Grande Robertone, adesso sì che ti riconosco, finalmente riconosco il vero leghista che è in te. Com'è che 'sta gentaccia non capisce le tue battute?

Ti ricordi quella volta che, pe fà i figo cò i tuoi amici razzistelli, te ne sei andato in tv co' la maglietta che prendea pè i culo l'islam? Peccato che nessuno ti prende sui serio a Robbè. E quando andasti a portà a spasso i maiale sul suolo dove dovevano costruì la moschea... che risate a Robbè! A dire i vero ho dovuto spiega' ai miei amici che unn'era stato i maiale a portatti a spasso... sono i soliti comunisti toscani, invidiosi delle tu' trovate geniali.

Robbè, ti ricordi quella volta che te ne sei uscito cantando "Chi non salta italiano è...?" Maremma maiala che risate. E quando hai detto "sono un medico e da medico so che se la cancrena avanza occorre amputare in alto: mi fermerei a Pesaro?" Sei il numero uno a Robbè, e tu mi fai scompiscia' dai ridere tutte le volta che apri bocca.

E quando a Papa Benedetto XVI consigliasti di cambia' i nome in Crautus I? hahahahaaha Che te la ricordi la Rula Jebreal, la giornalista palestinese "gnocca senza testa" che te tu la chiamasti "signorina abbronzata"? Pensavi di facci colpo eh Robbè? Vecchio marpione, vien via.

Tra l'altro Roberto, ier sera ai bar ho dovuto discutere anche cò i miei amici, i soliti bischeri di PD, continuavano a darti torto su quello che aveii detto sulla Kyenge. Che poi m'hanno detto pure che quando tu ti sei sposato, hai scelto di svolgere una cerimonia barbara, dichiarando alla tu moglie: "Sabina, giuro davanti al fuoco che mi purifica. Esso fonderà il metallo come le nostre vite nuovamente generate". Robbè ma è vero? È vero che poi con Sabina non si è fuso nulla perchè vu vi siete semparati poco dopo?

A Robbè, sti delinquenti di sinistra m'hanno detto che tenevi una tigre in giardino e che adesso unn ce l'hai più perchè t'ha divorato il cane e tu l'hai dovuta mandare via! Ma è vero? E i lupi che ti hanno morso al polpaccio ce li hai ancora? 


Poi m'hanno pure detto che, dopo la tua uscita sulla ministra dell'integrazione, ti hanno dato tutti contro, Grasso, la Boldrini, Epifani, Napolitano, Letta, Alfano, lo stesso Maroni e anche la tu compagna attuale Gianna Gancia. 


Vien via Robbè, così tu mi fai fare delle figur di merda cò gli amici, anche se loro dicono che la figur di merda tu la fai fare a tutta l'Italia...e credimi Robbè, e unn sò tutti di sinistra! 
Effettivamente hai un pò esagerato, anche se io non sono ipocrita come tutti quei giornalisti e tutte quelle persone che si indignano per quello che hai detto, di cosa si meravigliano questi eh Robbè?

È 20 anni che te, i tu amico Borghezio e i vostro Boss fate politica razzista in questo paese. 
Ma hanno aperto gli occhi solo adesso questi qui? Gli'è da Aprile che vu l'avete presa di mira la Kyenge, lo ha detto pure i segretario fighetto della Lega Lombardia, Matteo Salvini, che vu gli facevate opposizione alla nuova ministra. Addirittura la tu amica della Lega di Padova, Dolores Valandro ha scritto sulla su pagina Facebook: "Ma mai nessuno che se la stupri, così tanto per capire cosa può provare la vittimadi questo efferato reato?" riferendosi alla ministra.


Robbè qui firmano petizioni pè mandarti via, pè fatti dimettere, e non hanno tutti i torti. Ascolta un consiglio da amico, leati di hulo che so veramente incazzahi neri!

Arbër Agalliu

Leggi anche: "Leghisti brava gente", viaggio negli orrori del Carroccio

Nga leja e qëndrimit te shtetësia, nga shërbimi shëndetësor te çështje që lidhen me tregun e punës, për çdo dyshim e pikëpyetje ekziston shërbimi i Administratës Publike që përgjigjet italisht, anglisht, frëngjisht spanjisht e në gjuhën arabe. Informacione dhe mbështetje falas të huajve në Itali dhe punëdhënësve të tyre, në rrugë të ndryshme

“Ku ka përfunduar kërkesa ime e legalizimit?”, “Si të përtërij/konvertoj lejen e qëndrimit?”, “Kur mund të kërkoj shtetësinë italiane?”, “Ku duhet komunikuar që kam ndërruar punë?”, “Kur të regjistroj djalin në shkollë?”, “Mund të kërkoj bashkim familjar me prindërit?”.

Këto e shumë të tjera janë pikëpyetjet që çdo ditë ngrenë milionë shtetas të huaj që jetojnë në Itali. Dhe çdo ditë, shumë prej tyre marrin përgjigje nga operatorët e specializuar të “Linea Amica Immigrazione”, qendër kontakti e Administratës Publike dedikuar qytetarëve të huaj në Itali dhe italianëve që kanë të bëjnë me të huajt, që komunikon jo vetëm në italisht por edhe në anglisht, frëngjisht spanjisht e në gjuhën arabe.

Të shumta kanalet për t’u lidhur me Linea Amica Immigrazione, duke filluar nga një telefonatë e thjeshtë. Nga telefoni fiks mund të telefonohet falas në numrin 803.001, dhe të shtypet butoni 2. Nga celulari duhet telefonuar në numrin 06.828.881. Nga e hëna në të premte nga ora 9.00 deri në 18.00 përgjigjet drejtpërdrejt një operator, përndryshe mund të lihet një mesazh në sekretari në mënyrë që t’ju rimarrin në telefon.

Një tjetër mundësi kontaktimi është hapësira e vënë në dispozicion online në www.lineaamica.gov.it, me pyetje-përgjigjet më të shpeshta, një chat aktiv gjatë orarit të vlefshëm për telefonatat, dhe me mundësinë e përpilimit të një formulari në seksionin “Chiedo ad un esperto” (pyes një ekspert), që do të përgjigjet sapo ta ketë të mundur. Kush përdor sistemin Skype, mund të kërkojë dhe të lidhet me “lineamicapa”.

Operatorët udhëheqin të interesuarit mes qindra materialeve që përmban www.integrazionemigranti.gov.it, portali i integrimit, që ilustron të gjitha shërbimet në territor të të huajve në Itali, nga ato shoqërore e shëndetësorederi te kurset e italishtes, formimi profesional te sportelet e ndërmjetësimit ndërkulturor. Portali është edhe në gjuhën angleze dhe boton një revistë mujore në shqip, spanjisht, anglisht, arabisht, gjuhën kineze, franceze, ruse, ukrainase, tagalog dhe punjabi.

Me pak fjalë, një botë e tërë me informacione që Linea Amica Immigrazione vë në shërbim të të gjithëve. Mjafton një telefonatë ose një klik.

Kam marrë shtetësinë italiane pak muaj më parë. Edhe ime shoqe dëshiron të paraqesë kërkesën. Kur mund ta bëjë e ç’kritere duhet të përmbushë?

Romë, 18 korrik 2013 – Edhe shtetasit joitalianë bashkëshortë të të huajve që marrin shtetësinë italiane aplikohet neni 5 i ligjit 91 të vitit 1992 mbi shtetësinë, pikërisht neni që parashikon marrjen e shtetësisë për martesë me shtetas italian. Kjo do të thotë që i huaji mund të paraqesë kërkesë për shtetësinë, nëse të dy janë rezidentë në Itali, vetëm pas dy vjetëve nga çasti kur bashkëshorti është bërë shtetas italian, ose pas tre vjetëve nëse nuk jetojnë në Itali, edhe nëse ata janë martuar shumë vite më parë. Nëse martesa është bërë pa marrjes së shtetësisë italiane, dy apo tre vjetët para paraqitjes së kërkesës për shtetësinë italiane, llogariten nga çasti i martesës.

Duhen mbajtur parasysh dy gjëra. E para që afati 2 apo 3 vjeçar pas të cilit mund të paraqitet kërkesa sipas rastit të rezidencës përgjysmohet nëse çifti ka fëmijë. Së dyti, i huaji bëhet italian të nesërmen e betimit në komunë apo në përfaqësinë diplomatike. Kështu nëse njëri prej dy bashkëshortëve shqiptarë me rezidencë në Itai merr shtetësinë italiane e bën betimin sot, 18 korrik 2013, tjetri mund të kërkojë shtetësinë duke filluar nga 19 korriku 2015 nëse çifti nuk ka fëmijë dhe nga 19 korriku 2014 nëse çifti ka fëmijë (të lindur apo të adoptuar, ligji nuk bën asnjë dallim).

Kriteret që duhen përmbushur janë po ato të atyre që kërkojnë shtetësinë për martesë me shtetas italian që nga lindja. Të gjitha dokumentet e renditura më poshtë duhen paraqitur në origjinal dhe në fotokopje.

• Formulari A i kërkesës i përpiluar në të gjitha pjesët e tij dhe i nënshkruar;
• Pullë-taksë prej 16,00 euro;
• odulo della domanda compilato in tutte le sue parti e firmato
• Marca da bollo di €16,00 apposta sulla domanda
• Akti i lindjes i legalizuar (me vulë apostille, për shqiptarët) dhe me përkthim të legalizuar;
• Akti i martesës ose estrakti i përmbledhur – nëse martesa është bërë jashtë Italisë, është e këshillueshme të trashkruhet në regjistrat italianë të Gjendjes Civile bashkë me aktin e lindjes në çastin e betimit të shtetësisë nga bashkëshorti që merr i pari shtetësinë italiane;
• Certifikata penale nga vendlindja (dhe e vendeve të tjera të mundshme ku mund të ketë jetuar më parë i interesuari, Greqia për shembull, nëse ka qenë emigrant edhe atje) e legalizuar (vulë apostille, për dokumentet shqiptare) dhe me përkthim të legalizuar;
• Fotokopja e një dokumenti identiteti italian;
• Fotokopja e lejes së qëndrimit (për rezidentët në Itai);
• Fotokopja e pasaportës së vlefshme;
• Kuponi i derdhjes së kontributit prej 200 eurosh (facsimile)

Maria Elena Arguello – In italiano su Stranieriinitalia.it

Lexo edhe:
Shtetësia për martesë. Kur dhe si të paraqes kërkesën?
Shtetësia për rezidencë në Itali. Ç’duhet bërë?
Cittadinanza italiana per nascita nel territorio italiano. Come funziona?
Si të kontrollosh on-line ku është kërkesa jote e shtetësisë
Shtetësia italiane. Udhëzues on-line i ministrisë së Brendshme
Shtetësia italiane. Nga Civis Romanus te Civis Italicus

Dove vivono meglio gli immigrati? Piemonte in testa tra le Regioni, Macerata tra le province. “Diffuso peggioramento” negli ultimi anni. Il IX Rapporto sugli “Indici di integrazione"

Roma, 18 luglio 2013 - Cambia la geografia dell’integrazione in Italia, cioè, sintetizzando drasticamente, i luoghi dove vivono meglio o peggio gli immigrati. E, nel giro di due anni, quella stessa integrazione è diventata più difficile, con un “diffuso peggioramento”, complice la crisi, su tutto il territorio.

A mapparla è il IX Rapporto del Cnel sugli “Indici di integrazione degli immigrati in Italia”. E lo fa stilando classifiche in base a 18 indicatori statistici suddivisi in 3 gruppi tematici: l’attrattività dei territori, l’inserimento sociale e l’inserimento occupazionale degli immigrati. La combinazione di inserimento sociale e occupazione dà anche un “potenziale di integrazione” del territorio.

Viene fuori che tra le regioni il grado maggiore di attrattività, per la popolazione immigrata, è ancora detenuto dalla Lombardia, che con un indice di ben 91,9 su scala da 1 a 100 (era di 86,2 nel 2009), supera di gran lunga i contesti che seguono immediatamente: l’Emilia Romagna (che con un indice di 80,2 è l’unica regione a condividere, con la Lombardia, un grado di attrattività massimo), il Veneto (77,0) e, con un indice superiore a 60, ancora il Lazio (67,8), il Piemonte (64,2) e la Liguria (60,1).

Rispetto al 2009 (anno precedente a quello cui si riferisce il presente indice) tra le regioni di testa hanno significativamente perso in attrattività il Veneto (-2,5 punti centesimali di indice), che è stato scavalcato al 2° posto dall’Emilia Romagna, e il Lazio (-6 punti); regioni che – come si vedrà –hanno conosciuto anche una contestuale riduzione del proprio potenziale di integrazione (soprattutto il Veneto).

Tra le province, la massima attrattività è detenuta dalla lombarda Brescia (con un indice di 80,3, aumentato di 9 punti di scala rispetto al 2009), la quale precede Prato (79,6: indice sceso significativamente di quasi 5 punti), mentre altre 2 province lombarde, Bergamo (76,5) e Milano (73,8), al 3° e 4° posto, precedono a loro volta 2 contesti emiliano-romagnoli, Modena (65,0) e Reggio Emilia (63,2). A seguire, Roma, Mantova e Treviso chiudono la fascia delle regioni ad alta attrattività territoriale. Con 5 province tra le prime 10 (la decima è Varese, che segue immediatamente la citata Treviso), la Lombardia giustifica il proprio primato come regione a più alta attrattività per gli immigrati.

Le migliori condizioni complessive di inserimento sociale degli immigrati si registrano significativamente in 2 regioni medio-piccole a statuto speciale: il Trentino A. A. (che consta, in realtà, delle due Province Autonome di Trento e Bolzano, rispettivamente al 1° e all’8° posto della corrispondente graduatoria territoriale) e la Valle d’Aosta, che con valori pari rispettivamente a 77,3 e 70,4 (le uniche in 6 Italia a superare il tetto di 70 punti centesimali in questo indice di inserimento sociale) distanziano notevolmente le regioni che seguono.

Ancora una volta – come i Rapporti CNEL sono venuti rilevando con continuità – autonomia amministrativa e ridotte dimensioni geo-demografiche favoriscono l’inserimento sociale degli immigrati in loco, anche grazie a politiche di integrazione che, potendo essere più mirate alle esigenze specifiche del territorio, sono in grado di sostenervi con maggiore puntualità ed efficacia i processi di inserimento.

Alle 2 regioni di testa menzionate seguono, nell’ordine, l’Abruzzo (3° posto con indice di 63,1), le Marche (4° con 61,6), il Piemonte (5° con 61,0) e l’Umbria (6° con 60,2), a completare la fascia alta della graduatoria; mentre il Friuli V. G. (che nel 2009 era in testa alla stessa, ma con un indice – 71,6 – sensibilmente più basso di quello con cui il Trentino A. A. guida l’attuale graduatoria) viene subito dopo (7° con 59,7, per un calo di ben 12 punti rispetto al 2009) come prima regione di fascia media.

La situazione tra le province conferma, ancora una volta, che l’inserimento sociale degli stranieri trova condizioni migliori in contesti socio-urbanistici e amministrativi di ridotta estensione, “a dimensione d’uomo”, dove i ritmi di vita sono meno frenetici e competitivi, i rapporti sociali sono meno anonimi, le relazioni umane più immediate e quelli con le strutture meno appesantiti dalla burocrazia e dalla complessità che caratterizza invece i grandi agglomerati metropolitani.

Non a caso i valori più alti dell’indice (superiori a 70) si rilevano in province come Trento (75,4), Biella (71,3) e Lucca (70,1), tutte e tre con un indice di inserimento sociale comunque superiore a quello detenuto dal terzetto che guidava la graduatoria nel 2009 (rispettivamente: Trieste, Vicenza e Palermo, con valori compresi tra 69,9 e 69,6).

In generale, le regioni italiane che nel 2011 hanno offerto agli immigrati le migliori condizioni diinserimento occupazionale sono state, nell’ordine, l’Emilia Romagna e – sorprendentemente – la Liguria (le uniche in Italia a detenere un valore dell’indice superiore a 70 su scala centesimale: 73,8 la prima e 70,6 la seconda), seguite nell’ordine da Toscana e Lombardia (3° e 4° posto, entrambe con un indice di 69,4), quindi da Piemonte e – inaspettatamente – Sardegna (5° e 6° posto, con indici rispettivamente di 64,5 e 64,3). Chiudono il gruppo delle regioni ad alto livello di inserimento occupazionale degli immigrati (quelle, cioè, con un valore dell’indice compreso tra 60,1 e 80,0) il Friuli V.G. (7° con 61,9) e il Lazio (8° con 60,4).

A livello di province, questo indice occupazionale supera il valore di 70 solo in 3 casi, in testa alla relativa graduatoria: Imperia (72,0), Reggio Emilia (71,5) e Prato (71,3). È significativo di quanto, in questi anni di crisi, le condizioni di inserimento occupazionale degli stranieri a livello territoriale siano venute rendendosi generalmente più problematiche quando si consideri che, nel 2009, le province che superavano tale soglia erano ben 7 (nell’ordine: Reggio Emilia, Prato, Trieste, Firenze, Piacenza, Milano e Bologna) e che i valori di quelle di testa (almeno dal 79,4 di Reggio Emilia al 74,0 di Trieste) si distanziavano in misura maggiore da quella soglia.

Il Cnel stila quindi una classifica del potenziale di integrazione dei territori italiani. Con una constatazione: rispetto al 2009, anno di riferimento del Rapporto precedente, la geografia dei territori italiani a più alto potenziale di integrazione è sensibilmente mutata; e non solo perché la griglia degli indicatori si è ampliata e ulteriormente perfezionata, ma soprattutto perché a due anni di distanza – durante i quali la crisi economico-occupazionale è andata progressivamente acuendosi, assumendo sempre più un carattere sistemico – in Italia le condizioni di inserimento sociale e lavorativo degli immigrati (come, del resto, degli italiani) hanno conosciuto un generale e diffuso peggioramento.

In particolare, questo IX Rapporto attesta che la regione a più alto potenziale di integrazione degli immigrati è il Piemonte, con un indice (62,8) inferiore di ben 8 punti a quello (70,6) che nel 2009 consentiva al Friuli V.G. di guidare la stessa graduatoria. Attualmente il Friuli V. G. si colloca al 4° posto, con un indice (60,8) sceso di circa 10 punti rispetto al 2009, ed è preceduto – oltre che dal Piemonte – anche dall’Emilia Romagna (2a regione italiana a più elevato potenziale di integrazione, con un indice – 61,7 – calato di appena 1,4 punti rispetto al 2009) e dalla Liguria (3a con 60,9). L’Abruzzo e le Marche, rispettivamente al 5° e 6° posto con indici pressoché analoghi (60,2 e 60,1), completano il gruppo delle regioni di fascia alta nella graduatoria (quelle con valori dell’indicecompresi tra 60,1 e 80,0 su scala 1-100).

Macerata, Mantova e Imperia guidano – nell’ordine – la graduatoria tra le province, sostituendo rispettivamente Trieste, Prato e Reggio Emilia, che avevano i potenziali di integrazione più alti d’Italia nel 2009. Ma se Trieste primeggiava, allora, con un valore di 71,9 (mentre Prato e Reggio Emilia le tenevano dietro rispettivamente con 69,0 e 68,4), all’inizio del 2012 Macerata segna il primato con un indice di 66,4 (inferiore di 5,5 punti centesimali rispetto a quello di punta del 2009), con Mantova e Imperia pressoché in linea con il potenziale della provincia marchigiana (essendo i rispettivi indici – 66,2 e 65,9 – distanti, al massimo, appena mezzo punto centesimale rispetto al valore di testa).

Il Cnel conclude il suo rapporto con tre considerazioni. Innanzitutto, “in Italia non tutto va male, ma c’è bisogno di un forte impulso a livello di politiche di integrazione”. Inoltre, “la situazione degli immigrati dipende anche da quanto si fa a livello locale”. Infine, “anche il mondo sociale e la società civile, vanno incentivati a compiere un maggiore sforzo”.

Scarica
CNEL. IX Rapporto sugli indici di integrazione degli immigrati in Italia

Shtyhet për në vitin 2014 mundësia e lëshimit (dhe e pranimit nga Administrata Publike) të vetëcertifikimeve edhe për lejet e qëndrimit e praktikat e tjera të imigracionit. Bankat e të dhënave nuk komunikojnë me njëra tjetrën, të gjithë në radhë në zyrat publike

Romë, 19 korrik 2013 – Sërish nuk bëhet gjë për imigrantët. Shteti italian nuk arrin t’u shmangë yë huajve radhat shpesh tejet të gjata në zyrat publike në kërkim të kësaj apo asaj certifikate. Atë që arriti të bëjë pjesërisht për italianët, duket se nuk di ta bëjë për të huajt. E fillimisht çdo gjë sikur po shkonte në drejtimin e duhur.

Le ta marrim me radhë. Nga 1 janari 2012, më shumë se një vit e gjysmë më parë, zyrat publike nuk mund të kërkojnë ose të lëshojnë certifikata, që të përdoren në marrëdhëniet e qytetarit me Administratën Publike, që përmbajnë të dhëna që zotërohen nga të tjera zyra publike. Kështu duhet të pranojnë vetëcertifikimet, pasi mund të verifikojnë vetë atë që qytetari deklaron.

Ky rregull i përgjithshëm, ama, nuk vlen për “dispozitat speciale që përmbajnë ligjet e rregulloret që kanë të bëjnë me imigracionin dhe të qenin i huaj”.

Do të thotë, për shembull, që një student i huaj nuk mund të vetëcertifikojë që ka marrë provimet e vitit për të përtërirë lejen e qëndrimit për studime, por duhet t’i japë kuesturës një certifikatë të universitetit. Po ashtu, një i papunë që kërkon lejeqëndrim për pritje punësimi duhet të pajiset me certifikatën e regjistrimit në Qendrën për Punën.

Në pranverën e vitit 2012, duke konvertuar në ligj një dekret mbi thjeshtëzimin të qeverisë Monti, Parlamenti kishte hequr përjashtimin e parashikuar për të huajt. Praktikisht, duhet të ishte e mundur të përdoreshin vetëcertifikimet edhe për lejet e qëndrimit e të gjitha praktikat e tjera që kanë të bëjnë me imigracionin. Norma e re duhet të hynte në fuqi më 1 janar 2013, në mënyrë që Administratës Publike t’i jepej kohë për të vënë në rrjet bankat e ndryshme të të dhënave (për shembull ato të universiteteve apo të Qendrave për punësimet) me Kuesturat dhe Prefekturat.

Por për shkak se bankat e të dhënave akoma nuk “komunikojnë” me njëra tjetrën, në dhjetor 2012, ligji mbi Stabilitetin shtyu për në 30 qershor nisjen e përdorimit të vetëcertifikimeve nga imigrantët.  

Jemi në korrik 2013. Çfarë ka ndryshuar? Asgjë. Imigrantëve u nevojiten akoma certifikatat pasi nuk mund të deklarojnë personalisht asgjë. Pak ditë më parë edhe 30 qershori u shty me gjashtë muaj të tjerë, për në 31 dhjetor 2013.

Me pak fjalë të presim e të shohim nëse Viti i Ri do të na sjellë ndonjë të re pozitive. Tani për tani imigrantët duhet të vazhdojnë të tërheqin certifikata në zyrat publike.

Elvio Pasca

Chi è nato e cresciuto in Italia verrà informato “nei sei mesi precedenti” il diciottesimo compleanno. È una delle novità della conversione in legge del “decreto del fare”

Roma, 24 luglio 2013 – I ragazzi e le ragazze nati e cresciuti in Italia saranno informati per tempo dai Comuni di residenza che possono diventare italiani appena spengono diciotto candeline.

La lettera ai neomaggiorenni è una novità introdotta dall’articolo 33 cosiddetto “decreto del fare” (DL 69/2013), in corso di conversione in legge alla Camera dei Deputati. Il testo del governo, voluto dalla ministra dell’integrazione Cècile Kyenge e attualmente in vigore, prevede però genericamente che arrivi “al compimento del diciottesimo anno di età”.

Ora un emendamento presentato dal Movimento 5 Stelle e approvato in Commissione specifica che gli Ufficiali di Stato Civile sono tenuti a informare i potenziali nuovi cittadini “nel corso dei sei mesi precedenti il compimento del diciottesimo anno di età”. Un anticipo importante, se si considera che chi vuole diventare italiano deve fare una dichiarazione in Comune entro il compimento dei 19 anni.

Rimangono invariate le altre importanti novità introdotte dal decreto. Se la lettera non arriva, si può presentare la dichiarazione anche dopo i 19 anni. Inoltre, a chi vuole diventare italiano “non sono imputabili eventuali inadempimenti riconducibili ai genitori o agli uffici della  Pubblica Amministrazione” e quindi  “può dimostrare il possesso dei requisiti con ogni idonea documentazione”. Qui i dettagli.

Stamattina il governo ha posto la fiducia sul testo approvato in Commissione. Vuol dire che non ci sarà spazio per altre modifiche. Forse è meglio: la Lega Nord, ad esempio, aveva proposto di abolire l’articolo 33  e di introdurne un altro che rendeva obbligatorio un “esame di naturalizzazione”.

Elvio Pasca

“Rischiano di rimanere fuori cinquantamila lavoratori. No al blocco degli ingressi legali, serve una programmazione più seria, fatta partendo dal territorio”

Roma, 25 luglio 2013 – Il governo deve fare di più per allargare le maglie della regolarizzazione, a cominciare da una “valutazione più inclusiva della prova di presenza”. È sbagliato bloccare gli ingressi legali con la verifica preventiva della disponibilità di lavoratori in Italia. Servono una programmazione seria del fabbisogno e un meccanismo di regolarizzazione permanente.

Piero Soldini, responsabile immigrazione della Cigl, commenta così le novità introdotte dal recente decreto legge sul lavoro.

Non considera una buona notizia il fatto che se il datore non aveva i requisiti o se intanto il rapporto di lavoro è già finito, il lavoratore avrà comunque il permesso di soggiorno?
“Quelle norme sono positive, ma anche nelle regolarizzazioni del passato, ci sono stati interventi a posteriori per cercare di tutelare i lavoratori quando la domanda veniva bocciata per mancanze del datore di lavoro. Tanti rischiavano di rimanere fuori, ora vengono salvati. Il governo non è però intervenuto sul vero nodo della regolarizzazione, quella prova di presenza in Italia che continua ad essere richiesta a tutti”.

Quanto pesa questo aspetto sull’esito della regolarizzazione?
“Dai dati che ci hanno presentato la scorsa primavera, veniva fuori che un terzo delle domande erano state bocciate proprio perché mancava la prova di presenza. Se la proporzione non cambia, alla fine avremo quasi 50 mila lavoratori che, per questo motivo, non potranno avere un contratto regolare e un permesso di soggiorno. Troppi”.

È però la legge a richiedere la presenza dal 2011 “attestata da documentazione proveniente da organismi pubblici”. Come si può cambiare la legge a regolarizzazione chiusa?
“È difficile risolvere il problema completamente. Se si cambia la legge a posteriori si discrimina chi non ha presentato la domanda perchè non aveva la prova di presenza. Però si possono dare indicazioni per una valutazione più inclusiva, ammettendo anche altre prove, nel solco aperto dal parere dell’avvocatura dello Stato. Penso ad esempio a scontrini o a biglietti del treno o dei mezzi pubblici non nominativi, presupponendo una buona fede di chi li presenta. Bisogna entrare nell’ottica di salvare il più possibile la regolarizzazione”.

Ma con interventi di questo tipo non si rischia invece di certificarne il fallimento, le premesse sbagliate?
“È ora che si ammetta che è stata un fallimento. È stato sbagliato introdurre la prova di presenza, ma pure regolarizzare solo rapporti di lavoro dipendente a tempo pieno. Hanno fatto una regolarizzazione pensando al lavoro che non c’è, lasciando fuori quello che c’è: precario, occasionale, intermittente...”

Il decreto lavoro ha anche previsto che, prima di assumere dall’estero, bisognerà verificare presso il Centro per l’Impiego “l’indisponibilità di un lavoratore presente sul territorio nazionale, idoneamente documentata”. Che ne pensa?
“È un modo per bloccare gli ingressi legali. Anche prima c’era quella verifica, ma dopo aver presentato la domanda e comunque, se il centro per l’impiego non rispondeva entro venti giorni, la procedura andava avanti. Adesso hanno cancellato questo meccanismo di silenzio-assenso e non è previsto un tempo massimo per la verifica”.

Secondo l’ultimo rapporto gli stranieri in Italia in cerca di lavoro sono  385 mila. Questa novità non tutela anche loro?
“L’attenzione ai disoccupati è prioritaria, ma bisogna muoversi in un altro modo, sul territorio, sentendo le parti sociali. Se a Treviso, per esempio, ci sono 800 lavoratori in mobilità e c’è richiesta di 1500 lavoratori da parte delle imprese, 800 li prendiamo di lì e da fuori ne facciamo arrivare 700. Questo lavoro di consultazione e programmazione a livello territoriale non si fa e allora si usa questa scorciatoia, gettando il peso sulle spalle del datore di lavoro. Si deve migliorare l’incontro sul territorio tra domanda e offerta di lavoro, senza per questo bloccare il canale degli ingressi legali”.

C’è insomma una carenza di programmazione?
“Se la programmazione è seria, io sono in grado di dare una giusta ricollocazione a chi è già in Italia ed eventualmente prevedere quote aggiuntive dall’estero. Invece ora faranno una programmazione corretta solo per l’ingresso di lavoratori formati in patria, che rimangono una quota residuale, e bloccano gli altri. Bisogna invece prevedere ingressi per chiamata, ma anche ingressi per ricerca di lavoro”.

Rimane il problema di chi è qui senza un permesso di soggiorno
“Non si può più pensare di risolverlo con norme transitorie e megasanatorie una tantum, che sono ingestibili. Bisogna invece prevedere una regolarizzazione permanente e ad personam dei lavoratori irregolari, che dovrebbero avere la possibilità di denunciare la loro condizione, anche attraverso il sindacato, e quindi ottenere un permesso di soggiorno. È la strada  indicata dalla direttiva europea 52, che però la legge 109 del 2012 non ha recepito a pieno”.

Quella direttiva, però, prevede il rilascio del permesso di soggiorno solo in casi di particolare sfruttamento
“È vero. Se però io lavoro sottopagato, per più ore e senza le tutele previste da un contratto, non sono forse particolarmente sfruttato?”

Elvio Pasca

Intervista ad H.A. in Italia dal ’98, in attesa del decreto della cittadinanza dal febbraio del 2010

Di Arber Agalliu

Non è un’opinione, è un crimine punito dalla legge. Ecco come riconoscerlo e combatterlo

Il convincimento che la razza, il colore, la discendenza, la religione, l'origine nazionale o etnica siano fattori determinanti per nutrire avversione nei confronti di individui o gruppi, è un pregiudizio, una forma irrazionale di intolleranza, ma è anche e soprattutto un crimine punito dalla legge italiana.

La costituzione italiana condanna ogni forma di razzismo, e all’articolo 3 recita: “Tutti i cittadini hanno pari dignità sociale e sono eguali davanti alla legge, senza distinzione di sesso, di razza, di lingua, di religione, di opinioni politiche, di condizioni personali e sociali”. E per cittadini si intendono anche quelli stranieri che si trovano nel nostro Paese.

Infatti, in base all’art. 2 del T.U. n. 286 del 1998, ai cittadini extra-ue  “comunque presenti sul territorio”, lo Stato deve garantire il rispetto dei diritti inviolabili dell’uomo, che rientrano nella categoria dei diritti civili.

L’uguaglianza tra le persone è alla base di ogni società democratica la quale deve, quindi, provvedere attraverso le proprie istituzioni a prevenire e tutelare l’intera collettività da atti o comportamenti discriminatori.

Espressione di questa esigenza sono le innumerevoli leggi a livello nazionale, comunitario e internazionale, che nel corso degli anni hanno gettato le basi per contrastare sempre più il razzismo (L. 654/1975; D. Lgs. 215/2003 e D. Lgs. 216/2003 attuativi di direttive comunitarie; D. Lgs. 198/2006).

Considerata la gravità di tale fenomeno, sono previste delle pene molto dure per i colpevoli.

Secondo la legge n.654 del 1975 chi diffonde in qualsiasi modo idee fondate sulla superiorità o sull’odio razziale o etnico, ovvero istiga a commettere o commette atti di discriminazione per motivi razziali, etnici, nazionali o religiosi, è punito con la reclusione fino ad un anno e sei mesi o con la multa fino a 6.000 euro. Mentre chiunque  commette o istiga a commettere atti di violenza o di provocazione alla violenza per gli stessi motivi, è punito con la reclusione da sei mesi a quattro anni.

Riconoscere le discriminazioni

Ogni comportamento che, direttamente o indirettamente, comporti una distinzione, esclusione, restrizione o preferenza basata sulla razza, il colore, l’ascendenza, l’origine o la convinzione religiosa è considerato dalla legge italiana discriminatorio (art.43 del d.lgs. 286/98).

Possono essere considerati fattori di discriminazione anche i motivi linguistici o di provenienza geografica.

Si tratta di un comportamento illegittimo anche se non è intenzionale, perché comunque distrugge o compromette il riconoscimento, il godimento o l’esercizio dei diritti umani e delle libertà fondamentali.

Spesso è difficile valutare ciò che è considerata discriminazione e quindi razzismo. Per questa ragione la legge si è preoccupata di definire meglio questo concetto oltre che di fornire una tutela specifica per quelle discriminazioni che si verificano nei luoghi di lavoro e nei rapporti con le pubbliche amministrazioni o con esercenti commerciali.

Compie un atto di discriminazione:

1) il pubblico ufficiale che nell’esercizio delle sue funzioni compia o ometta atti nei riguardi di un cittadino straniero che, soltanto a causa della sua condizione di straniero o di appartenente ad un determinata razza, religione, etnia o nazionalità, lo discriminino ingiustamente;

2) chiunque imponga condizioni più svantaggiose o si rifiuti di fornire beni o servizi offerti al pubblico ad uno straniero soltanto a causa della sua condizione di straniero o di appartenenza ad un determinata razza, religione, etnia o nazionalità (prezzi differenziati al bar);

3) chiunque illegittimamente imponga condizioni più svantaggiose o si rifiuti di fornire l’accesso al lavoro, all’abitazione, all’istruzione, alla formazione e ai servizi sociali e socio assistenziali allo straniero regolarmente soggiornante in Italia , soltanto in ragione della sua condizione di straniero o di appartenente ad un determinata razza, religione, etnia o nazionalità  (locazione di immobili);

4) il datore di lavoro o i suoi preposti i quali compiano qualsiasi atto o comportamento che produca un effetto pregiudizievole discriminando, anche indirettamente, i lavoratori in ragione della loro appartenenza ad una razza, ad un gruppo etnico o linguistico, ad una confessione religiosa, ad una cittadinanza.

Cosa fare quando si subisce una discriminazione

Azione Civile

Chi è stato vittima di un atto discriminatorio da parte di un privato o di un ufficio pubblico può ricorrere all’autorità giudiziaria ordinaria per domandare la cessazione del comportamento pregiudizievole e la rimozione degli effetti della discriminazione.

A tal fine la vittima della discriminazione può presentare, personalmente o avvalendosi di un Avvocato o di un associazione, un ricorso presso la cancelleria del Tribunale Civile della città in cui dimora A supporto delle prove fondamento del ricorso possono essere forniti anche elementi desunti da dati di carattere statistico, dai quali si può presumere l’esistenza di atti, patti o comportamenti discriminatori (es. assunzioni, regimi contributivi, assegnazione delle mansioni e qualifiche, trasferimenti, licenziamenti, ecc. dell’azienda interessata).Spetta poi al convenuto (colui che ha commesso l’atto discriminatorio) provare l’insussistenza della discriminazione. Il giudice, una volta accertato che c’è stato un atto discriminatorio, accoglie il ricorso ordinando che si ponga fine al comportamento discriminatorio e che ne vengano rimossi gli effetti. Potrà inoltre condannare il colpevole a risarcire i danni eventualmente subiti, anche non patrimoniali Il giudice può, inoltre, ordinare la pubblicazione del provvedimento, per una sola volta e a spese del convenuto, su un quotidiano di tiratura nazionale. In caso di condanne a carico di datori di lavoro che abbiano avuto dei benefici monetari sia statali che regionali, o che abbiano contratti di appalto per l’esecuzione di opere pubbliche, servizi o forniture, il giudice comunica i provvedimenti alle amministrazioni che hanno disposto la concessione del beneficio o l’appalto. Il beneficio può, quindi, essere revocato e, nei casi più gravi di discriminazione, può essere disposta l’esclusione del responsabile per due anni da qualsiasi ulteriore concessione di agevolazioni (finanziarie o creditizie) o da qualsiasi appalto.

Se l’ordinanza del giudice non viene appellata entro 30 giorni, diviene definitiva a tutti gli effetti.

Azione Penale

Insieme al diritto di chiedere la cessazione del comportamento, è prevista la possibilità di presentare una denuncia/querela al Tribunale Penale del luogo in cui si è verificato l’evento oggetto del reato con cui chiedere l’arresto di chi commette una discriminazione.

Anche in questo caso il giudice, dopo aver accertato la responsabilità di chi ha commesso il reato, può disporre il risarcimento dei danni materiali e morali a favore della vittima del reato che si sia costituito parte civile nel processo.

Inoltre il giudice può disporre, ulteriormente alla pena, sanzioni accessorie che prevedono obblighi particolari per il colpevole.

Questi potrà essere obbligato a prestare attività non retribuita a favore della collettività per finalità di pubblica utilità; potrà prevedersi la sospensione della patente di guida, del passaporto e di documenti validi per l’espatrio per un periodo non superiore ad un anno; potrà disporsi il divieto di partecipare ad attività di propaganda elettorale per le elezioni politiche o amministrative.

Avv. Mascia Salvatore

Edhe pse gjatë vitit 2012 komuniteti shqiptar është rritur më pak se një vit më parë, mbetet i dyti i jokomunitarëve me qëndrim të rregullt në Itali. Shqiptarët e Italisë janë sot gjysmë milioni, nga të cilët 27,5% të mitur, 66% me kartë qëndrimi të përhershëm

Romë, 30 korrik 2013 – Më 1 janar 2013 Italia numëron 3.764.236 të huaj me qëndrim të rregullt. E thotë në një raport të nxjerrë sot ISTAT në bazë të të dhënave të ministrisë së Brendshme italiane. Komunitetet më të mëdha të jokomunitarëve janë marokenët (513.374), shqiptarët (497.761 persona), kinezët (304.768), ukrainasit (224.588) dhe filipinët (158.308).Krahasuar me një vit më parë numri i të huajve është rritur me rreth 127 mijë. Për shqiptarët rritja vjetore është më e ulëta e vërejtur nga viti 2001, vetëm 6.266 persona.

Imigracioni në Itali është gjithnjë e më i qëndrueshëm, gjë që vërehet nga rritja e vazhdueshme e numrit të personave me lejeqëndrim CE për qëndruesit afatgjatë, e ashtuquajtur kartë qëndrimi, e rritja e vazhdueshme e përqindjes së të miturve. Këta të fundit shkojnë nga 23,9% (të 1 janarit 2012) në 24,1% të të gjithë të pranishmëve më 1 janar 2013; përqindje që për komunitetin shqiptar është edhe më e lartë: janë të mitur 27,5% e shqiptarëve në Itali.

Përsa u përket të huajve me kartën e qëndrimit janë 2.045.662 (dhe përbëjnë 54,3% të të gjithë të huajve me qëndrim të rregullt në Itali) kundrejt 1.896.223 që ishin në vitin 2012. Edhe në këtë rast, për komunitetin shqiptar kjo përqindje është më e lartë, plot 66%, e thënë ndryshe, 328.502 kanë kartën e qëndrimit.
Një e dhënë tjetër që dëshmon për ngulitjen e të huajve në Itali është numri i atyre që përtërijnë lejet e qëndrimit pas një periudhe relativisht të gjatë kohe: kështu 68,2% e jokomunitarëve të ardhur në Itali në vitin 2007 ka ruajtur edhe në 2013-tën lejen e qëndrimit. Madje 22,4% e të ardhurve të atij viti sot kanë kartën e qëndrimit. Shifrat janë mbi mesataren për komunitetin shqiptar: sot kanë dokument qëndrimi 74,6% e të ardhurve në vitin 2007 madje 29,7% kanë kartën e qëndrimit.

Dhjetë komunitetet më të mëdha të të huajve në Itali në vitet 2012, 2013 (shtyp mbi tabelë për ta zmadhuar):

Reduktohen ardhjet e reja

Gjata vitit 2012 ardhjet e reja janë reduktuar ndjeshëm. Janë lëshuar vetëm 263.968 leje të reja qëndrimi ose 27% më pak se gjatë vitit 2011 (kur ishin 361.690). Rënia ka prekur më shumë meshkujt (-33% kundrejt -19,5% të grave) dhe lejet e qëndrimit për punë (-43,1% kundrejt -17% të lejeqëndrimve për bashkim familjar).  Për numrin më të lartë të ardhjeve të reja gjatë vitit 2012 shquhen kinezët (25.211), marokenët (21.585) dhe të tretët shqiptarët me 18.889 ardhje të reja kundrejt 25.006 të vitit 2011 apo 48.330 të vitit 2010.

Ndër 264 mijë lejet e reja të lëshuara gjatë vitit 2012, 44,3% kanë pasur për motive qëndrimi familjen, 26,9% punën,  11,7% studimet, 8,7% strehimin politik e mbrojtjen humanitare dhe 8,4% motive të tjera.Për komunitetin shqiptar, lejeqëndrimet e reja janë lëshuar kryesisht për motive familjare (60,4%), vetëm 18,6% për punë, 3% për studime dhe 0,7% për strehim politik e mbrojtje humanitare. Plot 17,2% e lejeve të reja të vitit 2012 janë lëshuar për motive të ndryshme nga të sipërpërmendurat.

Ardhjet e reja të të huajve në Itali në vitet 2011, 2012 (shtyp mbi tabelë për ta zmadhuar):

Italianët e rinj

Gjatë vitit 2011 janë regjistruar 56.148 marrje të shtetësisë italine; 49.836 nga këto ishin për shtetas jokomunitarë. Të parët për marrje shtetësie komunitetet më të vjetëra e me më shumë prani në Itali: marokentë (10.732) dhe shqiptarët me 8.101, kundrejt 5.628 shtetësive të marra gjatë vitit 2010.

Ashtu si në vendet e tjera europiane, edhe në Itali prej disa vjetëve, numri i shtetësive të marra për rezidencë në Itali (25.079 për vitin 2011) kapërcen numrin e shtetësive të marra për martesë me shtetas italian (14.744).

Keti Biçoku

Lexo edhe: Thuajse gjysmë milioni shqiptarët me qëndrim të rregullt në Itali më 1 janar 2012

Salve, sto per partire per un viaggio nel mio Paese. Volevo avere informazioni sulla quantità di denaro che posso portare con me e sulle eventuali sanzioni cui vado incontro se dovessi superare il limite.

Il Decreto legislativo n. 195 del 2008, entrato in vigore nel 2009 in attuazione del regolamento comunitario n. CE/1889/2005, prevede all’articolo 3 che chiunque entra nel territorio nazionale o ne esce e trasporta denaro contante di importo pari o superiore a 10.000 euro deve dichiarare tale somma all'Agenzia delle dogane. L'obbligo di dichiarazione non è soddisfatto se le informazioni fornite sono inesatte o incomplete”. Ciò vale anche per valori assimilati al denaro come ad esempio i traveller's cheque.

Intento del provvedimento, è quello di contrastare l'introduzione dei proventi di attività illecite nel sistema economico e finanziario, a protezione dello sviluppo armonioso, equilibrato e sostenibile delle attività economiche e del corretto funzionamento del mercato interno.

Effettuare una dichiarazione all’Agenzia delle Dogane per gli importi pari o superiori a € 10.000,00

Qualora si abbia intenzione di portare, in ingresso o in uscita dal territorio dello Stato, con sé dei importi pari o superiori a € 10.000,00 è necessario effettuare una dichiarazione all’Agenzia delle Dogane. I moduli per fare la dichiarazione sono disponibili sul sito della stessa Agenzia (www.agenziadogane.it) alla sezione consigli per il viaggiatore.

La dichiarazione può essere consegnata in forma scritta, al momento del passaggio, presso gli uffici doganali di confine o limitrofi, che ne rilasciano copia con attestazione del ricevimento da parte dell'ufficio. Il dichiarante deve recare al seguito copia della dichiarazione con attestazione del ricevimento.

Il testo legislativo prevede che la dichiarazione possa anche essere trasmessa telematicamente, prima dell'attraversamento della frontiera. Ora però non è prevista una procedura per eseguire la trasmissione telematica.

Le sanzioni previste

Qualora non si faccia tale dichiarazione sono previste delle sanzioni. In particolare:

- E’ previsto il sequestro da parte dell’Agenzia delle Dogane o della guardia di Finanza nel limite del quaranta per cento dell'importo in eccedenza. Il sequestro è operato per garantire il pagamento delle sanzioni amministrative pecuniarie;

- E’ prevista inoltre una sanzione pecuniaria con un minimo di € 300,00 euro fino a un massimo del 40% dell’importo eccedente il limite fissato.

Contro il sequestro, gli interessati possono proporre opposizione al Ministero dell'economia e delle finanze entro dieci giorni dalla data di esecuzione del sequestro. Il Ministero dell'economia e delle finanze decide sull'opposizione con ordinanza motivata entro sessanta giorni dalla data di ricevimento dell'opposizione e del relativo atto di contestazione.

Se l’infrazione non è superiore a 250.000,00 euro, la violazione può essere estinta mediante il pagamento immediato di una somma (pagamento in misura ridotta) per un importo minimo di € 200,00, fino al 5% dell’importo eccedente il limite fissato. Se il pagamento è contestuale alla contestazione, non si procede al sequestro del denaro. Se invece il pagamento non è contestuale alla contestazione, il trasgressore può eseguire il pagamento in misura ridotta entro 10 giorni dalla contestazione al Ministro dell'economia e delle finanze, ed in questo caso sarà disposta la restituzione delle somme sequestrate entro dieci giorni dal ricevimento della prova dell'avvenuto pagamento.

L'interessato può ottenere dal Ministero dell'economia e delle finanze la restituzione del denaro contante sequestrato, previo deposito presso la Tesoreria provinciale dello Stato di una cauzione ovvero previa costituzione di una fideiussione (bancaria o assicurativa o rilasciata dagli intermediari finanziari abilitati al rilascio di garanzie nei confronti della pubblica amministrazione) di importo pari all'ammontare massimo della sanzione, comprensivo delle spese.

Alla conclusione del procedimento sanzionatorio il denaro contante sequestrato, nella misura in cui non è servito per il pagamento delle sanzioni applicate, è restituito agli aventi diritto che ne facciano domanda entro cinque anni dalla data del sequestro.

Per ogni ulteriore informazione si può essere consultata sul sito dell’Agenzia delle dogane (www.agenziadogane.it).

Avv. Andrea De Rossi

Lexo edhe: Financierët ndalojnë tre persona për transferim të paligjshëm parash

Kohë pushimesh dhe peripecish
Për kë udhëton, telashet mund të shfaqen që në aeroport ose në stacion të trenit: fluturimi është me vonesë ose është anuluar, valixhet janë dëmtuar ose kanë humbur. Ç’të drejta kemi si udhëtarë? Si të veprojmë për t’u shpërblyer për dëmet e shkaktuara nga shoqëritë  ajrore?

Çfarë dëmshpërblimesh parashikohen për vonesat e avionit

Rregullorja KE nr.261/04 parashikon që, në rast të vonesave mbi dy orë, shoqëria ajrore duhet t'u japë pasagjerëve ushqim dhe vend fjetjeje, përveç mundësisë për të kryer falas dy telefonata ose fakse ose email me disa kushte. Në veçanti, kur vonesa është: 2 orë apo më shumë për udhëtime deri në 1.500 km; 3apo më shumë për udhëtime brenda BE-së mbi 1.500 km dhe për të gjitha udhëtimet e tjera nga 1.500 deri në 3.500; 4 apo më shumë për udhëtimet jashtë BE-së mbi 3.500 km.

Nëse vonesa kapërcen 5 orët, pasagjeri që heq dorë nga udhëtimi ajror mund të kërkojë rimbursimin e biletës.

Gjykata e Drejtësisë së Komunitetit Europian, me sentencën e 19 nëntorit 2009 (C402/07), ka vendosur që dëmet e pësuara nga pasagjerët në rast të anulimit apo të vonesës së zgjatur të udhëtimit ajror janë të ngjashme dhe që nuk është e pranueshme të trajtohen në mënyrë të diferencuar; kështu pasagjerët e udhëtimeve me vonesë kanë të drejtën e kompensimit në para të parashikuar nga rregullorja evropiane kur vonesa është të paktën tre orë, apo kur udhëtarët arrijnë në destinacionin final me të paktën tre orë vonesë mbi orarin e parashikuar fillimisht. Me një fjalë edhe në rastin e vonesave prej të paktën tri orë udhëtari ka të drejtën e kompensimit në para të parashikuar për anulimin e fluturimit.

Si të veprojmë në rast overbooking të avionit?

Overbooking nuk është tjetër veçse shitje apo prenotime biletash për një numër më të lartë se ç'janë vërtet vendet në dispozicion.

Shoqëritë ajrore veprojnë në këtë mënyrë që të mbrohen nga mosmbushja e mundshme e avionit për shkak të dorëheqjes nga udhëtimi i ndonjë udhëtari. Nga ana tjetër, kjo gjë bëhet burim problemesh për pasagjerët, pasi shoqëritë ajrore jo rrallë abuzojnë me këtë praktikë, duke shitur një numër biletash shumë më të lartë (deri në 30% më shumë nga ç'janë vendet në dispozicion ). Në këtë mënyrë disa pasagjerëve, kur mbërrijnë në aeroport në orarin e duhur dhe me prenotim të rregullt, u mohohet imbarkimi, pasi ndërkohë avioni është mbushur.

Rregullorja e re evropiane (rregullorja KE nr. 261/04) në fuqi nga 17 shkurti 2005 fut të drejta të reja për pasagjerët dhe detyrime për shoqëritë ajrore që në rast overbooking apo të anulimit të fluturimit, apo të vonesës prej të paktën dy orësh, duhet t'u japin drejtpërdrejt pasagjerëve lajmërim me shkrim që të përmbajë rregullat për asistencën dhe kompensimin në para të parashikuara nga rregullorja evropiane.

Rregullorja e re ka të bëjë si me fluturimet e linjës si me të ashtuquajturat charter. Më saktësisht, kjo rregullore i aplikohet çdo vektori ajror (komunitar dhe jokomunitar) që niset nga një vend anëtar i BE-së apo që mbërrin në një vend anëtar. Që pasagjeri të mund të g ëzojë mbrojtjen e parashikuar nga rregullorja e sipërpërmendur, duhet të ketë në dorë prenotimin e fluturimit të konfirmuar dhe duhet të jetë paraqitur në aeroport në orarin e treguar me shkrim nga shoqëria ajrore.

Kompania ajrore duhet të përpiqet të negociojë me pasagjerët e tjerë për të parë nëse ndonjëri është i gatshëm të lërë vendin e tij. Nëse shkëmbimi i pasagjerëve nuk është i mundshëm, pasagjeri që ka të drejtë të zgjedhë mes rimbursimit të biletës (që duhet bërë brenda 7 ditëve) dhe një fluturimi alternativ, sa më shpejt të jetë e mundur, ose në një datë të zgjedhur nga pasagjeri. Për më tepër, ai ka të drejtën, nëse është e nevojshme, e fjetjes dhe të ngrënies falas, përveç dy telefonatave apo faksit apo e-mail-it falas.

Kompensimi në para

Përveç asistencës, shoqëria ajrore duhet të japë këto dëmshpërblime për mohimin e fluturimit: 250 euro për udhëtime deri në 1.500 km, 400 euro për udhëtime brenda BE-së nga 1.500 deri në 3.500 km, 600 euro për fluturime jashtë BE-së mbi 3.500 km. Nëse pasagjeri zgjedh të marrë një fluturim alternativ, kompensimi në para mund të reduktohet. Të njëjtat të drejta u takojnë pasagjerëve nëse fluturimi është anuluar.

Dëmshpërblimi nuk jepet nëse:

1) shoqëria ajrore arrin të tregojë që përgjegjësia e anulimit nuk është e saja, por ka ndodhur për shkak rrethanash të jashtëzakonshme (gjë që duhet të vërtetohet nga vetë shoqëria ajrore) ose

2) pasagjeri është informuar për anulimin e fluturimit të paktën dy javë para nisjes apo

3) pasagjerit i është ofruar mundësia e imbarkimit në një avion tjetër në një orar afër fluturimit origjinal.

Në rastin e sistemimit në një fluturim alternativ, nëse posti është i një klase më të lartë se ai i parashikuar nga bileta e prerë, pasagjeri nuk duhet të paguajë asnjë shtesë; nëse posti është i një klase inferiore, pasagjerit i rimbursohet brenda 7 ditëve një përqindje e biletës, që ndryshon sipas gjatësisë së udhëtimit: 30% për udhëtime deri në 1.500 km, 50% për fluturime brenda BE-së mbi 1.500 km dhe për të gjitha udhëtimet e tjera nga 1.500 deri në 3.500 km, 75% për fluturimet jashtë BE-së mbi 3.500 km.

Stranieriinitalia.it/shqiptariiitalise.com

Ho presentato la domanda di emersione dal lavoro irregolare nel 2012. Ci hanno convocato per la firma del contratto di soggiorno con il mio datore di lavoro, ma lui non può più tenermi alle sue dipendenze. Se io trovo un altro lavoro, posso avere lo stesso il permesso di soggiorno per lavoro subordinato?

Roma, 13 agosto 2013 – La recente circolare congiunta del Ministero del Lavoro e del Ministero dell’Interno n. 4417 del 10 luglio 2013, specifica che nel caso in cui lo straniero che ha usufruito della procedura di regolarizzazione ma qualora il rapporto di lavoro fosse cessato, se al momento del foto-segnalamento in Questura dimostra di avere un nuovo regolare rapporto di lavoro, portando con sé copia della comunicazione obbligatoria modello UNILAV, in quel caso le autorità possono emettere direttamente un permesso di soggiorno per lavoro subordinato al posto di quello per attesa occupazione. Questa novità fa parte dell’allargamento delle maglie della procedura di emersione.

Rimane, comunque, la possibilità del rilascio del permesso di soggiorno per attesa occupazione per tutti coloro che siano in possesso dei requisiti previsti per la regolarizzazione ma che per diversi motivi non hanno più un rapporto di lavoro. La Circolare del Ministero dell’Interno n° 7529/2012 specifica la procedura da seguire nel caso si interrompa il rapporto di lavoro relativo alle domande di regolarizzazione presentate in seguito al decreto legislativo 109/2012. Gli scenari ipotizzabili in merito alla cessazione del rapporto di lavoro durante la procedura di regolarizzazione sono state spiegate all’inizio dell’anno. Sia chiaro che il rapporto di lavoro può cessare per libera volontà delle parti, sia in maniera consensuale o meno. La decisione deve essere comunicata attraverso una lettera che formalizza la fine del rapporto di lavoro.

Si ribadisce, infine, che anche se il rapporto di lavoro si interrompe prima della convocazione dello Sportello Unico per la firma del contratto si soggiorno, le parti sono comunque obbligate a procedere alla firma del contratto di soggiorno per il periodo per il quale lo straniero ha lavorato. Solo dopo la firma, il datore di lavoro non sarà più perseguibile, né penalmente né amministrativamente, per aver occupato irregolarmente un cittadino extracomunitario privo di un titolo di soggiorno nel periodo antecedente all’invio della domanda di regolarizzazione.

Maria Elena Arguello

Do t’u lëshohet nga Kuestura, edhe me sinjalizim të asistentëve socialë. Dekretligji që sapo ka hyrë në fuqi mbron edhe të huajat

Romë, 19 gusht 2013 – Më shumë mbrojtje për viktimat e dhunës në familje që nuk kanë pasaportë italiane. Nëse nuk kanë qëndrim të rregullt do të mund të marrin lejen e qëndrimit që do t’i ndihmojë t’u shpëtojnë xhelatëve të tyre, siç ndodh edhe për viktimat e prostitucionit apo të punës në të zezë.

Norma përfshihet në dekretligjin “për luftimin e dhunës kundër grave” e futur në fuqi më 17 gusht, që ashpërson dënimet për keqtrajtimet në familje, dhunën seksuale dhe aktet persekutuese (stalking) dhe parashikon masa si largimi i menjëhershëm nga shtëpia i fajtorëve të dyshuar, apo asistencë legale falas për viktimat. Qeveria, siç shpjegoi edhe ministri i brendshëm Alfano pas miratimit të dekretit, dëshiron “të parandalojë dhunën, të ndëshkojë pa mëdyshje e të mbrojë viktimat” me një vëmendje të veçantë edhe ndaj të huajave.

Dekreti përmban në fakt një nen që fut “lejen e qëndrimit për viktimat e dhunës familjare”, të lëshuar nga Kuestura, me propozim apo me gjykim të favorshëm të Prokurorisë së Republikës. Do të ndodhë kur gjatë hetimeve për keqtrajtime në familje, lëndime personale, sakatim të organeve gjenitale, sekuestrim personash, dhunë seksuale apo akte persekutuese të bëra në Itali “në kuadrin e dhunës familjare” do të verifikohen “situata dhune apo abuzimi ndaj një të personi me shtetësi të huaj” dhe paprekshmëria e tij është në rrezik sepse do t’i shpëtojë dhunës apo sepse bashkëpunon me hetuesit (për shembull duke paditur fajtorin).

E njëjta leje qëndrimi do të mund të lëshohet edhe kur situatat e abuzimit apo të dhunës nxirren në pah nga organizmat e shërbimeve sociale të specializuar në asistencë për viktimat e dhunës. Në këtë rast do të jenë organizmat e shërbimeve sociale që do t’i nisin Kuestorit një relacion me të gjitha elementet që t’i lejojnë vlerësimin e “rëndësisë dhe të aktualitetit” të rrezikut për paprekshmërinë individuale. Dokumenti i qëndrimit mund t’u lëshohet qoftë shtetasve jokomunitarë, qoftë atyre komunitarë.

Po çfarë nënkuptohet me dhunën në familje? Dekreti e shpjegon në mënyrë të detajuar: “Të gjitha aktet, jo të rastësishme, të dhunës fizike, seksuale, psikologjike apo ekonomike që verifikohen në gjirin e familjes apo mes bashkëshortëve aktualë apo të mëparshëm, apo mes personave të lidhur aktualisht apo në të shkuarën nga dashuria, pavarësisht nga fakti se autori i akteve ka apo ka pasur të njëjtën rezidencë me viktimën”.

Elvio Pasca

DECRETO-LEGGE 14 agosto 2013, n. 93 Disposizioni urgenti in materia di sicurezza e per il contrasto della violenza di genere, nonche' in tema di protezione civile e di commissariamento delle province. (13G00141) (GU n.191 del 16-8-2013)

Jetoj në Pisa. A mund të shkoj të marr patentën në Shqipëri e më pas ta konvertoj e të qarkulloj në Itali?

Për të konvertuar një patentë shqiptare, para së gjithash, duhet treguar që ajo është marrë në Shqipëri para vendosjes së rezidencës në Itali dhe se kërkuesi i konvertimit të patentës ka një dokument qëndrimi në Itali, leje apo kartë qëndrimi, të vlefshëm.

Kështu, nëse emigranti ka tashmë rezidencën në Itali nuk mund të shkojë në Shqipëri, të marrë atje patentën, më pas të kthehet e të kërkojë konvertimin në Itali.

Kjo theksohet në pikën 5 të marrëveshjes së lidhur mes dy shteteve dhe kujtohet në qarkoren e Ministrisë italiane të transporteve të 29 korrikut 2009 nisur zyrave periferike të Motorizimit Civil: "Nënvizohet se nuk është e mundur të pranohen kërkesat për konvertim të patentave të marra në vendlindje pasi i huaji ka marrë rezidencën në Itali”.

Marrëveshja për konvertimin e patentave shqiptare në Itali ka ardhur në fuqi në 15 gusht 2009. Ajo është e vlefshme për pesë vjet, pra deri më 15 gusht 2014.

Lexo edhe: Konvertimi i patentave shqiptare

Shqiptari i Italisë

Përmes sistemit të ri të prenotimeve online, qytetari mund të vendosë vetë datën kur të paraqitet në Sportelin Unik të Imigracionit

Romë, 20 gusht 2013 – Për shtetasit e huaj që jetojnë në Romë dhe provincë, por edhe për punëdhënësit e tyre, marrëdhëniet me Sportelin Unik të Imigracionit (SUI) janë lehtësuar disi.

Prej dy javësh qytetarët mund të zgjedhin kur të paraqiten në strukturën e Prefekturës për praktikat që kanë të bëjnë me ta, si bashkimet familjare, flukset apo legalizimet (sanatoret).

Kjo falë sistemit të prenotimeve online përmes të cilit, duke futur kodin e kërkesës dhe datën e lindjes së kërkuesit apo të përfituesit, mund të merret një takim, pa pritur që Sporteli unik të nisë thirrjen.

Praktikisht nga dhënia e datës së takimit kalohet në vetëvendosjen e datës së takimit dhe shumë shpejt kjo do të e vetmja praktikë për të mbaruar punë: nëse qytetari nuk kujtohet të marrë takimin, do të thirret nga Sporteli Unik por pas tre muajve. Me pak fjalë ia vlen që qytetari të vihet në lëvizje, por është shumë e rëndësishme që para se të marrë takim të ketë në dorë të gjitha dokumentet që i nevojiten, përndryshe rrezikon t’i shkojë takimi dëm e të vihet në radhë për një takim tjetër.

Sistemi duket se funksionon. “Ka filluar vetëm prej dy javësh, me festën e 15 Gushtit në mes, e kemi mbi 500 qytetarë që kanë vendosur vetë takimet me sistemin e ri” thotë për Stranieriinitalia.it Fernando Santoriello, përgjegjës i Sportelit SUI të Romës.

“Procedura e re – shton ai – e bën më të ngushtë marrëdhënien mes qytetarëve dhe sportelit tonë dhe na mundëson përmirësimin e shërbimit në të mirë të të gjithëve, duke reduktuar kohën e pritjes. Mjafton të mendohet se deri më sot 40% e të thirrurve nga ne nuk paraqiteshin sepse nuk i kishin të gjitha dokumentet që u duheshin; pa përmendur ata që vinin por ishin të detyruar të riktheheshin për integrimin e praktikës. Tani ndryshon gjithçka: sapo kam në dorë dokumentet që duhen, vendos datën e paraqitem në Sportel”.

Takimet për të cilat vendoset vetë data e takimit janë:

“Praktika – saktëson Prefektura – futet në sistem nga Sporteli kur është e plotësuar me gjykimet pozitive të Kuesturës dhe të Drejtorisë Territoriale të Punës dhe e gatshme për marrjen e takimit (‘in convocazione’). Në rast se praktika është akoma në përpunim e sipër, nëse qytetari lë adresën e-mail do të lajmërohet kur praktika e tij të jetë gati në mënyrë që të mund të prenotojë takimin”.

Prefektur ka vënë në dispozicion të qytetarëve një libërth udhëzimesh.
Kush has vështirësi mund të shkruajë në adresën e-mail immigrazione.pref_roma[at]interno.it: fut emër mbiemër, kodin e kërkesës dhe shpjegon problemet e ndeshura.

Elvio Pasca

In vigore definitivamente dal 21 agosto le novità previste dal “Decreto del Fare”. Un “buco” all’anagrafe non è più un problema, e i Comuni devono informare per tempo chi è nato e cresciuto in Italia

Roma, 22 agosto 2013 -“Vieni in Comune e diventa italiano”. È il succo della lettera che d’ora in poi migliaia di giovani in tutta Italia si vedranno recapitare a casa prima di diventare maggiorenni.

Con la conversione in legge e la pubblicazione (il 20 agosto) in Gazzetta ufficiale, sono diventate definitive le norme previste dal cosiddetto “decreto del Fare” per le seconde generazioni. Un intervento circoscritto, ben lontano dalla riforma invocata da tanti, ma che comunque semplifica il cammino verso la cittadinanza dei figli dell’immigrazione nati e cresciuti in Italia.

Come? Innanzitutto, specificando che ai ragazzi e alle ragazze che, dopo aver spento diciotto candeline, chiedono di diventare italiani, “non sono imputabili eventuali inadempimenti riconducibili ai genitori o agli uffici della Pubblica Amministrazione” e che quindi possono “dimostrare il possesso dei requisiti con ogni idonea documentazione”.

Un chiarimento utile, ad esempio, quando ci sono “buchi” nell’iscrizione all’anagrafe. Qualche minore può infatti sparire dai registri dei residenti perché la famiglia si è trasferita e non lo ha comunicato subito al nuovo Comune, ma ciò non toglie che intanto il bambino è rimasto comunque in Italia, requisito indispensabile per diventare, un giorno, italiano.

E così, recependo un orientamento già previsto da una circolare del ministero dell’interno e dalle sentenze dei giudici, ora la legge prevede che, quando i certificati storici di residenza non bastano, si possono presentare altri documenti. È il caso, per esempio, di certificati medici o attestati scolatici che dimostrino che, anche se non si era iscritti all’anagrafe, comunque si viveva qui.

Un’altra novità importante riprende una buona pratica già avviata da diversi comuni italiani, come Milano. Una semplice lettera che spiega alle seconde generazioni i loro diritti, e responsabilizza i Comuni nei loro confronti.

Il decreto dice che gli ufficiali di stato civile sono tenuti “nel corso dei sei mesi precedenti il compimento del diciottesimo anno di età” a comunicare all'interessato, presso la sua residenza, la possibilità di esercitare il diritto di diventare italiano entro il compimento dei diciannove anni. Se il comune non fa questa comunicazione, il diritto potrà essere esercitato anche oltre quel termine.

Elvio Pasca

Testo del decreto-legge 21 giugno 2013, n. 69, coordinato con la legge di conversione 9 agosto 2013, n. 98, recante: «Disposizioni urgenti per il rilancio dell'economia». (13A07086)

Art. 33
Semplificazione del procedimento per l'acquisto
della cittadinanza per lo straniero nato in Italia

1. Ai fini di cui all'articolo 4, comma 2, della legge 5 febbraio
1992, n. 91, all'interessato non sono imputabili eventuali
inadempimenti riconducibili ai genitori o agli uffici della Pubblica
Amministrazione, ed egli po’ dimostrare il possesso dei requisiti
con ogni idonea documentazione.

 2. Gli ufficiali di stato civile sono tenuti, nel corso dei sei
mesi precedenti il compimento del diciottesimo anno di età, a
comunicare all'interessato, nella sede di residenza quale risulta
all'ufficio, la possibilità di esercitare il diritto di cui al comma
2 del citato articolo 4 della legge n. 91 del 1992 entro il
compimento del diciannovesimo anno di età. In mancanza, il diritto
può essere esercitato anche oltre tale data.

2-bis. Entro tre mesi dalla data di entrata in vigore della legge
di conversione del presente decreto, gli uffici pubblici coinvolti
nei procedimenti di rilascio della cittadinanza acquisiscono e
trasmettono dati e documenti attraverso gli strumenti informatici.

Duhet të kenë kartën e qëndrimit. Nuk mund të pretendojnë vendet ku ushtrohet “autoriteti shtetëror” apo mbrojnë interesin kombëtar. Falë ligjit europian 2013

Romë, 22 gusht 2013 – Nga 4 shtatori të drejtat e punonjësve të huaj do të hedhin një hap përpara drejt arritjes së atyre të italianëve. Edhe kush nuk ka akoma shtetësinë do të mund të punësohet në administratën shtetërore.

E thotë ligji europian 2013, i sapopublikuar në Gazetën Zyrtare, që përcakton ama dy kufizime të rëndësishme. Para së gjithash shtetasit jokomunitarë mund të marrin pjesë në konkurset publike vetëm po të kenë në xhep kartën e qëndrimit, e thënë ndryshe, leje qëndrimi CE për qëndrues afatgjatë, ose po të gëzojnë statusin e refugatit apo mbrojtjen humanitare.

Për më tepër nuk duhet të “ëndërrojnë” vende pune në të cilat ushtrohet, në  mënyrë të drejtpërdrejtë apo të tërthortë, autoriteti shtetëror apo mbrohet interesi kombëtar. Me pak fjalë, të huaj nuk do të mund të bëhen policë, gjyqtarë apo karabinierë, por do të jetë e mundur të gjejmë imigrantë mes mësuesve, edhe në shkollat shtetërore, mes punonjësve në zyrat bashkiake, mes mjekëve etj.

Një mini-revolucion, i paraprirë nga sentenca të disa gjykatave, me të cilin Italia përshtat normativën kombëtare me atë europiane. Dhe e bën me vonesë, pasi Brukseli ishte vënë tashmë në lëvizje për hapjen e procedurës së shkeljes.

Mundtë bëhej edhe më shumë. Konventa e Organizatës Ndërkombëtare të Punës 143/1975, e ratifikuar nga Italia barazon punonjësit e huaj me qëndrim të rregullt me punonjësit vendas, ndaj shumë ekspertë kërkojnë që në administratën publike t’u jepet mundësia të punojnë të gjithë atyre që kanë një dokument çfarëdo qëndrimi, mjaft që të jetë i vlefshëm për të punuar.

 Këto konsiderata u përfoklën edhe gjatë diskutimit të ligjit europian 2013 në Dhomën e Deputetëve, por nuk u arrit modifikimi i tij. Më 31 korrik u arrit të futej në rend të ditës me një formulim shumë të vagët: angazhimi për “të vlerësuar mundësinë” për zbutjen më tej të kritereve për punësimet në shtet.

Tani për tani, mundësitë e reja u jepen vetëm emigrantëve me qëndrim afatgjatë në Itali. Por edhe këta duhet të shpresojnë në hapjen e ndonjë vendi pune në administratën publike, gjë gjithnjë e më e rrallë në këtë periudhë krize.

Elvio Pasca

LEGGE 6 agosto 2013, n. 97.  Disposizioni per l'adempimento degli obblighi derivanti dall'appartenenza dell'Italia all'Unione europea - Legge europea 2013.
(pubblicata sulla Gazzetta Ufficiale Serie Generale n.194 del 20-8-2013)

Art. 7
Modifiche alla disciplina in materia di accesso ai  posti  di  lavoro   presso le pubbliche amministrazioni. Casi EU Pilot  1769/11/JUST  e   2368/11/HOME.

1. All'articolo 38, comma 1, del decreto legislativo 30 marzo 2001, n. 165, sono apportate le seguenti modificazioni:      a) al comma 1, dopo le parole: «Unione europea» sono inserite  le seguenti: «e i loro familiari non aventi la cittadinanza di uno Stato membro che siano titolari del diritto di soggiorno o del  diritto  di soggiorno permanente»;
b) dopo il comma 3 sono aggiunti i seguenti:     
«3-bis. Le disposizioni di cui ai commi 1, 2 e 3 si applicano  ai cittadini di Paesi terzi che siano titolari del permesso di soggiorno CE per soggiornanti di lungo  periodo  o  che  siano  titolari  dello status di rifugiato ovvero dello status di protezione sussidiaria.     
3-ter. Sono fatte salve, in ogni caso,  le  disposizioni  di  cui all'articolo 1 del decreto del Presidente della Repubblica 26  luglio 1976, n. 752, in materia di conoscenza della  lingua  italiana  e  di quella tedesca per le assunzioni al pubblico impiego nella  provincia autonoma di Bolzano».
2. All'articolo 25, comma 2, del decreto  legislativo  19  novembre 2007, n. 251, dopo la parola: «rifugiato» sono inserite le  seguenti: «e dello status di protezione sussidiaria».

Botohet në Gazetën Zyrtare konvertimi në ligj i Dekretit të Punës. Parashikohet edhe një brez shpëtimi për të sapodiplomuarit: me skadimin e lejes së qëndrimit për studimet universitare, do të mund të marrin një leje për pritje punësimi

Romë, 26 gusht 2013 – Nga mundësitë e reja për ata që janë në pritje të legalizimit deri te detyrimi për të kërkuar mes të papunëve në Itali para se të thirret një punonjës nga jashtë, duke kaluar përmes programimit trevjeçar të hyrjeve për stazh e formim profesional dhe burime të reja për pritjen e të miturve të pashoqëruar.

Konvertimi në ligj, i botuar në Gazetë Zyrtare më 22 gusht 2013, ka konfirmuar risitë e parashikuara nga dekreti i Punës (DL 76/2013) lidhur me imigracionin. Duke shtuar edhe një normë për të mbrojtur të sapodiplomuarit e huaj në universitetet italiane.

Ndryshime për flukset, sepse para se të paraqitet një kërkesë emërore për të sjellë e punësuar në Itali një punonjës të huaj, do të nevojitet të verifikohet më parë në Qendrën e Punësimit “të mos qenit në dispozicion në territorin italian i një punonjësi , e dokumentuar në mënyrë të përshtatshme”. Një normë kjo që kërkon të mbrojë të papunët para se të hapë kufijtë për punonjës të rinj.

Ndryshon programimi i hyrjeve për kë vjen në Itali për të ndjekur kurse formimi profesional apo për të bërë një stazh. Kufiri maksimal do të përcaktohet çdo tre vjet, me një dekret të Qeverisë. Për sa kohë nuk del për herë të parë dekreti, konsullatat do të mund t’i lëshojnë vizë hyrjeje kujtdo që përmbush kriteret, pa kufizime numerike.

Mbërrijnë edhe burime të reja për “Fondin kombëtar për pritjen e të miturve të pashoqëruar”, sepse dekreti çon në atë fond të gjitha paratë e papërdorura që ishin destinuar për emergjencën e Afrikës së Veriut. Një lajm i mirë për Komunat që kanë barrën e pritjes dhe që prej kohësh i kërkojnë shtetit të zhbllokojë rimbursimet.

Lajme të mira mbërrijnë edhe për sanatoren, për mijëra e mijëra punonjësit e huaj që rrezikonin të mbeteshin jashtë për faj të punëdhënësve që ose nuk përmbushnin kriteret e parashikuara nga ligji, ose thjesht tërhiqeshin pasi kishin bërë kërkesën e legalizimit të punonjësit.

Nëse kërkesa është bllokuar “për shkaqe që lidhen në mënyrë ekskluzive me punëdhënësin” por është paguar kontributi prej 1.000 eurosh dhe taksat e kontributet e prapambetura dhe nëse punonjësi sidoqoftë mund të provojë praninë e tij në Itali që në vitin 2011, këtij i lëshohet “një leje qëndrimi për pritje punësimi”. Leja e qëndrimit ka kohëzgjatje të paktën njëvjeçare, dhe mund të konvertohet në lejeqëndrim për punë nëse ndërkohë i huaji gjen një punësim. Këtu detajet.

Së fundi, një normë e shtuar gjatë konvertimit në ligj të dekretit u jep një dorë të rinjve të huaj që mbarojnë shkollën e lartë në Itali, pjesa dërrmuese e të cilëve janë breza të dytë. Norma parashikon që kush diplomohet pas një kursi universitar trevjeçar apo specializimi në Itali, pas përfundimit të vlefshmërisë së lejes së qëndrimit për studime mund të regjistrohet për një vit në listat e personave në kërkim pune (liste di collocamento) dhe të marrin një leje qëndrimi për pritje punësimi. Deri më sot kjo mundësi parashikohej vetëm për ata që kishin mbaruar doktoraturë apo mastër.

Elvio Pasca

LEGGE 9 agosto 2013, n. 99
Conversione in legge, con modificazioni, del decreto-legge 28 giugno 2013, n. 76, recante primi interventi urgenti per la promozione dell'occupazione, in particolare giovanile, della coesione sociale, nonche' in materia di Imposta sul valore aggiunto (IVA) e altre misure finanziarie urgenti. (GU n.196 del 22-8-2013)

Do të mund të ndjekin kurse formimi profesional dhe të bëjnë stazhe. Në konsullata kërkesat për viza

Romë, 27 gusht 2013 –Edhe këtë vit 10 mijë të huaj do të mund të vijnë për të marrë një zanat në Itali, e më pas për të qëndruar këtu nëse mundësia e formimit transformohet në një vend të mirëfilltë pune.

E thotë dekreti i nënshkruar nga ministri i Punës Enrico Giovannini, i botuar më 26 gusht në Gazetën Zyrtare, që përcakton një numër maksimal hyrjesh të njëjtë me vitin e shkuar.

Dekreti dallon dy kategori hyrjesh:

-       Pesë mijë hyrje do të jenë për ata që marrin pjesë në kurse formimi, të organizuara nga ente të akredituara, që mund të zgjasin 2 vjet e që duhet të parashikojnë lëshimin e një kualifikimi apo të një dëshmie mbi kompetencat e fituara.

-       Pesë mijë hyrjet e tjera (të ndara sipas Krahinave e provincave autonome) do të jenë për ata që duan të bëjnë stazhe, që duhet të zhvillohen sipas një projekti të miratuar nga autoritetet kompetente, të ndryshme nga Krahina në Krahinë.

Të huajt që duan të përfitojnë nga ky dekret fluksesh duhet të paraqiten në konsullatën italiane në vendlindje ku, bashkë me kërkesën e vizës, të dorëzojnë edhe dokumentacionin lidhur me kursin apo stazhin që do të ndjekin në Itali, që duhet të jetë i aprovuar nga zyra kompetente krahinore.

Kush vjen në Itali përmes këtij kanali ka të drejtën e një lejeje qëndrimi për studime që mund të konvertohet në leje për punë vetëm nga ata, që në fund të kursit apo të stazhit do të gjejnë një punëdhënës të gatshëm për ta punësuar.

Programimi i këtij tipi hyrjesh po ndryshon. Këtej e tutje, siç parashikohet nga Dekreti i Punës i miratuar nga qeveria në qershor, numri maksimal i vizave që mund të lëshohen do të përcaktohet çdo tre vjet.

MINISTERO DEL LAVORO E DELLE POLITICHE SOCIALI
DECRETO 16 luglio 2013. Determinazione del contingente annuale 2013, relativo all'ingresso di cittadini stranieri per la partecipazione a corsi di formazione professionale e tirocini formativi. (13A07121) (GU Serie Generale n.199 del 26-8-2013)

EP

Ndarja sipas Krahinave e provincave autonome e kuotave të hyrjes të shtetasve të huaj për të bërë një stazh formimi e orientimi