin e ndonjë kominukimi të mundshëm nga Autoriteti i Sigurisë Publike.

Por ekzistojnë disa tipe lejesh qëndrimi që nuk lejojnë punësimin e të huajve. Është fjala për leje të lëshuara për kura mjekësore, motive fetare, moshë të mitur, biznes apo arsye drejtësie. Ndaj është e nevojshme të verifikohet lloji i lejes së qëndrimit për të cilën është kërkuar përtëritja për të ditur nëse i huaji mund të punësohet apo jo (është gjithnjë e udhës që i huaji të ruajë një kopje e lejes së qëndrimit për të cilën është paraqitur kërkesa e përtëritjes).

Sidoqoftë, nëse i huaji përtërin një leje qëndrimi që i lejon të punojë në Itali, ai mund të lidhë kontratë pune nëse me kuponin që ka në xhep tregon se kërkesën e përtëritjes e ka paraqitur para skadencës së dokumentit apo brenda 60 ditëve nga skadenca.

Punëdhënësit që duan të punësojnë shtetas jokomunitarë me qëndrim në Itali duhet të nisin 24 orë para punësimit modelin e komnikimit t’i detyrueshëm UNILAV Qendrës kompetente për Punësimin. Në rast se bëhet fjalë për një bashkëpunëtore shtëpiake, komunikimi i bëhet drejtpërdrejt INPS-it. Një kopje e këtij komunikimi duhet t’i jepet të huajit që duhet ta çojë në Kuesturë për mbylljen e praktikës për dokumentin e qëndrimit.

Në rast se verifikohen motive penguese për lëshimin e dokumentit, edhe punëdhënësi duhet të informohet mbi këtë fakt, duke shmangur kështu që ai të ndëshkohet për punësim të një të huaji pa një titull të vlefshëm qëndrimi. Sipas ligjit dëshkimi parashikon heqje lirie nga 6 muaj deri në 3 vjet dhe sanksion administrativ 5.000 euro për çdo person me qëndrim të parregullt të punësuar.

Maria Elena Arguello/Stranieriinitalia.it

“Non farti né schiavo né tiranno di nessuno”
Marco Aurelio

Secondo i dati Istat del 2013, in Italia una donna su 3 (circa 7 milioni, tra i 16 ed i 70 anni) ha subito violenza fisica o sessuale nel corso della sua vita. Nonostante questo, solo il 7% delle donne denuncia gli abusi, solo il 25% riceve cure mediche e solo il 5% viene riconosciuta vittima di violenza.

Le diverse forme di violenza si combinano tra loro per autore e tipologia: un quinto delle vittime subisce infatti violenza sia dentro che fuori il rapporto di coppia; il 41% ha subito violenza sia fisica che sessuale dal partner; un milione e mezzo ha subito dal partner ripetute violenze.

I tipi di violenza

Quando si parla di violenza, si pensa immediatamente a quella fisica; invece la violenza può avere tante forme più sottili, ma non per questo meno dannose. Tutti quei comportamenti che minano l’autostima, la dignità personale e la voglia di vivere sono atti violenti, anche se non arrecano un danno fisico evidente. Adottare atteggiamenti di denigrazione, controllo e sottomissione, che mirano a svilire il modo d’essere dell’altro e considerarlo un oggetto, sono comportamenti che hanno come scopo principale il mantenimento del potere.

La violenza, oltre che fisica, può quindi essere psicologica: il partner violento spinge la compagna ad isolarsi dagli amici e dai familiari, la critica continuamente, la sminuisce davanti agli altri e davanti a se stessa, la pedina e la controlla. Questa tipologia di violenza si colloca nel registro della possessività con l’intenzione di dominare e controllare l’altro con gesti di umiliazione, critiche avvilenti, gelosie patologiche. Utilizzando come arma, per riuscire nel suo intento, il ricatto psicologico (tipo: "se mi amassi, faresti…"), la minaccia (tipo: "se mi lasci, mi ammazzo") o la svalorizzazione della donna (tipo: "senza di me non sei niente"). 

La violenza può inoltre essere sessuale: l'uomo violento impone alla partner di avere rapporti intimi contro il suo desiderio, o la costringe ad attività sessuali che sono per lei disgustose. Fa leva sulla sua paura di perderlo, minacciandola che, se non lo accontenterà, si cercherà una donna più disponibile.

La violenza può essere economica: il maltrattante ostacola tutti i tentativi di lavorare o di trovare lavoro della partner, si fa mantenere da lei, oppure mantiene la donna in una posizione economica totalmente dipendente, togliendole la sua autonomia.

Gli effetti della violenza sono quindi sia fisici (ferite, lesioni e contusioni a diversi stadi di guarigione) che psicologici (disistima di sé, depressione, abuso di alcolici e di sostanze psicoattive che portano dipendenza, idee e fantasie suicidarie).

Chi agisce violenza?

Non esiste un profilo particolare di uomo violento da cui rifuggire. Solo il 10% delle persone violente è affetto da psicopatologie, nella maggioranza dei casi sono cause psicologiche normali come frustrazione oppure stress cronico a generare violenza. Non esistono fattori protettivi o favorenti come l’età, il gruppo (etnico, religioso, socioeconomico) o la professione.

Il profilo di chi agisce violenza è universale, caratterizzato da labilità emotiva e difficoltà nel controllo degli impulsi. Chiunque non sappia contenere le frustrazioni può infliggere violenza: le frustrazioni represse si cronicizzano fino a raggiungere un culmine in cui si supera la soglia e si libera la violenza.

Per esempio, è la discrepanza tra le aspettative della coppia e la realtà della vita vissuta a generare aggressività (la moglie è diversa dalla madre, non le viene riconosciuto il valore sociale acquisito). Nelle famiglie spesso convivono persone (genitori, figli e nonni) che hanno personalità e aspettative differenti. Si creano così conflitti relazionali e contrasti generazionali che richiedono competenze psicologiche generalmente assenti: saper discutere e confrontarsi (p.e. focalizzando il problema e non fossilizzandosi su conflitti passati), saper gestire i conflitti, saper negoziare.

La violenza come strumento di controllo e subordinazione

Secondo alcuni studi svolti negli ultimi anni negli Stati Uniti, la violenza sarebbe un fenomeno strettamente legato alla cancellazione del genere femminile, una manifestazione diretta della volontà di dominio e di subordinazione di un sesso, quello maschile, nei confronti dell'altro, percepito come diverso e pericoloso. In tale quadro, la violenza non è frutto di una patologia o di un'anormalità, ma legata, al contrario, alla quotidianità e alla normalità dei rapporti fra uomini e donne nella nostra società. I dati raccolti in queste ricerche sottolineano infatti come sia le donne stuprate e picchiate, sia gli uomini che usano loro violenza, appartengono a tutte le età, condizioni economiche,  classi sociali e provenienze culturali.

La vittimizzazione della donna

La donna sottoposta a violenza subisce un processo di vittimizzazione che inizia con un primo episodio critico di violenza emotiva, seguito dalla volontà di riconciliazione. La vittima e il suo l’aggressore assumono comportamenti affettuosi reciproci, vivono una sorta di secondo "innamoramento" che sembra risolvere il conflitto in apparenza, quando in realtà non è così. La tensione tenderà infatti a ricostruirsi nuovamente, fino ad arrivare ad un secondo episodio di violenza e abuso; e, successivamente, ancora un altro e un altro ancora. Nel corso del tempo gli episodi di violenza divengono sempre più brutali, si manifestano ad intervalli di tempo sempre più riavvicinati tra loro e, lentamente, la volontà di riconciliazione sparisce.

Si entra così in quel circolo della violenza che viene paragonato ad una spirale, caratterizzata da 7 stadi che minano profondamente l’autostima della donna fino a distruggerla: si inizia con intimidazioni, poi l’isolamento, seguito da svalorizzazione e segregazione, passando per aggressione fisica e/o sessuale con false riappacificazioni, fino ad arrivare al "ricatto" dei figli.

La violenza intrafamiliare

La violenza fisica e sessuale in un rapporto di coppia è sempre accompagnata da quella psicologica, ed introduce un elemento specifico — la violenza, appunto — ad una dinamica relazionale propria. Generalmente gli episodi di violenza si verificano ciclicamente, senza motivo apparente, ad intervalli sempre più brevi e si susseguono in un crescendo di gravità che può mettere in serio pericolo la vita stessa della donna.

Questo fenomeno viene definito "ciclo della violenza" e al suo interno si possono distinguere tre fasi: la costruzione della tensione, l'esplosione della violenza, seguita poi dal pentimento/perdono con un ritorno momentaneo della coppia all'affettività.

Per la donna il rapporto di coppia diventa quindi un susseguirsi di shock che aumentano la svalorizzazione di sé, la sfiducia che la situazione possa cambiare e, soprattutto, la sensazione che sia impossibile sottrarsi al potere dell'altro. Non a caso, il comportamento dell'uomo violento è stato paragonato a quello usato dai torturatori per annientare le loro vittime, caratterizzato da identici effetti destabilizzanti. Si tratta qui di vere e proprie strategie finalizzate a esercitare potere sull'altra persona, utilizzando modalità di comportamento atte a controllare, umiliare, denigrare e infliggere paura. La violenza agìta dall'uomo all'interno della famiglia tende in tal modo a stabilire e a mantenere un clima di controllo sulla donna (e sui figli).

Come uscire dal circolo della violenza?

La donna che subisce violenza è una donna normale. La violenza, in qualsiasi modo venga esercitata, lascia sempre una traccia profonda nella personalità di chi la patisce: spesso la donna che subisce violenza non ha la consapevolezza di ciò. E’ necessario quindi dimostrarle che quanto ha vissuto non era un rapporto d’amore (come credeva) ma, piuttosto, d'insana sottomissione (come non riesce ad accettare).

La donna che ha subito violenza molto spesso si vergogna e ha paura; come primo atto immediato ha quindi bisogno di essere ascoltata ed accolta nella sua sofferenza. Per ogni donna, infatti, la fine di un rapporto comporta una destrutturazione, il crollo di un assetto psicologico che aveva lentamente costruito nel tempo. In questi casi, manifestare piena solidarietà ed empatia, senza avere pregiudizi o atteggiamenti giudicanti, è quindi fondamentale per avviare un pieno processo di ristrutturazione psicologica e personale.

Numero Verde Antiviolenza Donna 15 22 (attivo 24 ore su 24)

A cura di Dott.ssa Orenada Dhimitri,
Psicologa, Psicoterapeuta, Psicosessuologa

Me ligjin europian 2013, kush ka kartën e ëndrimit do të mund të marrë pjesë në konkurset publike për t’u punëuar në shkolla, spitale, apo struktura të tjera publike. Por nuk mund të pretendojnë vendet ku ushtrohet “autoriteti shtetëror” apo që mbrojnë interesin kombëtar

Romë, 4 shtator 2013 – Këtej e tutje fëmijët mund të kenë si mësuese edhe një shqiptare, të sëmurët të kurohen nga një mjek nigerian apo kushdo të kërkojë informacione nga një i punësuar maroken në zyrat e komunës. Sot hyn në fuqi ligji europian 2013 që u hap edhe të huajve – me kufizime të përcaktuara – punësimet në administratën publike.

Risia e re falë një direktive europiane për shumë kohë e anashkaluar nga Italia, aq sa Brukseli po niste procedurën e kushtueshme shkeljes.

Më në fund, Italisë iu desh të përshtatet dhe t’u njohë edhe qytetarëve jokomunitarë me kartën e qëndrimit (apo lejen e qëndrimit CE për qëndruesit afatgjatë) të drejtën e pjesëmarrjes në konkurset për vendet e punës në shtet, njësoj si shtetasit komunitarë, refugjatët apo ata që kanë leje qëndrimi për motive humanitare.

Por me disa kufizime. Paratë gjithash të huajt duhet të kenë kartën e qëndrimit. Që nuk është e lehtë të merret dhe sot për sot e ka vetëm gjysma e imigrantëve në Itali (dhe dy ndër tre shqiptarë që jetojnë këtu). Për të futur në xhep kartën e qëndrimit, në fakt, nevojiten pesë vjet qëndrim i rregullt në Itali, të ardhura të mjaftueshme për të mbajtur veten e familjen, dhe duhet dhënë një provim për njohjen e gjuhës italiane. Për të mos përmendur mbi 270 euro që duhen paguar.

Për më tepër, ligji europian vë kufizime edhe mbi tipin e punës që mund të bëjnë të huajt. Ata nuk do të mund “të ëndërrojnë” vende pune në të cilat “ushtrohet, në  mënyrë të drejtpërdrejtë apo të tërthortë, autoriteti shtetëror” apo “mbrohet interesi kombëtar”. Me pak fjalë, të huaj nuk do të mund të bëhen policë, gjyqtarë apo karabinierë, por do të jetë e mundur të gjejmë imigrantë mes mësuesve, edhe në shkollat shtetërore, mes punonjësve në zyrat bashkiake, mes mjekëve etj.

Elvio Pasca

Nga leja e qëndrimit te shtetësia, nga shërbimi shëndetësor te çështje që lidhen me tregun e punës, për çdo dyshim e pikëpyetje ekziston shërbimi i Administratës Publike që përgjigjet italisht, anglisht, frëngjisht spanjisht e në gjuhën arabe. Informacione dhe mbështetje falas të huajve në Itali dhe punëdhënësve të tyre, në rrugë të ndryshme

“Ku ka përfunduar kërkesa ime e legalizimit?”, “Si të përtërij/konvertoj lejen e qëndrimit?”, “Kur mund të kërkoj shtetësinë italiane?”, “Ku duhet komunikuar që kam ndërruar punë?”, “Kur të regjistroj djalin në shkollë?”, “Mund të kërkoj bashkim familjar me prindërit?”.

Këto e shumë të tjera janë pikëpyetjet që çdo ditë ngrenë milionë shtetas të huaj që jetojnë në Itali. Dhe çdo ditë, shumë prej tyre marrin përgjigje nga operatorët e specializuar të “Linea Amica Immigrazione”, qendër kontakti e Administratës Publike dedikuar qytetarëve të huaj në Itali dhe italianëve që kanë të bëjnë me të huajt, që komunikon jo vetëm në italisht por edhe në anglisht, frëngjisht spanjisht e në gjuhën arabe.

Të shumta kanalet për t’u lidhur me Linea Amica Immigrazione, duke filluar nga një telefonatë e thjeshtë. Nga telefoni fiks mund të telefonohet falas në numrin 803.001, dhe të shtypet butoni 2. Nga celulari duhet telefonuar në numrin 06.828.881. Nga e hëna në të premte nga ora 9.00 deri në 18.00 përgjigjet drejtpërdrejt një operator, përndryshe mund të lihet një mesazh në sekretari në mënyrë që t’ju rimarrin në telefon.

Një tjetër mundësi kontaktimi është hapësira e vënë në dispozicion online në www.lineaamica.gov.it, me pyetje-përgjigjet më të shpeshta, një chat aktiv gjatë orarit të vlefshëm për telefonatat, dhe me mundësinë e përpilimit të një formulari në seksionin “Chiedo ad un esperto” (pyes një ekspert), që do të përgjigjet sapo ta ketë të mundur. Kush përdor sistemin Skype, mund të kërkojë dhe të lidhet me “lineamicapa”.

Operatorët udhëheqin të interesuarit mes qindra materialeve që përmban www.integrazionemigranti.gov.it, portali i integrimit, që ilustron të gjitha shërbimet në territor të të huajve në Itali, nga ato shoqërore e shëndetësorederi te kurset e italishtes, formimi profesional te sportelet e ndërmjetësimit ndërkulturor. Portali është edhe në gjuhën angleze dhe boton një revistë mujore në shqip, spanjisht, anglisht, arabisht, gjuhën kineze, franceze, ruse, ukrainase, tagalog dhe punjabi.

Me pak fjalë, një botë e tërë me informacione që Linea Amica Immigrazione vë në shërbim të të gjithëve. Mjafton një telefonatë ose një klik.

Nga 4 shtatori edhe të huajt me qëndrim afatgjatë në Itali mund të përfitojnë çekun e komunave për familjet me shumë fëmijë. U takon atyre që kanë të paktën tre fëmijë të mitur e të ardhura të ulëta

Romë, 5 shtator 2013 – Nga dje (4 shtator), edhe shtetasit e huaj që kanë në xhep lejen e qëndrimit BE për qëndruesit afatgjatë, atë që njohim si karta e qëndrimit mund të kërkojnë çekun për familjet me shumë fëmijë që jepet nga komunat.

Risia ka ardhur në fuqi me ligjin europian 2013, që në bazë të normativave europiane, i ka dhënë fund një diskriminimi në dëm të të huajve me qëndrim të gjatë në Itali. Madje edhe gjykatat italiane prej vitesh ishin të kësaj ideje, pranonin ankimet e paraqitura nga qytetarët e huaj me kartë qëndrimi dhe njihnin diskriminimin e ushtruar ngaj tyre, por INPS, enti që jep çekun, vazhdonte t’ua mohonte.

Natyrisht për të përfituar çekun, veç kartës së qëndrimit, shtetasit e huaj suhet të plotësojnë edhe kriteret e tjera të parashikuara për shtetasit europianë e italianë: të kenë të paktën 3 fëmijë të mitur dhe të ardhura që nuk kapërcejnë një kufi të përcaktuar në bazë të numrit të familjarëve. Këtë vit, për shembull, një familje me pesë përsona, nga të cilët tre janë bij të mitur, duhet të kenë një tregues të situatës ekonomike (ISE) jo më të lartë se 24.377,39 euro.

Instituti i sigurimeve shoqërore INPS i është përshtatur menjëherë ligjit të ri dhe ka përditësuar faqet internet, ku nga 4 shtatori shkruhet që “kanë të drejtën e çekut për bërthamat familjare të komunave” edhe “qytetarët e vendeve të treta që janë qëndrues prej një kohe të gjatë”. Në të njëjtën faqe jepen edhe të gjitha informacionet e nevojshme për të kërkuar çekun.  

EP/Shqiptariiitalise.com

INPS merr në konsideratë vendimet e gjykatës kushtetuese. Inca-Cgil: “Më në fund! Duhet ta kish bërë me kohë”

Romë, 5 shtator 2013 – Këtej e tutje “kompensimi për shoqërimin dhe pensioni i invaliditetit duhet t’u jepen edhe të gjithë të huajve me qëndrim të rregullt prej të paktën një viti, edhe nëse nuk kanë lejen e qëndrimit Ce për qëndruesit prej një periudhe të gjatë”. Me pak fjalë edhe të huajt me leje qëndrimi në Itali prej një viti mund të përfitojnë kompensimet në të holla nëse janë invalidë.

Është mesazhi i nisur më 4 shtator nga INPS të gjitha selive periferike të saj, në të cilin nënvizohet që, natyrisht, përfituesit duhet të përmbushin edhe të gjitha kriteret e tjera të parashikuara nga ligji (gjendja shëndetësore, rezidenca në Itali etj.). Në këtë mënyrë pranohen më në fund vendimet e gjykatës kushtetuese, që ka deklaruar disa herë antikushtetueshmërinë e nenit 80, paragrafi 19 të ligjit 388/2000, në pjesën në të cilën kushtëzon marrjen e ndihmave asistenciale me pasjen e kartës së qëndrimit.

“Mbyllet në mënyrë pozitive një histori e nisur shumë vjet më parë me ankimime legale që kanë pasuar njëri-tjetrin nga viti 2006, akoma përpara se çështja të merrej në shqyrtim nga gjykata Kushtetuese” komenton Morena Piccinini, presidente e Inca-Cgil. Patronati kishte kritikuar INPS për pranimin me vonesë të sentencave të gjykatës: “Inps duhet të mësohet të respektojë pa shumë mëdyshje kërkesat e drejta të qytetarëve, pavarësisht nga ngjyra e lëkurës. Shenjë qytetërimi që do të ndihmonte të binte në luftimin e çdo impulsi ksenofob dhe në rritjen e kulturës së solidaritetit dhe tolerancës”.

Inps. Messaggio n. 13983 del 4 settembre 2013 OGGETTO: Prestazioni di invalidità civile a favore dei cittadini stranieri extracomunitari - art. 80, comma 19, della legge 23 dicembre 2000, n° 388. Sentenze Corte Costituzionale.

Ho presentato la richiesta per la cittadinanza per residenza prima di sposarmi con un cittadino italiano e abbiamo anche un figlio. La pratica di cittadinanza è ancora in trattazione. Posso cambiare la richiesta di cittadinanza da residenza in matrimonio?

Roma, 10 settembre 2013 – I cittadini stranieri che presentano la domanda per la cittadinanza italiana legata al periodo di residenza richiesta ai sensi dell'art. 9 della Legge sulla cittadinanza n. 91/92, possono chiedere alla Prefettura competente di aggiornare e modificare la richiesta dopo il matrimonio con un cittadino italiano, convertendola così in una richiesta per matrimonio ai sensi dell'art. 5 della stessa Legge.

Per procedere con la modifica della domanda, l'interessato deve inviare una lettera di richiesta tramite raccomandata alla Prefettura in cui è stata depositata l'istanza, allegando copia della lettera con il protocollo K10, che gli è stata recapitata a casa, e del certificato di matrimonio.

Se il matrimonio è stato contratto in Italia, basta presentare copia del certificato rilasciato dal Comune dopo le nozze. Se invece il matrimonio è stato celebrato all’estero, il documento dovrà essere legalizzato/apostillato dal Paese estero, tradotto e legalizzato dalla Rappresentanza Diplomatica/Consolare italiana nel suddetto Paese, nonché trascritto da quest’ultima all’ufficio dello Stato Civile del Comune di residenza (art. 4 del D.P.R. n. 572/93). Se non si esegue questa procedura, il matrimonio non può essere riconosciuto dallo Stato italiano e quindi non è valido nel territorio nazionale. L’altra condizione richiesta per la modifica è quella che i coniugi risultino effettivamente conviventi, altrimenti viene a mancare il requisito del vincolo coniugale indispensabile per la richiesta di cittadinanza per matrimonio.

Termine della procedura e decreto

Il termine per la conclusione del procedimento è sempre di 730 giorni e decorre, in questi casi, dalla data in cui è stata inviata la richiesta di modifica della propria istanza. Ciò si deve al fatto che, presentando tale richiesta, è come se si presentassi una nuova istanza.

Se il richiedente è tuttora residente in Italia, la richiesta di modifica può essere inoltrata anche subito dopo le nozze, indipendentemente dal fatto che ci siano figli nati o adottati all’interno del matrimonio. Se invece l'interessato si trasferisce all'estero dopo le nozze, può presentare la richiesta di modifica solo dopo che siano trascorsi 3 anni dalla data del matrimonio, o dopo 1 anno e 6 mesi dal matrimonio se ci sono figli nati o adottati dalla coppia. Non esiste un limite temporale entro il quale si può presentare la richiesta dopo il matrimonio.

Cambiando la richiesta di cittadinanza da motivi di residenza a motivi di matrimonio, la competenza di valutazione della pratica è interamente del Prefetto, fatto che velocizza la richiesta in molti casi. Solo nel caso in cui il coniuge straniero abbia la residenza all'estero, la competenza è del capo del dipartimento per le Libertà Civili e l'Immigrazione e, qualora sussistano ragioni inerenti alla sicurezza della Repubblica, la competenza è del Ministro dell’Interno.

Inoltre, modificando la richiesta di cittadinanza per motivi di matrimonio, si può applicare la circolare del Ministero dell’Interno n. 6415/2011 nella quale si specifica che una volta trascorso il biennio per il trattamento della pratica, il richiedente diventa titolare di un diritto soggettivo pieno all’acquisto della cittadinanza italiana, essendo impossibile rigettare l’istanza oltre i 730 giorni ai sensi dell’art. 8 della Legge n.91/92. Il richiedente, quindi può far valere questo diritto davanti al giudice ordinario per richiedere la cittadinanza italiana, previa verifica dei requisiti di legge, se il Ministero non ha adottato il decreto di riconoscimento o di rifiuto della cittadinanza entro i termini stabiliti.

Infine, si ricorda che l’acquisto della cittadinanza italiana è subordinato al giuramento da effettuarsi entro 6 mesi della notifica del decreto presso il Comune di residenza. Trascorsi i 6 mesi il decreto non sarà più valido e l’interessato dovrà ripresentare una nuova domanda.

Maria Elena Arguello/Stranieriinitalia.it

Risia në dekretligjin mbi arsimimin i miratuar sot në mëngjes në Këshillin e Ministrave. Kyenge: Një hap i madh përpara për Italinë”

Romë, 9 shtator 2013 – Më në fund një revolucion i vërtetë për studentët e huaj të Universiteteve italiane: nuk do të jenë të detyruar të përtërijnë çdo vit lejen e qëndrimit, por do të kenë një dokument të vlefshëm për të gjithë kohëzgjatjen e kursit të studimeve.

Risia përfshihet në një dekret ligji të miratuar mëngjesin e sotëm nga Këshilli i Ministrave. Me titullin ambicioz “Arsimimi rinis”, parashikon ndërhyrje 360°, nga fuqizimi i bursave të studimit te vendosja e tavanit për shpenzimet për librat shkollorë, pa harruar ndërhyrjet në ndërtesat e shkollave apo punësimin e docentëve mbështetës.

Mes ndërhyrjeve “për sistemin univrsitar dhe për kërkimin shkencor”, ka edhe një nen kushtuar studentëve të huaj. Siç përmbledh një komunikatë e Pallatit Chigi, “kohëzgjatja e lejes së qëndrimi do të barazohet me atë të kursit të studimeve apo të formimit, duke respektuar normat në fuqi mbi certifikimet e studimeve dhe të kurseve formuese”.

“Është normë shumë e rëndësishme, e miratuar apostafat për të qenë më  tërheqës për studentët që nga jashtë vijnë të studiojnë në Itali, një nga problemet më të mëdha të sistemit tonë arsimor” tha kryeministri Enrico Letta në konferencën e shtypit. Në fakt, studentët e huaj në shkollat e larta e universitetet italiane janë 4% e të gjithë studentëve, sa gjysma e mesatares europiane.

Me norma të tilla Italia përpiqet të tërheqë studentë të rinj por edhe të ndihmojë ata që jetojnë tashmë këtu. Sa bij imigrantësh të rritur në Italido të mund të vazhdojnë të qëndrojnë rregullisht këtu vetëm falë lejeqëndrimit për studime?

“Është një masë që e vë Italinë përkrah shteteve të tjera europiane. Duam që universitetet tona të jenë të konkurrueshme, por edhe t’u vijmë në ndihmë shumë studentëve që për vështirësi burokratike nuk arrinin të vazhdonin studimet” ka shpjeguar ministrja Cecile Kyenge, frymëzuese e kësaj nisme, duke shtuar: “Ky është një hap i madh për Italinë”.

Elvio Pasca

Si është e strukturuar shkolla në Itali; Shkollimi i detyrueshëm; Si matet mbarëvajtja në mësime; Orari shkollor; Të miturit e huaj në shkollën italiane; Regjistrimi në shkollë; Dokumenti i qëndrimit - UDHËZUES

Si është e strukturuar shkolla në Itali

Shkolla në Itali ndahet në katër cikle:

Çerdhja (Asilo nido). Për fëmijët deri në 3 vjeç. Nuk është e detyrueshme. Është një institucion me karakter mbwshtetws dhe edukativ, i përdorur nga prindërit që punojnë me kohë të plotë e nuk mund të qëndrojnë në shtëpi me fëmijën gjithë ditën.

Kopshti (Scuola dell’infanzia, apo scuola materna). E ndjekin fëmijët nga 3 dei në 5 vjeç dhe nuk është i detyrueshëm. Zgjat tre vjet e ndjek një projekt specifik edukimi. Mund të jetë shtetërore, private, e organizuar nga subjekte fetare apo komunitete lokale.

Cikli i dytë i shkollimit (shkolla e mesme). Ky cikël shkollimi ndiqet nga të rinjtë me moshë nga 14 deri në 19 vjeç, zgjat pesë vjet e ndahet në një dyvjeçar e një trevjeçar. Në vitin e pestë nxënësi duhet të mbrojë një provim shteti për maturën, i nevojshëm për t’u futur në Universitet apo në tregun e punës.

Në këtë cikël, nxënësi mund të vendosë, çfarë shkolle të ndjekë: liceun, liceun artistik dhe institutin e arteve, institutin teknik apo institutin profesional.

Formimi i nxënësit do të jetë i ndryshëm në bazë të shkollës së zgjedhur. Në fakt, kush zgjedh një tip liceu do të bëjë një rrugëtim studimesh teorik dhe abstrakt, ndërsa kush zgjedh institutet profesionale studion lindë më të lidhura me tregun e punës. Vetëm në institutet profesionale mund të merret një kualifikim i ndërmjetëm pas trevjeçarit përmes një provimi.

Detyrimi i shkollimit

Shkolla e detyrueshme në Itali zgjat dhjetë vjet (5 vjet të shkollës fillore, 3 vjet të nivelit të dytë të shkollës tetëvjeçare dhe dy vjet të ciklit të orientimit në shkollën e mesme), që do të thotë që në përgjithësi fëmijët nga 6 deri në 16 vjeç janë të detyruar të ndjekin shkollën. Shkolla e detyrueshme është falas dhe vetëm për shkollën fillore librat jepen falas dhe familjet duhet të blejnë materialin shkollor.

Për të përmbushur detyrimin arsimor ka tre opsione:

• Në rastin e mbetësve në klasë, të frekuentohet për dy vjet të tjerë tetëvjeçarja (duke marrë në fund provimin e tetëvjeçares);
• Të frekuentohet dyvjeçari i parë i shkollës së mesme;
• Të frekuentohet rrugëtimi shkollor profesional që lëshon një kualifikim profesional pas tre vjetëve apo një diplomë në rastin e frekuentimit të kursit katërvjeçar.

Pasi kanë përmbushur detyrimin e shkollimit, të rinjtë mund të vazhdojnë studimet për të marrë një diplomë apo një kualifikim profesional. Pra pas mbushjes së 16 vjeçëve mund të vazhdojnë rrugëtimin e tyre formues duke zgjedhur mes:

• Frekuentimit të një shkolle të mesme;
• Frekuentimit të një kursi formimi profesional që lëshon një kualifikim profesional pas kapërcimit të kurseve me kohëzgjatje minimale trevjeçare;
• Nisjes së punës me kontratë mësimi që parashikon ndjekjen e detyrueshme të veprimtarive formuese;

Kujdes! Nëse nxënësi kupton se i ka hyrë një rrugëtimi formues që nuk i shkon për shtat, mund të modifikojë zgjedhjen e tij me një nga dy opsionet e tjera, pasi që të tria janë të barasvlershme.

E drejta e shkollimit është e vlefshme edhe për nxënësit e huaj, ndaj nuk është e detyrueshme që të tregojnë se kanë qëndrim të rregullt në Itali për të ndjekur shkollën e detyrueshme. Por, pas 16 vjetëve nxënësi, edhe pse me qëndrim të parregullt, nuk duhet të braktisë studimet. Për ta mos-detyrimi i paraqitjes së dokumentit të qëndrimit nënkuptohet për të gjithë rrugëtimin shkollor: nga klasa e parë fillore deri në marrjen e diplomës së maturës apo të një kualifikimi profesional. Në këtë mënyrë e drejta e shkollimit mbron nxënësit deri në përmbylljen e formimit shkollor.

Lidhur me këtë argument, Këshilli i Shtetit me Vendimin nr. 1734/2007merr në konsideratë që mbushja e moshës madhore  arrin përpara përfundimit të shkollës së mesme e prandaj një qëndrim i ndryshëm ndaj të huajit të parregullt që ka ushtruar të drejtën e tij të shkollimit mund të sjellë një diskriminim mes nxënësve italianë e atyre të huaj.

Çfarë janë debitet dhe kreditet e formimit

Viti shkollor është i ndarë në dy katër-mujorë. Në janar dhe në qershor mësuesit vlerësojnë rezultatet shkollore të fëmijës përmes një skede vlerësimi që i dorëzohet prindërve (dëftesë shqip, pagella në gjuhën italiane).

Kur në fund të vitit nxënësi ka 1 apo maksimumi 3 lëndë me pamjaftueshmëri, por që shkolla është e mendimit se mund t’i kapërcejë, nxënësi kalohet në klasën pasuese me kusht që të shlyejë “borxhin apo debitin në formim”. Debiti në formim do të kapërcehet nga nxënësi përmes ndjekjes së kurseve të rikuperimit dhe duke mbrojtur një provim mbi lëndët ku nuk kalonte gjatë vitit pasardhës shkollor.

Konsiderohet “kredit në formim” pjesëmarrja në projekte apo veprimtari integruese të shkollës. Pikët e mbledhura në këtë mënyrë u shtohen në fund notave të tjera para mbrojtjes së provimit të shtetit për marrjen e maturës.

Oraret dhe pushimet shkollore

Kalendari shkollor në Itali zgjat rreth 9 muaj në vit, nga mesi i shtatorit deri në mes të qershorit. Në mes ka dy periudha të gjata pushimesh: dy javë për Krishtlindje (pak a shumë nga 23 dhjetori deri më 6 janar) dhe rreth një javë për Pashkë (në mars apo prill, sipas datës festive). Të gjitha ditët e tjera të pushimit, të shpërndara gjatë vitit shkollor, u komunikohen prindërve.

Në shumë shkolla prindërit mund të zgjedhin mes dy oraresh mësimore:

- 40 orë në javë: frekuentimi nga e hëna në të premte, nga ora 8.30 deri më 16.30 me mencë;

- 27 apo 30 orë në javë: frekuentimi nga e hëna në të shtunë, me kohëzgjatje pasdite të përcaktuar nga çdo shkollë

Është e rëndësishme që nxënësit të respektojnë orarin e hyrjes (shumë leksione nisin në orën 8.00 ose 8.30) dhe të daljes.

Mungesat në shkollë duhet të jenë të motivuara dhe të justifikuara nga prindërit e sidoqoftë nuk mund të zgjasin më shumë se një e katërta e vitit shkollor. Në rast mungesash mbi gjashtë ditë për arsye sëmundjeje, për t’u kthyer në shkollë duhet paraqitur një certifikatë mjekësore që dëshmon se i mituri është shëruar.

Gjatë vitit shkollor organizohen qoftë bisedime personale qoftë mbledhje mes prindërve dhe mësuesve, gjë që mundëson bashkëpunim mes këtyre dy figurave për edukimin e shkollimin e fëmijëve.

Si funksionon shkolla për të miturit e huaj

Të miturit e huaj të pranishëm në territorin italian, pavarësisht nëse ata apo prindërit e tyre kanë apo jo qëndrim të rregullt, kanë të drejtën e shkollimit dhe të hyrjes në të gjitha institutet shkollore (ashtu si edhe të drejtën shëndetësore) njësoj si bashkëmoshatarët e tyre italianë.

Në fakt, e drejta e shkollimi garantohet nga neni 34 i Kushtetutës që parashikon që “shkolla është e hapur për të gjithë”. Për më tepër, Konventa të ndryshme ndërkombëtare, mes të cilave ajo e Nju Jorkut mbi të drejtat e fëmijës dhe Konventa Europiane mbi të drejtat e njeriut, si edhe Teksti Unik mbi imigracionin (dekreti legjislativ 286/98) dhe rregullorja e tij zbatuese (D.P.R. 394/99), vënë në dukje këtë të drejtë.

Lidhja familjare mes fëmijës dhe prindërve duhet të dëshmohet nga një dokument i përkthyer, si për shembull një certifikatë familjare, certifikatë lindjeje apo nga regjistrimi i të miturit në pasaportën e prindit. Në mungesë të këtij dokumenti fëmija sidoqoftë regjistrohet në shkollë, por nëse brenda 6 muajve nuk dokumentohet kush është prindi, shkolla mund t’ia sinjalizojë rastin Autoritetit gjyqësor për të miturit.

Ndjekja e shkollës në Itali nuk është vetëm një e drejtë e të miturit, por një detyrim i prindërve q duhet të përkujdesen për shkollimin e bijve të tyre. Ky detyrim theksohet në nenin 38 të dekretit legjislativ 286/98 q parashikon se të miturit e huaj të pranishëm në territorin e Italisë kanë detyrimin e ndjekjes së shkollës, duke aplikuar kështu në këtë aspekt të gjitha dispozitat në fuqi në lidhje me të drejtën e shkollimit, të futjes në shërbimet edukuese dhe të pjesëmarrjes në jetën e komunitetit shkollor.

Madje, edhe kush ka hyrë pas  futjes në fuqi të Marrëveshjes së integrimit, me nënshkrimin e dokumentit i huaji angazhohet, në disa pika të ndryshme të marrëveshjes, të garantojë përmbushjen e detyrimit shkollor të fëmijëve të vet të pranishëm në territorin italian. Mospërmbushja e kësaj pike – përjashtuar rastet kur provohet angazhimi për garantimin e kësaj të drejte të miturit – sjell humbjen e të gjitha pikëve (kreditove) të dhëna nga Marrëveshja e Integrimit dhe të atyre të grumbulluara më pas, si edhe parashikohet shfuqizimi i marrëveshjes për mospërmbushje.

Me qarkoren nr. 2 të Ministrisë së Arsimit, Universitetit dhe të Kërkimit shkencor (MIUR) të 8 janarit 2010është vendosur një përqindje maksimale e nxënësve të huaj për klasë e barabartë me 30% (e ashtuquajtur tavan). Kjo qarkore bazohet në nenin 45 të D.P.R. 394/99 ë parashikon që prania e nxënësve të huaj në çdo klasë nuk duhet të mbizotërojë kundrejt nxënësve italianë. Tavani 30%  i nxënësve t huaj është një kriter me karakter organizativ që mund edhe të ngrihet, me kërkesë të Drejtorit të Përgjithshëm drejtuar Zyrës Shkollore të Krahinës, kur të huajt e regjistruar, të lindur në Itali apo jashtë, zotërojnë njohuri gjuhësore të përshtatshme. Kufiri maksimal mund të ulet në rastin kur fëmijët e huaj të regjistruar nuk janë të zotët me gjuhën italiane aq sa nuk arrijnë të ndjekin mësimet apo nëse ekzistojnë probleme të dokumentuara.

Klasa në të cilën regjistrohen nxënësit e huaj që arrijnë në Itali në moshën e shkollës së detyrueshme është ajo që i korrespondon moshës së fëmijës. Pas një vlerësimi të vëmendshëm të Kolegjit të mësuesve, i mituri mund të vihet në një klasë tjetër sipas kompetencave që dëshmon, të nivelit të përgatitjes dhe të titullit të mundshëm të studimeve që i huaji mund të ketë marrë në vendin prej nga vjen. Për këtë aspekt flitet qoftë në qarkoren nr. 2/2010 të MIUR-it, qoftë në nenin 45 të D.P.R. 394/99.

Figura e ndërmjetësuesve gjuhësorë e kulturorë

Është një figurë profesionale që luan rolin e urës mes nxënësit të huaj dhe shkollës italiane. Kujdes, ndërmjetësuesi nuk zëvendëson mësuesin në detyrën e mësimdhënies së italishtes, por përfaqëson një mbështetje në këtë aspekt. Rëndësia e kësaj figure qëndron në njohjen e gjuhës dhe të kulturës së vendlindjes së nxënësit, gjë që lehtëson komunikimin dhe futjen e fëmijës së huaj në mjedisin kulturor e shoqëror të shkollës. Për më tepër, ndërmjetësuesi promovon dialogun dhe ndër-kuptimin mes prindërve të huaj dhe personelit të shkollës.

Kur bëhet regjistrimi në shkollë

Regjistrimi i të miturve të huaj në shkollat italiane duhet të respektojë të njëjtat kushte të parashikuara për të miturit italiane, por mund të kërkohet në çdo periudhë të vitit shkollor, për çdo shkollë. Ky lehtësim lejon që edhe të miturit e huaj që vijnë në Itali me bashkim familjar me prindërit, të vazhdojnë mësimet që kanë nisur në atdhe, pa ndërprerë shkollimin e tyre. Mund të parashikohen provime integruese për të verifikuar njohuritë e gjuhës italiane dhe të lëndëve të tjera dhe për të vendosur në cilën klasë ai të regjistrohet.

Në bazë të Dekretligjit 95/2012, regjistrimi në shkollat shtetërore tetëvjeçare e të mesme bëhet vetëm përmes internetit, ndërsa kërkesa për kopshtin i duhet dorëzuar dorazi institutit të zgjedhur. Për bijtë e imigrantëve të parregullt mund të vazhdohet të bëhet regjistrimi si më parë, duke paraqitur kërkesën dorazi në shkollë, pasi në formularin e përpiluar on line është e pamundur të mbushen të gjitha fushat e parashikuara për të çuar deri në fund kërkesën e regjistrimit.

Pasi zgjidhet shkolla, mund të vendoset për:

• Të ndiqet ora e mësimit të besimit katolik, apo të zëvendësohet me të tjera veprimtari shkollore;
• Të bëhet regjistrimi në para-shkollë apo post-shkollë, shërbim që u kushtohet prindërve me orare pune që nuk korrespondojnë me ato të hyrjes apo të daljes së fëmijës  nga shkolla. Ky shërbim është kryesisht i pranishëm në shkollat fillore;
• Të përfitojnë transportin shkollor, nëse është i parashikuar nga shkolla, e që sidoqoftë është një shërbim me pagesë. Ky shërbim është kryesisht i pranishëm në shkollat fillore e tetëvjeçare;
• Të hanë në mensën e shkollës (nëse shkolla e parashikon këtë shërbim) duke specifikuar nëse për arsye shëndetësore apo fetare fëmija duhet të ketë një dietë të veçantë. Shërbimi ofrohet kundrejt një pagese, por është e mundur që prindërit të kërkohet reduktimi i tarifës apo mospagimi i plotë i saj duke treguar, me anë të formularit ISEE , se kanë të ardhura të ulëta. Ky formular paraqitet pranë zyrave administrative të shkollës. Shërbimi është kryesisht i pranishëm në çerdhe, kopshte dhe shkollat fillore.

Për të kompletuar procedurën e regjistrimit, në shkollë duhen paraqitur certifikata e lindjes dhe/ose dokumenti i identitetit, dokumentet shkollore (lidhur studimet e bëra në atdhe, e në këtë rast nevojitet përkthimi dhe legalizimi dokumenteve), certifikatat mjekësore, lidhur me vaksinimin. Në Itali ka vaksina të detyrueshme me ligj që duhen bërë nga të gjithë të miturit. Nëse ato nuk janë bërë, drejtuesit e shkolis njoftojnë Ndërmarrjen shëndetësore lokale.

Në mungesë të dokumenteve të sipërpërmendura, i mituri regjistrohet në shkollë, por nëse brenda gjashtë muajve nuk dokumentohet kush është prindi, shkolla mund të sinjalizojë rastin pranë Autoritetit gjyqësor për të miturit. Në rast se verifikimesh negative mbi identitetin e nxënësit, titulli i studimit lëshohet me të dhënat identifikuese të çastit të regjistrimit të fëmijës në shkollë.

Dokumenti i qëndrimit

Përgjithësisht, të miturit regjistrohen në lejen e qëndrimit të prindërve, prandaj konsiderohen me leje qëndrimi për motive familjare, pavarësisht nga fakti nëse kanë lindur në Itali apo jo.

Shtetasit komunitarë që jetojnë mbi tre muaj në territorin italian duhet të kërkojnë regjistrimin pranë zyrës së Gjendjes Civile dhe lëshimin e dëshmisë së qëndrimit si dokument që dëshmon respektimin e dekretit legjislativ nr. 30/2007.

Leja e qëndrimit për motive familjare , lëshuar shtetasve jokomunitarë, është e ripërtërishme edhe për bijtë në moshë madhore që vazhdojnë rrugëtimin e tyre shkollor pas mbushjes së 18 vjeçëve, siç parashikon direktiva nr. 17272/7 e Ministrisë së Brendshme e 28 marsit 2008, me kusht që njëri prej prindërve të plotësojë kriteret e të ardhurave e të strehimit të kërkuara për procedurën e bashkimit familjar.

Në rastin kur me mbushjen e moshës madhore i huaji vendos të mos varet më nga prindërit e të kërkojë leje qëndrimi për studime  apo për punë duhet të përmbushë kriteret e parashikuara për rastin përkatës.

Kujtohet së fundi, që kush është titullar i një lejeje qëndrimi për studime mund të bëjë çfarëdo pune të varur apo të pavarur për maksimumi 20 orë në javë, që për 52 javët e vitit, nuk duhet të kapërcejnë 1.040 orë, për kohën e vlefshmërisë së lejes së qëndrimit (neni 14, paragrafi 4 D.P.R. 394/99).

Përgatitur nga Italianipiu.it/Shqiptariiitalise.com

Di Arbër Agalliu

Ricordo quel giorno di fine settembre del 1998, ero felice ed impaurito allo stesso tempo, stavo per affrontare il mio primo giorno di scuola, il primo giorno in una scuola italiana.

Mi avvicinai al cancello e notai un immenso giardino verde curato, mentre entravo, ammiravo le grandi vetrate delle finestre, non ero abituato a vederle nell’Albania del ’97 dove ogni edificio pubblico era stato distrutto dai vandali, compresa la mia vecchia scuola. Osservavo stupefatto gli ambienti colorati che caratterizzavano la scuola L.L. Radice di Sesto Fiorentino, spiavo incuriosito dalle porte socchiuse delle aule gli altri bambini che parlavano, ridevano, cantavano in coro ed a me bastava questo per essere felice.

Nello stesso tempo ero impaurito, la nuova lingua rappresentava un ostacolo enorme, le uniche parole che conoscevo erano “Sì” e “No”, ma non capendo l’italiano anche il loro utilizzo era pressoché inutile.

Ricordo il primo impatto con la nuova classe, fu un disastro, i compagni di classe mi ponevano mille domande ed io, non capendo cioè che mi chiedevano, stavo zitto in silenzio senza dare alcuna risposta che potesse soddisfare le loro curiosità.

Il problema della lingua mi isolò dal resto della classe ed in poco tempo venni preso di mira da tutti i bambini, ero visto come il diverso, non avevo un nome proprio perché tutti mi chiamavano albanese, parola quest’ultima sentita e risentita dai piccoli in casa, nelle emittenti televisive ed in tutto l’ambiente che li circolava.

Non so perché ma in quel periodo la parola albanese aveva assunto un valore negativo era sinonimo di stronzo o comunque veniva utilizzato come dispregiativo per offendere qualcuno.

Io un nome l’avevo, Arber, ma risultava difficile da pronunciare nel nuovo paese che mi ospitava, quindi lo hanno italianizzato, c’era chi mi chiamava Alberto, chi Albert e chi addirittura Albero.

Per mia fortuna, in poco tempo imparai la lingua italiana e col trascorrere degli anni riuscivo a farmi conoscere meglio dai compagni di scuola, tanto da spiegare loro la storia del mio paese, da insegnare loro parole e giochi albanesi, ma soprattutto sono riuscito a spiegare che il mio nome non era sinonimo di “tronco” o “ramo” ma rappresentava un popolo, rappresentava l’antico nome dell’Albania. 

Ancora oggi ci sono amici e vecchi compagni di quegli anni di scuola che quando mi vedono mi salutano in albanese o mi chiamano dando la giusta pronuncia al nome Arbër, di questo ovviamente ne vado fiero.

La notizia di questi giorni che in alcune città del Nord Italia i genitori hanno deciso di ritirare i loro figli dalle scuole per colpa dell’elevata presenza di bambini non aventi cittadinanza italiana mi lascia incredulo.

Sono consapevoli questi genitori “premurosi” che il programma scolastico da eseguire è lo stesso in tutte le scuole del Paese e non cambia da classe a classe in base al numero dei bambini stranieri? Sono consapevoli essi che dietro alla cattedra della classe multietnica siede un maestro che parla l’italiano e non l’arabo o l’albanese?? Ma soprattutto sono consapevoli che ad oggi un neonato su cinque è figlio di immigrati e che questo numero tende ad incrementare?

Nel 1998 ero l’unico bambino straniero di tutta la scuola, avevo un nome strano, parlavo una lingua strana, vestivo in modo strano rispetto agli altri (semplicemente perché i miei genitori non potevo permettersi di comprarmi indumenti alla moda, ma riciclavo i vestiti offerti dalla Caritas).

Ma ditemi una cosa, come si fa oggi a distinguere un bambino italiano da uno che non lo è?

La maggior parte di questi bambini definiti da tutti “stranieri” sono nati in Italia, si chiamano Anna-Giorgio,-Viola-Alessandro, parlano l’italiano influenzato dal dialetto locale in cui vivono e vestono tutti uguali.

Questi sono bambini nati e cresciuti sotto il cielo azzurro dello stivale, che non conoscono altro paese al di fuori dell’Italia e non parlano altra lingua al di fuori dell’italiano, ma che vengono etichettati come stranieri nel LORO PAESE D’ORIGINE. Non sono discriminati solamente da quella cerchia di genitori “premurosi”, ma dall’intera società in cui viviamo e dalla famigerata legge “razzista” e ingiusta sulla cittadinanza che li priva di un loro diritto, quello di essere chiamati cittadini italiani, questi piccoli cresciuti sotto il cielo azzurro dello stivale

Se dopo il primo giorno di scuola chiedete a vostro figlio chi ha come compagno di banco, non vi risponderà “una bambina albanese”, ma vi dirà che da oggi “ha una compagna di banco di nome Viola”, perché i bambini, per fortuna, non vedono il mondo con gli stessi occhi degli adulti.   

Dello stesso autore:
So tutto di Berlusconi & Co, ma della mia cittadinanza ancora niente...
Du’ parole al padano Calderoli dal toscanaccio Arbër
Vorrei il rimborso dell’IMU, ma non ho diritto di voto
Lettera a Babbo Natale da un albanese d’Italia
Straniero in Italia e straniero in Albania

Kam ardhur në Itali me studime e dua të di si të konvertoj patentën shqiptare. A duhet të jap një provim?

Marrëveshja për konvertimin e patentave shqiptare në Itali ka ardhur në fuqi në 15 gusht 2009 dhe është e vlefshme për pesë vjet, pra deri më 15 gusht 2014.

Për të konvertuar një patentë shqiptare, para së gjithash, duhet treguar që ajo është marrë në Shqipëri para vendosjes së rezidencës në Itali dhe se kërkuesi i konvertimit të patentës ka një dokument qëndrimi në Itali, leje apo kartë qëndrimi, të vlefshëm.

Nëse titullari i një patente shqiptare, vjen e merr rezidencën në Itali, ai konverton patentën e tij pa qenë nevoja të japë provimet e teorisë dhe të praktikës, me përjashtimin e rasteve të mëposhtme të parashikuara në nenin 4 të marrëveshjes: “nëse titullari i patentës shqiptare ka rezidencën në Itali prej mëse 4 vjetësh, e konverton atë pasi u nënshtrohet provimeve të rishikimit të lejes së drejtimit, por vetëm në rast kur është vërtetuar që nuk ka drejtuar automjete për një periudhë trevjeçare”. Kjo do të thotë që konvertimi nuk bëhet automatikisht për ata që qëndrojnë në Itali prej shumë kohësh, – dhe të tillë ka shumë të interesuar – të cilët do t’u nënshtrohen sidoqoftë një provimi.

Një tjetër kufizim i përcaktuar në marrëveshje kishte të bënte me modelin e patentës shqiptare: sipas marrëveshjes “do të konvertohen patentat në formatin card të lëshuara nga 1 korriku 2005”; ndërsa “patentat në karton, në fuqi prej 1 nëntorit 1999, mund të konvertoheshin në Itali vetëm vitin e parë nga data e ardhjes në fuqi të marrëveshjes, pra nga 15 gusht 2009 deri më 14 gusht 2010”.

Sipas Ministrisë së Infrastrukturave dhe Transporteve, konvertimi i patentave shqiptare është njësoj si ai i patentave të vendeve të tjera jo anëtare të BE-së që kanë nënshkruar marrëveshje dypalëshe me Italinë, ashtu si Shqipëria. Në fakt në faqet zyrtare të kësaj ministrie, i vetmi shënim për Shqipërinë është që marrëveshja është e vlefshme për pesë vjet, duke filluar nga 15 gushti 2009.

Procedura dhe dokumentet e nevojshme për konvertimin

Kërkesa e konvertimit duhet bërë pranë një zyre provinciale të motorizimit civil duke paraqitur këto dokumente:

Keti Biçoku

Qarkorja e ministrisë italiane të Infrastrukturave dhe Transporteve mbi konvertimin e patentave shqiptare

Lexo edhe: A mund të shkoj të marr patentën në Shqipëri e ta konvertoj këtu?    

Jetoj në Pisa. A mund të shkoj të marr patentën në Shqipëri e më pas ta konvertoj e të qarkulloj në Itali?

Për të konvertuar një patentë shqiptare, para së gjithash, duhet treguar që ajo është marrë në Shqipëri para vendosjes së rezidencës në Itali dhe se kërkuesi i konvertimit të patentës ka një dokument qëndrimi në Itali, leje apo kartë qëndrimi, të vlefshëm.

Kështu, nëse emigranti ka tashmë rezidencën në Itali nuk mund të shkojë në Shqipëri, të marrë atje patentën, më pas të kthehet e të kërkojë konvertimin në Itali.

Kjo theksohet në pikën 5 të marrëveshjes së lidhur mes dy shteteve dhe kujtohet në qarkoren e Ministrisë italiane të transporteve të 29 korrikut 2009 nisur zyrave periferike të Motorizimit Civil: "Nënvizohet se nuk është e mundur të pranohen kërkesat për konvertim të patentave të marra në vendlindje pasi i huaji ka marrë rezidencën në Itali”.

Marrëveshja për konvertimin e patentave shqiptare në Itali ka ardhur në fuqi në 15 gusht 2009. Ajo është e vlefshme për pesë vjet, pra deri më 15 gusht 2014.

Lexo edhe: Si të konvertoj patentën shqiptare?

Shqiptari i Italisë

Buongiorno. Mi sono laureata in Italia, ma al momento non ho un lavoro. Il mio permesso per studio scadrà tra un mese. Posso chiedere il permesso di soggiorno per attesa occupazione?

Roma, 16 settembre 2013 – Ai sensi della Legge n.99/2013, gli studenti stranieri che hanno conseguito una laurea triennale o specialistica in Italia, possono, alla scadenza del permesso di soggiorno per studio, richiedere il rilascio del soggiorno per attesa occupazione se ancora non hanno trovato un lavoro. Questo titolo di soggiorno consente allo straniero di avere un anno di tempo per trovare un’occupazione regolare.

In passato questa opzione era riservata solo per coloro che avevano conseguito un dottorato o un master di secondo livello.

Per poter inoltrare la richiesta, l’interessato deve iscriversi alle liste di collocamento del  Centro per l’Impiego della città in cui dimora. Dopo l’iscrizione può presentare la richiesta del permesso di soggiorno per attesa occupazione allo Sportello Amico dell’Ufficio postale, compilando entrambi i modelli presenti nel kit postale. Alla domanda per il soggiorno dovrà allegare in fotocopia:

• Le pagine del passaporto che riportano i dati anagrafici, i vari timbri di rinnovo, di ingresso e di uscita così come quelle con i visti;
• L’iscrizione alle liste di collocamento
• Il titolo di studio ottenuto in Italia
• Il permesso di soggiorno in possesso
• Marca da bollo di 16,00

I costi da sostenere sono di €107,50 (contributo che si paga mediante il bollettino postale reperibile all’interno del kit) e 30,00 per la spedizione del kit.

È importante che lo straniero sia in possesso di mezzi economici sufficienti, provenienti da fonti leciti, che li consentano di soggiornare in Italia anche durante questo periodo di “disoccupazione” o attesa occupazione. L’importo minimo richiesto è pari all’assegno sociale dell’anno di riferimento (per il 2013 si tratta di 5479,90).

Inoltre, deve avere un’assicurazione sanitaria valida sul tutto territorio nazionale, con un istituto italiano o estero, che copra il rischio di malattia, infortunio e maternità. Altrimenti può iscriversi volontariamente al Servizio Sanitario Nazionale versando il contributo richiesto tramite conto corrente postale o F24 individuati dalla Regione o Provincia autonoma dove risultino residenti o dimoranti.

Il permesso di soggiorno per attesa occupazione non è rinnovabile. Alla scadenza del documento, l’interessato può convertirlo per motivi di lavoro o familiari.

Maria Elena Arguello, Stranieriinitalia.it

Mbështetje për Përfshirjen Aktive ofron kontribute ekonomike të kushtëzuara nga “një periudhë minimale rezidence në Itali”. Brunetta (PdL): “Masë e gabuar, kështu do të vijnë më shumë klandestinë”.

Romë, 19 shtator 2013 – Quhet “Sostegno per l’Inclusione Attiva (SIA)”, në gjjuhën shqipe “Mbështetje për Përfshirjen Aktive”, instrumenti që Qeveria dëshiron të përdorë për të luftuar varfërinë në Itali, edhe mes imigrantëve”.

E kanë paraqitur në Romë, më 18 shtator, ministri i Punës dhe i Politikave shoqërore Enrico Giovannini dhe zëvendës ministrja Cecilia Guerra. “Nuk mund të vazhdojmë kështu, kriza nuk është si të tjerat e nuk do të jetë e fundit, duhet të përgatitemi” ka shpjeguar ministri, duke deklaruar se “propozimi nuk është menjëherë veprues, por se do të shtrohet për debatin publik dhe parlamentar”.

SIA është kontribut ekonomik që duhet të lejojë blerjen e një shporte mallrash dhe shërbimesh e konsideruar “e denjë” mbi bazën e stileve mbizotëruese të jetesës. Do t’u jepet vetëm të varfërve dhe teorikisht duhet të plotësojë hendekun mes burimeve të tyre ekonomike (të dëshmuar nga ISEE) dhe nivelit nën të cilin, sipas ligjit, je në varfëri.

Nuk mjafton të jesh i varfër për të marrë kontributin SIA. Ndihma ekonomike do të varet edhe nga angazhimi, nga anë e përfituesve, të arrijnë “objektiva konkretë përfshirjeje shoqërore dhe në tregun e punës”.

Si? Për shembull, duke marrë pjesë në kurse formimi dhe rikualifikimi profesional, apo duke u angazhuar për të detyruar bijtë të ndjekin shkollën. “Është fjala t’u lejojmë e kërkojmë përfituesve sjellje të pritshme nga çdo qytetar i ndershëm” lexohet në raportin e task force të ekspertëve të drejtuar nga Cecilia Guerra që ka përpiluar në linja të përgjithshme Mbështetjen e Përfshirjes Shoqërore.

SIA, që do t’i kushtojë shtetit 7 miliardë në vit, do të paguhet nga INPS, ndoshta në formën e një karte debiti. Do t’u takojë komunave të administrojnë të gjithë mekanizmin, duke marrë në ngarkim të varfërit e duke çelur rrugëtime “aktivizimi shoqëror” në bashkëpunim me qendrat për punësimin, shkolla, Asl, administrata të tjera, shoqata apo privatë.

Mes përfituesve duhet të jenë edhe imigrantët, të goditur nga kriza ekonomike në të njëjtën mënyrë si italianët, në mos më rëndë. “Përfitimi i mbështetjes SIA do të kushtëzohet një periudhë minimale e rezidencës në Itali, jo më shumë se dy vjet. Në fazën e parë tranzitore mundësia e përfitimit të SIA-s do të ketë kritere më të shtrënguara, ato të parashikuara si standarde minimale nga normat europiane”, me fjalë të tjera fillimisht mund të kërkohet që të huajt të kenë kartën e qëndrimit.

Ofrimi i kësaj mbështetjeje edhe të huajve nuk i pëlqen Renato Brunettës, kryetar i grupit të PdL-es në Dhomën e Deputetëve.

“Ideja e vënies në dispozicion e më shumë burimeve për të luftuar varfërinë është gjë e mirë dhe e drejtë. Mund të kthehet në një masë të gabuar nëse ajo u ofrohet edhe imigrantëve. Nuk jemi kundër të drejtave – përfundon Brunetta – por këto lëshime të mëtejshme veprojnë si magnet, duke tërhequr në Itali flukse më të mëdha klandestinësh”.

Elvio Pasca

Në shkollën Besta të Bolonjës krijohet një klasë “urë” për të sapoardhurit që nuk njohin italishten. Këshilli i shkollës: “Kështu ndahen nxënësit”

Romë, 5 nëntor 2013 – Klasa “ura”, ku të futen bijtë e imigrantëve deri sa të mësojnë italishten. Lega e Veriut e kërkon prej kohësh, në Bolonjë është tashmë realitet.

Në shkollën tetëvjeçare Besta në lagjen San Donato, njëra prej më multietnikeve të qytetit, këtë vit është ngritur një klasë me 22 nxënës të gjithë të lindur jashtë Italisë. Kanë mbërritur në Bolonjë verën e shkuar, falë bashkimit familjar, dhe nuk flasin italisht. Ka vendosur ngritjen e këssaj klase drejtori i shkollës Emilio Porcaro që ka kaluar një pjesë të mirë të jetës së tij profesionale duke u mësuar italishten imigrantëve.

Ideja është të mbajë fëmijët në klasën e 1° A eksperimentale” deri kur të jenë të aftë të futen pa vështirësi në klasat që ndjekin bashkëmoshatarët e tyre italianë, gjë që tashmë e kanë bërë dy prej tyre. Porcaro nuk pranon të flitet për klasa geto: “Kemi krijuar këtë klasë për të integruar. Fëmijët ndjekin disa lëndë me nxënësit e klasave të tjera, hanë së bashku e marrin pjesë në veprimtaritë shkollore me të tjerët”, shpjegon sot për Corriere della Sera.

Zgjedhja e drejtorit, e miratuar nga Kolegji i Mësuesve, nuk u ka pëlqyer përfaqësuesve të të prindërve në Këshillin e Shkollës, që në një letër vënë në dukje: “Veçimi i të huajve nga italianët ka si rezultat të menjëhershëm ndarjen.  Nxënësit e huaj nuk do të flasin në klasë me të tjerë italianë e do të kenë si pikë referimi vetëm mësuesin, duke mos pasur asnjë mundësi shkollimi mes personash të barabartë”.

Rasti kapërceu menjëherë oborrin e shkollës Besta. Lega e Veriut sheh në këtë shkollë zbatimin e një propozimi të saj të hershëm. Flc-Cgil flet për “projekt integrimi që duket se ka anët e veta pozitive”. Sandra Zampa, deputete e PD-së e nënkryetare e komisionit për Fëmijët e adoleshentët flet për “absurditet” dhe shton që “ata fëmijë duhet të reintegrohen ssa më parë në klasat përkatëse”, këshilltari komunal i Sel-it Mirko Pieralisi flet për “prapambetje pedagogjike e kulturore”.

Il Consiglio Comunale ha approvata la mozione della Commissione per gli stranieri

Roma, 5 novembre 2013 - Ieri il Consiglio Comunale di Padova ha approvato la mozione: Servizio Civile Comunale per i ragazzi di seconda generazione proposto dalla Commissione per la Rappresentanza delle Cittadine e dei Cittadini Stranieri a Padova.

“La mozione che la Commissione ha proposto al consiglio Comunale è il frutto di un lavoro di sinergia e di collaborazione – spiega Egi Cenolli, Presidente Commissione per la Rappresentanza delle Cittadine e dei Cittadini Stranieri a Padova - tra noi consiglieri stranieri e il Gruppo_Rocc (Rete oltre i confini della cittadinanza), figli di immigrati nati o cresciuti in Italia, con o senza cittadinanza, che lavorano o studiano nella nostra città. Quando la Commissione si è presentata alla Rete ci hanno mosso alcune osservazioni e critiche tra cui il limite di accesso al bando del servizio civile. Alla luce dei fatti nazionali e quelli regionali, per cui il bando era limitato ai soli cittadini italiani, abbiamo deciso di scrivere questa mozione in cui si chiede:

l’impegno del Sindaco e della Giunta Comunale di Padova di attivare un progetto sperimentale di volontariato civile locale per giovani nati o cresciuti in Italia privi di cittadinanza italiana, anche nelle modalità di tirocinio formativo nei servizi per l’immigrazione, come attività finalizzata a creare occasione per giovani stranieri interessati a dedicare parte del loro tempo in iniziative di pubblica utilità, con percorsi di conoscenza dei servizi e delle politiche della città di Padova.

“Ci sono voluti sei mesi prima di poter discutere la mozione in Consiglio Comunale - afferma Egi Cenolli - Depositata a maggio, soltanto ieri siamo riusciti a farla approvare, con 21 voti favorevoli e 1 astenuto”.

“Ora il nostro impegno, assieme ai ragazzi del Gruppo_Rocc, sarà quello di aprire un bando che permetta ai giovani figli di immigrati di dare il loro contributo alla città e allo stesso tempo fare esperienze concrete di solidarietà e di educazione alla cittadinanza attiva”.

“Questa mozione non è solo una forma di riscatto da parte dei ragazzi di seconda generazione di Padova, ma è anche una riconoscenza della facoltà che il Comune può esercitare attivando forme d’integrazione in ambiti di competenza trasversali tra i vari livelli di Governo – conclude la Presidentessa Cenolli – ben sapendo che gli enti locali possono nell’ambito della propria potestà incidere sull’esercizio dei diritti fondamentali, di cui il diritto di partecipazione e di solidarietà”.

Samia Oursana / italianipiu.it

Scarica la mozione: SERVIZIO CIVILE COMUNALE PER I RAGAZZI DI SECONDA GENERAZIONE